Het experiment van Steven Vroman situeert zich al even terug in de tijd.  Het bezorgde hem een toekomst en een levensdoel en maakte van hem voorgoed Low Impact Man.  Of we zijn voorbeeld even extreem moeten volgen als de man zelf, is een open vraag.  Ik kan mij voorstellen dat zoiets niet voor iedereen even evident is.  Ik weet wel dat het een goed gevoel geeft om je leven in te richten op grond van de kennis die je verwerft over je omgeving.  Ik kan mij het leven niet anders voorstellen dan low impact, zonder dat ik mezelf daarom genoodzaakt voel om elektriciteit op te wekken met een opgebouwde fiets.  Wel kan ik mij voorstellen dat ik mij een dergelijk ding aanschaf, mocht het in de handel zijn, in plaats van een fitnessfiets.  Het nuttige aan het aangename paren, is een zinvolle levenshoudigng.  Echt krankzinnig wordt het als je algemeen toegankelijke kennis negeert ten behoeve van egoïsme, geldgewin, genotzucht.  Een dergelijke houding mag men, wat mij betreft, strafbaar stellen.