Dat België surrealistische trekjes heeft wisten we al langer. En ergens zijn we daar ook trots op. Zo trots dat we het tot een nationaal kenmerk verheffen. Nog niet zo slecht gezien, want zeg nu zelf: met een Magritte kan je al eens uitpakken. En het levert leuke anekdotes op: premiers die het foute volkslied zingen, plassende jongetjes op een sokkel en atomen die 165 miljard keer vergroot worden. Aan die nationale galerij der absurditeiten hebben we onlangs een nieuw pareltje toegevoegd: regeringen vormen.

De langste regerinsgvorming tot nog toe staat op conto van de Irakezen. Die deden er 248 dagen over. 248 dagen? Een koud kunstje. We zullen die Irakezen eens laten zien wat regeringsvormen is. Zet de pintjes maar al koud. Maar stel u voor dat het ons niet zou lukken. Dat zou nog eens een schok geven. Een regering is voor België wat de Sagrada Familia voor Barcelona is. Er wordt met veel geduld aan de ingewikkelde constructie gewerkt, maar er wordt innig gehoopt dat die nooit af zal raken. Iedereen vreest namelijk het zwarte gat.

Een nationaal symbool dus. Wat doe je daarmee? Dat cultiveer je. En er wordt lustig gecultiveerd. Neem nu het initiatief van een aantal VUB-studenten om op straat te komen vóór een regering. Gewoon, vóór een regering. Het maakt niet uit of die nu links of rechts is, of die corrupt is of niet, of die überhaupt regeert. Het volk wil een regering. En daarvoor willen we wel eens een wandelingetje maken. Als steun in de rug voor de onderhandelaars. Als schouderklopje.

In Tunesië lieten tientallen mensen de voorbije weken het leven tijdens betogingen tegen een regering. In Thailand kampeerden vorig jaar duizenden roodhemden in hartje Bangkok als drukkingsmiddel voor het parlement om de regering te laten ontbinden. Ze hielden het vol tot het leger hun kampement platbuldozerde. Hier tweeten we in één handomdraai ons virtueel tentje op de Wetstraat om het omgekeerde te bereiken. Laten we eerlijk zijn. We lachen er toch maar mee.

En dan zijn er nog de baarden. De Waalse acteur Benoît Poelvoorde riep alle Belgen op om de baarden te laten staan tot er een regering is. Zijn oproep kreeg gehoor in Vlaanderen. Dat schept nog eens een band zie. De Waal en de Vlaming die zijn aan zij een baard laten groeien. Het Prins Filipfonds staat al klaar met subsidies.

In 1956 zweerden de guerrillastrijders van Fidel Castro dat ze zich niet zouden scheren vooraleer Cuba bevrijd was van het gewelddadige regime van dictator generaal Batista. Het leverde mooie plaatjes op. Benieuwd of Koen Fillet binnenkort ook zo stoer zal staan met zijn baard.