Sommigen pleiten voor het sluiten van alle dierentuinen, hoewel die soorten als de Bizon hebben gered van uitsterven. En kinderen er intense liefde voor de grote dieren kunnen ontwikkelen, eye to eye. Persoonlijk herinner ik mij nog zeer goed het moment toen ik voor het eerst oog in oog stond met een volwassen olifant in de Zoo van Antwerpen. Hoe die kolos van meer dan duizend kilogram en vier meter schofthoogte ineens zijn aandacht op mij, vierjarige duts, richtte, zijn lange, soepele, zachte, behaarde grijze slurf naar mij toe bracht van over de gracht die onze leefwerelden scheidde, en het stukje voer uit mijn handjes opnam.

En hoe geweldig verdiepend het was, wanneer een cirkus neerstreek om de hoek bij onze woning in hartje Heverlee rond 1968, toen ik zes was, en ik daar van dichtbij de koningen van de dierenwereld, ja van onze gemeenschappelijke woning de Aarde, Leeuw en Tijger, zelf nu eens van dichtbij kon zien, horen en ruiken.

Sommigen pleiten ervoor geen dierlijke materialen zoals bont of leer of lijm meer te gebruiken. Vanuit welke houding precies? Hopelijk niet vanuit een soort zelfgenoegzaamheid of contactvrees. Of betreft het een soort doorgeschoten nederigheid of schuldgevoel?

Ik zie en beleef dat radicaal anders. De ruiter en ook de jager hebben omgang met de dieren en hebben hen passioneel lief.

Ik draag in deze herfstdagen met passie een lederen jas met schapenbont binnenin. Deze warme, zachte, sterke, duurzame en ultiem afbreekbare mantel helpt mij de velden, bossen, schapen, evers, beren en herten niet te vergeten op weg over steedse paden.

Fossiel, alweer

Deze era daarentegen, de tijd van oliederivaat Plastic, houdt vaak de broeders uit de natuur op een ongezonde, kleingeestige afstand, toch?

Heilzame effecten genoeg

De huid van mensen is tegenwoordig ongezond arm aan bacterieel leven, zo stellen deskundige dermatologen. Het houden van een hond verbetert dit.

De heilzame mentale effecten van omgang met paarden, honden, katten, konijnen… zijn intussen ruim bekend en beschreven. In menige RVT zijn een hond of een kat sinds jaren gewaardeerde standaard-medebewoners. Godzijdank.

Zwaar autistische jongeren genezen relatief volkomen en verrassend goed als ze een hond krijgen. Hypotherapie redt momenteel jongeren die wreed in de knoop zitten. Het Paard is toch een eeuwige vriend voor de Mens? Laat dit vooral zo blijven, wat de maatschappelijke  evolutie in de toekomst ook brengt, denk ik dan. Laten we kansen grijpen op ont-moeting met deze nobele dieren, niet alleen op het scherm of het witte doek in Westerns, games of fiction. Het treft me dat naar verluidt nogal wat paardenbezitters nauwelijks hun dieren gezelschap houden. Bekijk het op positieve manier:

de Relatie waar je meer in investeert, geeft je ook meer terug.

Voor mensen is je leven en uren met een goed opgevoede hond mogen delen… een heerlijk voorrecht. Een gezellige aanwezigheid, een existentiële steunpijler en een bron van plezier, genoegen, herbronning en mentale reset.  Daar kan ik sinds dertien jaar getuigenis over proberen afleggen. Toen, in 2010, kwam er eindelijk een hond in mijn leven, en voelde dat direct als een diep deugddoende vervulling. Een kinderdroom die werkelijkheid werd. Een stuk tastbaar en duurzaam geluk in een intens levensverhaal en in bewogen tijden. Zelfs zonder het ingrediënt oorlog.

Toekomstmuziek

Voor mij heeft omgang en contact  met de (mede)-dieren iets natuurlijks, iets vanzelfsprekends, iets existentieels en onvervreemdbaar. Het is een Relatie die – ook juist als vrienden – die letterlijk zowat 5000 jaar oud is. Toen,  tijdens het neolithicum, greep de domesticatie plaats van hond, schaap, paard en zo verder. Dat contact en deze letterlijk boven-menselijke vriendschapsbanden hebben voor mij volop inherente waarde. Toch komt er meer bij kijken. De dieren in hun broederlijke vriendenkwaliteit herontdekken zou wel eens een vorm van bescherming kunnen bieden, een  vorm van redding.

Altijd ga ik er van uit dat je als mens beter zal willen meegaan in het bijsturen van onze cultuur, gewoonten, economie, ververvoer met als doel de Natuur te sparen, wanneer je ooit oog in oog met de schoonheid van onze dierlijke broeders hebt gestaan.

Het klimaatprobleem adequaat aanpakken gaat niet alleen over hoeveelheden CO2 in de lucht, het draait ten langen leste om onze verhouding met de Natuur. Van de maan tot de mangrove, van de wind tot de vos, van de beuk en de buizerd tot de eekhoorn.

Het wonder van de Dierenwereld voldoende helder zien zal alleen maar helpen de noodzakelijke inspanningen en aanpassingen te doen, me dunkt.  Misschien kan het zien van het Levende “met het hart” zelfs de gedachten wat afleiden van de ingeboren fascinatie voor geldgewin, voor de glitter en de macht van het goud. Dat wil ik geloven.

Foto : portret door Liza François (c)
Portret van de rode eekhoorn: Paul van Dyck