Op 9 juni verscheen de Franse journalist en militant Taha Bouhafs voor het gerecht wegens een aanklacht van racisme door Linda Kebbab, politieagent en vakbondsleider. De aanleiding van de klacht was heel beknopt: een beschuldigende tweet van Bouhafs over Kebbab van een jaar geleden, die luidde “ADS: Arabe de service”. Kebbab had namelijk in de media stelling genomen in de zaak Adama Traoré (en tegen de acties van Assa Traoré tegen ontspoord politiegeweld) door te zeggen dat de dood van Adama “helemaal niets te maken heeft, niet in zijn historiek en niet in de grond van de zaak, noch in de technische kant ervan” met de dood van George Floyd in de VS. Het gaat hier om een hoogst interessante rechtszaak, om twee redenen: ze illustreert de trend om de antiracisten onderuit te halen door ze van racisme te beschuldigen en ze is een onderdeel van het debat over racisme en misbruik van geweld bij de politie.
Het was een zware zitting, van bijna 10 uur lang. Na meer dan twee uur bespreking van procedureproblemen verdedigde de journalist Bouhafs zijn tweet. “Ik ontzeg Linda Kebbab niet het recht om beledigd te zijn, maar mijn beschouwing had niets racistisch. Het is een formule die erin bestaat een politiek standpunt aan te duiden – Arabier is geen belediging. (…) Zijzelf heeft haar herkomst opgeroepen om haar politiek doel te dienen.” Kebbab had namelijk in de media verklaard: “Persoonlijk ben ik nog nooit geconfronteerd met racisme bij de politie. Als bewijs: ik ben vandaag woordvoerder voor vele van mijn collega’s.”
De verdediging liet zeven getuigen spreken, waaronder enkele politieagenten die gesanctioneerd waren omdat ze racistisch gedrag bij de politie hadden aangeklaagd. Ook twee universitairen: de socioloog Eric Fassin en de politicoloog Françoise Vergès. Fassin sprak over het “systemisch” geweld bij de politie, niet te verwarren met “systematisch” geweld. Vergès, “de militante ‘dekoloniale’ feministe”, zo lees je in Le Figaro, “achtte ‘arabe de service’ een ‘politieke en sociale uitdrukking’ die een instrumentalisering van individuen zou aanduiden en die een racistische strategie in het licht stelde.”
De klagende partijen, niet alleen Linda Kebbab, maar ook de LICRA, organisatie tegen racisme en antisemitisme, die zich burgerlijke partij gesteld had, kwamen uiteraard met een heel andere visie. Die sloot aan bij die van de procureur, die zei: “Men herleidt [Linda Kebbab] tot een essentie door haar vast te pinnen op haar herkomst en de uiting daarvan.” De tweet van Bouhafs is volgens hem “intrinsiek racistisch”. Hij vroeg een schadevergoeding van 1500 euro voor Kebbab.
Maar de advocaat van Kebbab ging veel verder dan de beschuldiging van racisme. Hij probeerde Bouhafs en zijn medestanders zwart te maken als extremistische ideologen met islamistische connecties. Had Bouhafs niet op een betoging rondgelopen met een nagemaakt hoofd van Marine Le Pen, op een piek gestoken? En Françoise de Vergès, die ter verdediging was opgeroepen, die is toch voor de afschaffing van de gevangenis! En bovendien: de aangeklaagde en waar hij voor staat, dat zijn toch eigenlijk separatisten, suggereerde Meester Thibaut de Montbrial: “er zit een strategie achter dat alles: alles doen opdat de jonge generaties van immigranten geen plaats zouden kunnen vinden in het republikeinse universum”.
Naargelang het medium dat je raadpleegt, krijg je andere visies op de rechtszitting. Le Figaro, die al eerder een negatief portret van de aangeklaagde gepubliceerd had met als titel “Taha Bouhafs, miserabele journalist en gevaarlijke militant” hoorde “een overtuigend pleidooi” van Thibaut de Montbrial. Maar de trotskistisch gerichte Révolution Permanente titelde: Taha Bouhafs, beschuldigd van racisme, buigt zijn proces om tot een tribune tegen het racisme van de staat”. Le Figaro merkt ook op: “Bepaalde getuigenissen gaven soms de indruk dat het proces dat bezig was dat van de instelling van de politie was.”
Die drie banale woordjes, “arabe de service”, hebben een rechtszaak gecreëerd die tegelijk een maatschappelijk debat is over het racisme in het algemeen en dat bij de politie in het bijzonder. Het vonnis, verwacht op 28 september, zal uitmaken of je uitspraken als “arabe de service” in Frankrijk ongestraft kan gebruiken. En een doordenkertje: zou je dan bij ons mogen zeggen “Obama is een kokosnoot”? Of is dat racistisch?
Zie ook:
https://www.dewereldmorgen.be/community/het-antiracisme-als-rechtse-strijdbijl/
Bronnen:
