De community ruimte is een vrije online ruimte (blog) waar vrijwilligers en organisaties hun opinies kunnen publiceren. De standpunten vermeld in deze community reflecteren niet noodzakelijk de redactionele lijn van DeWereldMorgen.be. De verantwoordelijkheid over de inhoud ligt bij de auteur.

Met een halfopen oog en een samengetrokken maag…

Met een halfopen oog en een samengetrokken maag…

vrijdag 1 april 2011 16:19
Spread the love

Met een halfopen oog en een samengetrokken maag kijk ik naar de foto’s en ik vraag me af of ik er goed aan doe om anderen bloot te stellen aan dergelijke gruwelijke foto’s. Ze liggen ondertussen al een tiental dagen te gisten op mijn gemoed. Ik besluit het wel te doen en onderstreep dat dit kinderen zijn, twee jongens van 15 en 16.

Misschien trekt uw maag nu ook samen en misschien zet het u aan het denken. Hoe kunnen onschuldige kinderen zo brutaal afgeslacht worden onder het mom van veiligheid? Misschien zet het u aan het denken en trekt het u over de lijn en besluit u zelf actie te ondernemen door zich aan te sluiten bij de BDS campagne bijvoorbeeld.

http://www.bdsmovement.net/bdsintro

De foto’s tonen wat er over blijft van de vijftienjarige  Qasem Salah Abu Uteiwi en zijn zestienjarige vriend Imad Mohammed Issa Faraj Allah. Ze werden op zaterdag 19 maart vermoord terwijl ze aan het spelen waren in Johr Al-Dik, op een 300tal meter van de grens.

Omstreeks 21.30 vuurde een Israëlische tank, die opgesteld stond langs de grens, meer dan 20 artilleriegranaten af op de jongens. Ze werden ogenblikkelijk vermoord. Getuigen stellen dat het Israëlisch bezettingsleger bleef schieten tot laat in de avond.

Samen met enkele ISM collega’s baan ik me twee dagen later een weg naar het vluchtelingenkamp in Nuseirat, dat centraal gelegen is in de Gazastrook, om ons medeleven te betuigen aan de familie.

“We waren allemaal bezorgd toen ze ‘s avonds niet naar huis keerden, wat enkel maar toenam nadat we de bombardementen hoorden. De volgende ochtend hoorden we in het nieuws dat de lichamen van twee burgers naar Shifa ziekenhuis in Gaza overgebracht werden. Ik haaste me ogenblikkelijk daarheen en herkende Qasem in de overblijfselen van één van de lichamen. Hij ontbrak een arm, was bedekt in brandwonden, zijn gezicht was doorzeefd met granaatscherven en had geen enkele tand meer in zijn mond”, zegt Khaled, één van Qasems nonkels.

De Uteiwi familie is arm en werd dieper in de armoede geduwd tijdens Israël’s bloederige belegering van 2008-2009. Het huis van Khaled werd vernield tijdens Cast Lead, samen met 3 dunums land en zijn dochter Ayat werd in de borst geraakt door een sluipschutter.

Vrienden en familie van Imad Mohammed Issa Farah Allah zijn verzameld in een andere rouwtent, enkele honderden meters verderop. De vader van het slachtoffer barst plots uit: “Ze hebben geen geweten, geen wetten, ze kunnen alles met ons doen. De VN, die terstond een resolutie adopteerde om Lybië aan te vallen, brengt een vetostem uit bij de veroordeling van de illegale Israëlische kolonies in Palestijns land. Het verbittert onze zielen. Ze noemen het de ‘de oorlogen tegen terrorisme’, maar ze zouden het beter de oorlog tegen Arabisch terrorisme noemen, want het Israëlisch terrorisme is ongenaakbaar.”

De vader haalt diep adem en gaat verder.

“Ik werkte 12 jaar in Israël, dit moet mijn bonus zijn. Imad’s broers, mijn andere zonen, hebben de foto’s gezien van zijn gemolesteerd lichaam en eisen wraak. Moorden zoals deze zorgen voor de instandhouding van het conflict.”

dagelijkse newsletter

take down
the paywall
steun ons nu!