Mark Eyskens’ woorden waren nog niet koud of er stond al een massa mensen klaar om deze oude krokodil af te schieten. Maar niemand gaf een antwoord op zijn vraag: hoe kan een partij die het verdwijnen van de Belgische staat als doelstelling heeft tegelijk constructief meewerken aan een duurzame staatshervorming?
Veronderstel nu eens (louter fictief) dat er een oplossing op tafel komt die garandeert dat zowel de gemeenschappen en de gewesten als de federale staat behoorlijk gaan functioneren, en dit voor vele jaren. Een dergelijke oplossing zou meteen het voortbestaan van België voor lange tijd verzekeren. Zou de NVA die aanvaarden, ja of nee? Een zeer simpele en logische vraag, waar nooit een antwoord op komt.
In één van de reacties van het CD&V-partijinstituut zegt Hendrik Bogaert: elke Euro die onttrokken wordt aan de controle van de PS is een gewonnen Euro. Een federale Euro is dus per definitie een PS-Euro? Is dat niet merkwaardig voor een staat waarin de Vlamingen de numerieke meerderheid hebben?
De Vlaamse politici roepen natuurlijk al jaren dat België gedomineerd wordt door de Franstalige minderheid. Maar waarom doen ze er niks aan? Waarom proberen ze geen orde op zaken te stellen in het federale huishouden? Waarom stellen ze de fameuze grendels niet aan de orde? Bijvoorbeeld het pariteitsprincipe : de federale regering moet samengesteld zijn uit evenveel Franstalige als Vlaamse ministers, de eerste minister niet meegerekend. Zestig procent van de Belgen zijn Vlaming, veertig procent zijn Franstalig. In de samenstelling en het beleid van de federale regering wegen twee Franstalige burgers dus even zwaar door als drie Vlamingen. De Franstalige minderheid kan via deze grendel alle besluitvorming naar haar hand zetten of blokkeren. De Belgen zijn dus niet gelijk voor de wet, en dat is tegen de grondwet.
En naast de grendels zijn er ook nog de “belangenconflicten” waarmee de normale democratische besluitvorming wordt scheefgetrokken….
Nu mogen we via de staatshervorming zoveel bevoegdheden en fiscale verantwoordelijkheden overhevelen naar de gemeenschappen en gewesten als we willen, zolang het federale niveau nog bevoegdheden overhoudt (dus zolang België bestaat) zal de wrevel langs Vlaamse kant blijven, en terecht want….de Belgische federale staat wordt ondemocratisch bestuurd. Elke federale Euro zal door de Vlamingen als een PS-Euro aangevoeld worden. De Vlaamse roep naar meer autonomie zal nooit stoppen, tenzij bij de volledige splitsing van België.
Mijn simpele vraag als verwonderde burger is nu: waarom wordt het kwaad niet bij de wortel aangepakt? Waarom legt niemand de grendels op tafel bij de communautaire onderhandelingen?
Omdat de Franstaligen toch zullen weigeren hierover te praten? Maar hoe kunnen zij van de Vlamingen een volledige interpersoonlijke solidariteit (en dus een grenzeloos vertrouwen) eisen, terwijl ze zich tegelijkertijd via diverse grendels indekken tegen de Vlaamse meerderheid, die ze dus niet vertrouwen? Broederlijkheid (interpersoonlijke solidariteit) kan toch niet zonder gelijkheid (democratie)?
Vanwaar dit taboe? Wie heeft belang bij het behoud van de mankementen in het Belgische staatsbestel?