Ik begin toch wat in de routine te komen. Slapen doe ik meestal voor 24u en opstaan en mezelf organiseren lukt vanaf 6u30. Ik heb dat wel nodig om op tijd mijn afstanden te kunnen overbruggen, maar krampen, die zijn er niet meer bij na dag 1. De zon geeft me wel een lekker ‘bruin’ gevoel. Het landschap verandert stilaan. Weidse landbouwstreken, met ‘corniches’ om langs te fietsen, Verdun, Langres, steden met een rijk verleden. Vermoedelijk ben ik vandaag ook één van de kleinste dorpen doorgereden, ik moet de naam nog even opzoeken, maar de wegwijzer met de naam erop stond zo ongeveer 100 meter voor de wegwijzer met de streep erdoor. Tja .. Villgesien Le Lac  was mijn stop. Een klein hotelletje met een café vol behoorlijk aangeschoten Fransen. Nu ja, het was  wel behoorlijk heet. Helaas niets te eten, maar de ‘patronne’ zei met dat er een kilometer verder een brasserie lag, bij het meer, waar ik nog wel wat zou kunnen vinden. Ze zou even telefoneren … maar er nam niemand op. Ik weet niet hoe het komt, maar ik ben overal zowel de eenzame fietser als de eenzame gast. Dus ze zou wel even kijken of er nog wat over was. Wat dacht je van een grote kom pasta met kaas, een halve kip, sla en tomaten, een boerenpaté, een baguette, 2 stukken taart, 5 soorten kaas … en wijn. Een feestmaal voor een behoorlijk uitgeputte renner.