Bovenop ons dak is er nu een terras gecreëerd en zo kunnen we elke avond de warme nachtelijke bries over de Olijfberg voelen waaien. Het zicht op het Oosten van de stad toont iedere nacht ontelbare lichtjes en iedere nacht is er vuurwerk te zien, de beste TV die een mens zich kan wensen.

Bij de opening van ons dakterras heeft een Amerikaanse christelijke missionaris, John, het Deense koppel ondervraagd over hun spirituele overtuigingen. Zijn vakkundige oordeel na verhoor: ze zijn volledig zot. De Denen bezitten Het Grote Antwoord en weigeren het hem te vertellen. Binnen het jaar zal iedereen ter wereld op de hoogte zijn van de volbrenging van hun geheime missie en ook John zal dus nog even geduld moeten hebben. In vergelijking met de Amerikaan ben zelfs ik een geduldig persoon en een jaar wachten was voor hem net iets te veel. Met tientallen vragen ging hij Het Grote Antwoord te weten komen. Is Jeruzalem een plaats waar ze moeten zijn of kunnen ze hun plannen bijvoorbeeld ook in Afrika realiseren? Het had niet met een god te maken, had het dan iets met buitenaards leven te maken? Als het met buitenaards leven te maken had, waarom dan hun geheimen niet delen met hun broeders aardlingen? En ga zo maar een avondje door.

Allemaal zeer relevante vragen voor een vrijdagavond. Langzamerhand worden deze conversaties niet meer zo bijzonder in het huis dat door de buurt blijkbaar als “het gekkenhuis” bestempeld wordt en ongelijk kan ik ze niet geven.

De Denen voelden zich na een paar uur ondervraging niet meer zo op hun gemak want ze hadden al heel wat informatie prijs gegeven. Ze waren inderdaad in contact met andere levensvormen en weten dat er een intergalactische tweelingsvorm van henzelf in dit universum rondzweeft. Mensen die deze informatie niet machtig zijn hebben in de ruimte een vermomming als rat of als varken maar zij zijn als superieure wezens, die op de hoogte zijn van het bestaan van hun tweelingszielen, één van de weinigen die er in de vorm van een mens rondlopen. Bij het allerlaatste dat ze konden prijsgeven voelde ik dat ze voor hun geloof wat inspiratie bij Plato hadden opgedaan. Die andere intergalactische wereld is een perfecte versie van deze triestige bol. Na indringende vragen van John kwamen we te weten dat alle wezens er niet moeten eten, niet moeten slapen en ook niet moeten kakken. De Amerikaan wist wel direct naar de meest essentiële eigenschappen van deze levensvorm te vragen, kwestie van direct een goed beeld te kunnen scheppen van onze perfecte wederhelften. Mij klonk dit weer in de oren als een uit de hand gelopen rave. Niemand eet, niemand slaapt en niemand kakt (zelfs niet als de lauwe cara-pintjes reeds tegen de volgende middag uitverkocht zijn). Kan eens goed zijn voor een weekend maar ik vroeg hen of deze eigenschappen wel perfect waren? Rustig uitgebreid tafelen kan zo ontspannend zijn, in bed beleefde iedereen wel eens prachtige momenten en wie kent er nu het gevoel niet om in hoge snelheid het kleinste kamertje binnen te spurten, bij een draai van honderdtachtig graden je broek naar beneden te trekken en de pot reeds te bevuilen nog voor je billen de bril konden raken. Geef eerlijk toe, puur genot.

De Denen besloten de ondervraging over hun intergalactisch leven te beëindigden en verlieten het dak. John was volledig weggeblazen van uit wat hij net had gehoord trok hij zijn conclusies. Deze mensen moeten mentaal reeds twee jaar zwaar aan het aftakelen zijn want anders kom je niet tot zo’n gedachten. Zo’n zotten had hij nog nooit gezien en hij was reeds sinds ’81, zonder ook maar één keer te schrikkelen, jaarlijks naar de Heilige Stad gekomen. Steeds op dezelfde periode en dit enkel omdat god hem het in een visioen had opgedragen. Hij had zuster Hellen meegemaakt, een legende in dit huis, en zij probeert nu in Rafah door de welbekende tunnels naar de Gazastrook te gaan. Ze is er van overtuigd dat ze er alle Palestijnen zal kunnen bekeren en zo het conflict zal kunnen oplossen. Zelfs deze zuster Hellen was, naar de mening van John, slechts half zo gek als het Deense koppel.

