Je ouders, je grootouders, je overgrootouders, 80 jaar lang uit hun huizen gejaagd en verdreven. 80 jaar lang verboden om links af te gaan, rechts af te gaan, alleen te gaan waar het leger je zegt te gaan. Verdreven van je geboortegrond en het land waar je cultuur wortelt. Bijeen gedreven in onleefbare enclaves, als vee en slechter behandeld dan vee.

Een vreemd leger dat je voedsel weigert. Dat medicijnen tegenhoudt, je huis bombardeert. Jouw huis en de huizen van je buren, dag en nacht. En je ziekenhuizen en je scholen en de wegen en de tentenkampen waar je schuilt.

Dit is en het zijn niet alleen mijn woorden, maar ook die van de secretaris generaal van de VN, de ontmenselijking voorbij. Dit zijn en het zijn niet alleen mijn woorden, maar ook die van het Internationaal Strafhof in Den Haag, oorlogsmisdaden.

Misdaden tegen de menselijkheid. Door niets en niemand te rechtvaardigen. Door niets en niemand te aanvaarden. Wij hebben de morele plicht weerstand te bieden. Wij kunnen niet tegen de komende generaties zeggen: “Wir habben es nicht gewusst.”