Politici zijn goed in het ontlopen van vragen. Tot het irritante toe. Waarschijnlijk één van de redenen waarom sommige mensen zo’n afkeer van politici hebben. Het draait te veel om tactiek en diplomatisch antwoorden. Het wordt allemaal zo verpakt dat je alleen nog de verpakking ziet. Vandaar dat vrijsprekers als Jean-Marie Dedecker of Dyab Abu Jahjah een verrijking zijn aan het debat.
Wanneer je in de analyses van de verkiezingsresultaten de vertegenwoordigers van de linkse partijen hoort verkondigen dat de winst van Vlaams Belang er één is omdat de Vlaming enkel en alleen sociaal-economische veranderingen wil zap ik het liefst zo snel mogelijk weg. Het doet pijn dat men zo krampachtig met de realiteit omgaat. Door het debat te ontwijken of te ontkennen leeft de karikatuur bij (j)an met de pet dat voor linkse partijen migratiechaos geen probleem is dat moet opgelost worden. Als we maar 1.500€ pensioen krijgen vanaf ons 65ste is alles goed. Politiek gaat echter om meer dan om het aantal euro’s op de bankrekening.
Links zou beter inbreken in de kern van extreem-rechts zoals extreem-rechts dat doet op economisch vlak bij links. Niet door zoals Hendrik Bogaert het Vlaams Belang achter na te hollen maar door met oplossingen te komen en de verschillen duidelijk te maken.
Een groot verschil is de omgang met de multiculturele realiteit. Wij omarmen die, wij zien daar de meerwaarde van. De muziek, het eten, de klederdracht, de sociale omgang, de mooie mensen. Het is een verrijking en leerrijk. Neem nu de sociale omgang. Dankzij het contact met andere culturen heb ik geleerd dat omgang met mensen die je niet kent ook anders, opener, losser kan. Open (geweldloze) communicatie. Het is hier toch zo stil in de wachtzaal of bij de bakker.
Multicultureel is meer zien, meer ruiken, meer horen. Het geeft meer mogelijkheden jezelf te leren kennen. In een mono-culturele omgeving zit je vast binnen de grenzen van één cultuur. In een multiculturele omgeving neem je hetgeen jou als individu het meest aanspreekt op. Persoonlijk hou ik van de Afrikaanse muziek, de Noord-Europese cinema, de Zuid-Amerikaanse sociale omgang, de westerse verlichtingswaarden, de straatcultuur van het Midden-Oosten, de spiritualiteit van het boeddhisme. Voor elk wat wils. En indien je u liever beperkt tot één cultuur, even goede vrienden. Vrije keuze.
Een ander aspect is de omgang met mensen die erbij willen komen. Best zouden alle grenzen open zijn en kan elke wereldburger zich vrij over de planeet verplaatsen. Dat is niet enkel goed voor mensen die naar Europa willen komen, maar ook voor u. Je hoeft immers geen visa meer aan te vragen als je gaat reizen of wil verhuizen en het is gedaan met corrupte douaniers. Spijtig genoeg zal dat tot chaos leiden bijvoorbeeld op de woningmarkt of in het onderwijs.
Maar of je het nu wil of niet, op een dag zullen we allemaal mulatten zijn. De kans dat een kind dat nu geboren wordt een partner met een andere huidskleur kiest is veel malen groter dan dat was voor diens grootouders. De liefde zal naast andere redenen van migratie het straatbeeld verder doen verkleuren.
Al gaat voor sommige mensen de globalisering te snel. Moeten we daar minachtend over doen of daar rekening mee houden? Migratie is een natuurlijk iets, de wereld is van iedereen, maar een deel van de mensen wil het niet. Geen makkelijke zaak. De gulden middenweg dan maar. Ja migratie, maar hou het als overheid in de hand. Zet er een cijfer op hoeveel niet-Europeanen welkom zijn. Als je het als overheid in de hand hebt gaat het ook op minder weerstand stuiten.
Met andere woorden: Migratie oké, migratiechaos niet oké. In dat laatste zit het woord chaos en bij chaos dient de overheid in te grijpen. Waarom is er anders een overheid en betalen we belastingen. Bootjes die jarenlang aankomen op de Europese stranden, dat moet stoppen. Ja, spijtig genoeg ook repressief. Indien een buurland onder vuur ligt, dan hou je de grenzen volledig open. Maar dat is niet zo, dus stellen dat je mensen terugstuurt naar oorlogsgebied klopt niet. De illegale migratie moet beter onder controle, maar er kan wel enkel pas repressief tegenop getreden worden als de mogelijkheden voor legale migratie voldoende uitgebouwd zijn. Asiel aanvragen voor Europa indien je uit conflictgebied komt kan dan bijvoorbeeld in vluchtelingenkampen. In samenwerking met de vluchtelingenorganisatie van de VN (UNHCR) of met de betrokken landen. Economische migranten of mensen die wensen migreren om andere redenen kunnen zich aanbieden in daarvoor voorziene centra of in ambassades. Wie illegaal naar hier reist wordt naar die voorzieningen doorverwezen en heeft geen kans op papieren. Logischerwijs zal illegale migratie dan ook sterk afnemen en ook het aantal mensen die omkomen of uitgebuit worden bij die illegale reizen.
Wij mensen van links hebben dus wel antwoorden op de uitdagingen van migratie en de multiculturele realiteit. Dat bewijzen steden met een multiculturele demografie en progressief bestuur als Brussel, Gent, Leuven en Mechelen waar extreem-rechts minder goed scoort. Of ook Vlaams-Brabant waar veel mensen wonen die in Brussel werken en ondertussen wel al gewend zijn geraakt aan de realiteit. Al moeten daarbij bedenkingen worden gemaakt. Zo zullen mensen met een migratieachtergrond minder snel op een partij stemmen die hen liever ziet verhuizen en verkiezen sommige mensen om in de stad te wonen net omdat ze op zoek gaan naar dat multiculturele. Met andere woorden, progressieve mensen wonen vaker in de stad. Ook al omdat dit een lagere voetafdruk inhoudt. Voor mensen uit de verkaveling (het vroegere platteland) en de kleinere steden was de multiculturele realiteit tot voor kort iets waar je nog kon aan ontsnappen. De laatste jaren steeds minder. Ik geloof dat eens men de buren met een migratieachtergrond leert kennen dat beter meevalt dan verwacht en dat extreem-rechts na deze verkiezingen alleen maar zal verliezen. Of hoop ik dat alleen maar?