Ik vroeg hem waarom hij zo overtuigd was van zijn gelijk en dat zijn diepe geloof door anderen evenzeer kon afgeschilderd worden als compleet gestoord. Met miljoenen Amerikaanse gelovigen aan zijn zijde moest hij het wel bij rechte einde hebben en al wie dit tegenspreekt is gek. Gek in verschillende gradaties met als nieuwe toppunt het Deense koppel, zoveel was zeker voor hem.

Een man van Ivoorkust, Joe, maakte de Amerikaan duidelijk dat hij ‘s morgens wel in zijn onderbroek was wakker geworden in het midden van de gang en dat dit ook niet volledig normaal is. Joe was gewoon om met een gans gezin in een kamertjete te wonen dat kleiner was dan die gang maar John maakte hem duidelijk dat hij best niet teveel zou lachen met zijn slaapwandelen, vlug ander onderwerp.

De Afrikaan beklaagde zich er verder over dat hij vandaag uit het huis gezet wordt door Ibrahim. Na periodes in de gevangenis, vroegere incidenten in het huis en het ontbreken van een visum is Ibrahim zijn vertrouwen in de man kwijt en daarom ging dit zijn laatste avond in het huis worden. Terug de straat op voor deze Afrikaan die plots bij iedereen vraagt om Ibrahim te overtuigen om terug te komen op zijn beslissing. Moest Ibrahim voet bij stuk houden dan mochten we ook steeds kennissen in Jeruzalem bellen om te vragen of ze de man van Ivoorkust wilden in huis nemen, zo kieskeurig is Joe nog niet.

Bij mijn opstaan vanmorgen hield de Amerikaanse John me in de gang tegen en zei me dat de Denen binnen de tien uur van hun eerste plaats op de gekheidsladder gestoten waren door Nicolaas. Nicolaas is een Rus die op het onderste verdiep woont. Na een maand in hetzelfde huis te wonen hadden we nog nooit kennis gemaakt maar vandaag was het direct goed raak. De man had zich de vorige twee maanden als een kluizenaar in zijn kamer opgesloten en was er vannacht uit gekomen om steeds dezelfde zin door de gang te roepen: “Saddam Hussein is bad man! No friend of George Bush!”. De Denen hadden in de ogen van John nog twee jaar nodig gehad om mentaal af te takelen, Nicolaas had hetzelfde traject op één nacht afgelegd. Ibrahim betrad zijn woning en zag ongeveer alle bewoners van het huis rond de roepende Rus staan. Hij vroeg de kersverse psychoot: “Als je zoveel van Saddam Hussein weet, weet je dan ook waar Osama Bin Laden zich kan ophouden? Ik zou dat geld dat op zijn hoofd staat hier goed kunnen gebruiken”. Geen reactie van de Rus die bleef doorrazen over Saddam zijn zonden. Joe, die duidelijk wanhopig is op vrienden die hem kunnen helpen, wist dat hij zeker in een heel sjiek hotel moest zitten want daar houden ze altijd de identiteit van hun klanten geheim. Moest hij het niet zo oprecht en met serieus gezicht gezegd hebben, ik ging het een goede grap gevonden hebben. De waanzin van Nicolaas werd iedereen snel beu maar Joe bleef in een laatste wanhoopspoging op vrienden met hem verder praten over Osama Bin Laden en Saddam Hoessein.

Beiden waren, aldus Ibrahim, door god opgedragen om naar Jeruzalem af te zakken en en Ibrahim ging de twee spoedig het telefoonnummer van hun god vragen! Hij mag wel eens stoppen met al die gekken naar zijn huis te sturen.

Jeruzalem, wat een prachtig gevarieerde stad!

T.T.

Deze reportage kwam tot stand met de steun van het Fonds Pascal Decroos: