wortel.

het is niet dat ik radicaal ben of word. het is meer daar medemensen onbetrokken zijn, lam, tam. meerderheid bedoelend. het is niet dat ik onduidelijk schrijf om mijn punt te maken, liever maak ik komma’s.

het is zaterdagavond. mensen gaan uit. het wordt zondag. maandag dinsdag en zo verder. weinig verandert. weinig veranderd. met verandering bedoelend: het wagenverkeer lam te leggen, winsten uit te delen aan wie het hoort, vervuilers hun afval terug te schenken. het is zaterdagavond, mensen gaan uit. het is niet dat er nog vertrouwd wordt op volksvertegenwoordigers. het is niet dat een/het volk nog bepaald wordt door samenhorigheid. het is niet dat dit ooit gebeurde.

maar deze tijd is anders. nu zou het mogelijk dienen te zijn een globaal bewustzijn te bezitten, louter menselijk dier te zijn en te strijden met alle wreedzame middelen mogelijk voor een zo groot mogelijke mensheid. wensheid. toekomst. openkomst.
deze tijd is anders. wellicht het wordt tijd het globale kapitaal na te lopen, te onderbreken.

óf het spel zijn gang te laten gaan. er goed bij zitten. genieten van een goed boek. een goede film. een tv-show. whatever. vertrouwen op andermens raad en daad een betere wereld na te streven. (dat zou mogelijk dienen te zijn, te dienen het zijn.) zitten, liggen, hangen op de banken die ons allen gezamenlijk zo succesvol bestolen hebben.

waar is de woede heen, aldus, steeds de kernvraag bedoelend.

of is mijn woede afkomstig van een gevoel, een gedachte anders te zijn. meer te weten en zo min mogelijk te vervallen in de val van specialisatie. ook omdat ik studeerde voor kennis en niet ten bate van de arbeidsmarkt heb ik nauwelijks een diploma dat uitzicht biedt op rust. rust bestaat niet als je jezelf herkent in de verloren weilanden, de dode beken, de ontbergde aarde. rust bestaat uit een sussende klank en onrust, ook, klinkt veel wezenlijker.

dus, deze tijd is anders. 

ik blijf op de grenslijn tussen cynisme en idealisme, en huppel heen en weer en maak met ogen kringetjes. enerzijds wil ik nog wel steeds de meerderheid van medemensen overtuigen dat er iets ernstig schort, dat de ongelijkheid toeneemt, en dat de aarde barst van een werelds denken. anderzijds geloof ik niet meer in verandering, gaat het te traag en is het te ingekapseld in het liberale marktdenken. de consument schijnt immers mondig genoeg te zijn een rechtvaardiger wereld na te streven. rechtvaardigheid ook bevat het ecologische, het duurzame, het egalitaire. echter: de consument die maalt er niet om. vechtwaardigheid.

ook daar heerst het goedkope, het opgepompte eigenbelang, het nalopen van roem, rust, succes, gezelligheid, een klein gezin, een vriendengroep, een taalfamilie, een geloofsgemeenschap. de klant is koning maar economisch, ook, is dit geen monarchie.

het is altijd te weinig, en zo verworden velerlei mensen tot een persoonlijke vijand. al beloof ik plechtig enkel in hun materiële middelen te snijden zullen. producten. goederen.

liever nog wil ik strijden voor een zo groot mogelijke wensheid.

liever nog wil ik dat er meer bovennemers zijn dan ondernemers.

óf ben ik teleurgesteld omdat mijn stem nooit gehoord wordt? ben ik teleurgesteld omdat ik hoopte uitkeringsloos deeltijdswerk te vinden, en dien vast te stellen dat ik tot interimslaaf verworden ben? ben ik teleurgesteld omdat ik machteloos moet toekijken hoe traag het gaat, die kleine positieve veranderingen? ben ik teleurgesteld omdat idealisme verfoeilijk lijkt en mensen in de schijnbaar echte wereld ernstiger zaken te doen hebben?

en zo verder.

de wind waait de mensen dansen dronken in dit westen waar de zon ondergaat.

of wordt het tijd dat ik mezelf verwijder, elimineer? of wordt het tijd dat ik me terugtrek bij een clubje gelijkgezinden, terwijl de aarde verder het roven ondergaat?

(soms lijkt alles op hetzelfde weer en neer te komen)

deze tijd zou anders hoeven te zijn.