Het is kwart over 10 op zondagmorgen en ik heb mijn laptop bij aan het zwembad van Warmwaterberg. Voor we terug naar McGregor rijden, besluit ik om aan het blog te beginnen schrijven, terwijl de meisjes (Mary en haar vriendin Sinalo) nog even zwemmen in het warme water
Iedere keer dat ik hier ben ontmoet ik mensen die ik ken of ontmoet ik iemand nieuw die iets in ons leven kan betekenen. Een man sprak me net aan en zei dat mijn dochter had gezegd dat we in McGregor wonen. Hij blijkt daar een huis te hebben en samen met zijn uit Duitsland afkomstige vrouw hebben ze twee Zuid- Afrikaanse meisjes (van kleurlingenafkomst) geadopteerd. We wisselen gegevens uit en zullen in het volgende weekend binnenspringen als ze met z’n allen in McGregor zijn.
Het begint te regenen en het wordt koud. Ik stop er dus mee tot we terug thuis zijn na een twee uur durende rit. Rita, een vriendin uit Lichtervelde die nu al twee weken bij ons logeert, merkt op “het is precies Belgisch weer!” . In McGregor zelf is het al opgeklaard maar er zijn toch plassen te zien.
Rita kwam in 2000 voor het eerst toen ik nog maar een tweetal jaar in McGregor woonde en in de kleuterklas werkte. Dit keer bracht ze een ‘reizend kunstwerkje’ van Maarten Wydooghe mee (www.kunstopreis.com). De bedoeling is dat het werkje genoemd “Lady Upsadaisy” hier achtergelaten wordt en persoonlijk doorgegeven wordt aan iemand die je kent. Wie het ontvangt neemt een foto van Lady Upsadaisy in haar omgeving en zet het op de weblog zodat de kunstenaar kan volgen waar het naartoe gaat. Rita heeft het werkje naar de klas 1 en 2 van Miss Helen meegenomen en met de kinderen verkend wat er bij hen opkwam als ze het werkje bekijken. Er werden vragen gesteld over ‘hoe ziet ze eruit? Zou ze ruiken? welk geluid zou ze maken? enz.’ Daarna konden de kinderen rond Lady Upsadaisy krijttekenen op de stoep van de school. Een leuk initiatief waar de juf enthousiast over was. Deze week breidde Miss Helen er nog een vervolg aan – tekeningen en schilderijen werden gemaakt.
Ik bezocht de kunstklas op school en nam een aantal foto’s van de schilderwerken gemaakt naar aanleiding van Heritage Day. Ik publiceerde ze op facebook en kreeg een hele reeks positieve commentaren. Het zijn inderdaad mooie werken gemaakt door jonge studenten die er, onder begeleiding, wel hun eigen stijl aan geven.
Ik nam ook een foto van klas 4 die op bezoek was bij een pottendraaier waar ze leerden hoe ze potten moeten maken. Paul, die al jaren ervaring heeft, beantwoordt met veel geduld hun vragen. Dit is ook in het kader van de tweejaarlijkse nieuwsbrief die begin december weer verschijnt.
Shoprite, een grootwarenhuisketen, heeft soep geschonken aan al de organisaties die door ‘Kos Vir Skolen’ worden ondersteund. Via ‘Kos Vir Skolen’, een organisatie die ernaar streeft om alle kinderen met ontbijt naar school te sturen en ook een lunch te geven, krijgen een 30-tal kinderen bij ons op school eten die hun familie thuis niet kan voorzien. De soep is echter voor alle kinderen en er werd afgesproken om tenminste eenmaal per week, de donderdag, aan de 143 kinderen soep te geven. Ik ben er de eerste donderdag om foto’s te nemen maar krijg bericht dat degenen die de soep uitdeelden de keukenschorten met het logo van Shoprite niet aanhadden. Oeps……. deze zaten onopgemerkt in een van de afgeleverde dozen maar de week daarna neem ik opnieuw foto’s. Natuurlijk is dit belangrijk voor Shoprite die dit dan ook op hun website willen zetten om aan te tonen welke bijdrage ze leveren aan het ondersteunen van de armere bevolkingsgroepen (Corperate Social Responsibility).
In de voorbije twee weken niet alleen een voorstel voor het West-Vlaamse Noord-Zuid Beleid rondgekregen en opgestuurd naar de plaatselijke vertegenwoordigers maar ook begonnen aan het klaarmaken van de omslagen om de vele sponsors weer een bedanking te sturen voor hun ondersteuning. Sponsors helpen om het schoolgeld van de kinderen te betalen waarvan de ouders maar een kleine bijdrage kunnen leveren. Zonder schoolgeld kunnen de kosten van onderwijs niet betaald worden. Door de globale economische situatie zien we dat ook de families van onze kinderen het steeds moeilijker hebben om geld opzij te zetten voor onderwijs en de vervoerkosten van en naar school. Het blijft een vraag hoe dit de school op langere termijn zal beïnvloeden. Indien je sponsor wilt worden schrijf je een e-mail naar katleen@breede.co.za. Een bijdrage van tenminste veertig euro per jaar is fiscaal aftrekbaar.
Ik krijg ook een bericht van de leerkrachten op school die vragen over het sponsorship met mij willen bespreken. Ze vinden dat het anomiemer moet want de kinderen die geen sponsor hebben of een die niet schrijft naar hen vinden het pijnlijk dat ze nooit geen kaartje of geschenkje voor hun verjaardag krijgen. Dus denk ik aan voorstellen om alle twee de partijen tevreden te stellen. Een van de voorstellen is om geschenkjes te sturen waar de hele klas iets aan heeft zoals een leesboek, krijtjes, handwerk materiaal, schrijfmateriaal enz. Ik weet zeker dat sponsors daar begrip zullen voor hebben. Een andere vraag die moet beantwoord worden is hoe te voorkomen dat ouders die horen dat hun kinderen gesponsord worden zelf geen schoolgeld meer betalen. De bedoeling van onze school is altijd geweest dat ouders iets betalen hoe klein dit bedrag ook is want het toont dat de ouders verantwoordelijkheid nemen voor het onderwijs van hun kinderen. Dit uitleggen aan ouders in een brief heeft niet altijd zin omdat de meesten geen Engels lezen. Misschien kan het op een oudervergadering uitgelegd worden want er was al een voorstel eerder dit jaar om op een ouderavond rond fondsenwerking en sponsorship te praten.
Dit weekend gaat ook de benefietavond in Wevelgem door en vanuit Warmwaterberg sms ik mijn zus en de vrijwilligers om hen aan te sporen en te ondersteunen. Er zijn al een aantal foto’s binnen en het lijkt gezellig te zijn geweest. Maandag skypen we om te horen hoe het hele weekend is verlopen. Ik ben dankbaar voor de steun van mijn familie. Leen en haar partner Kris komen begin december voor een maand op bezoek wat natuurlijk bijdraagt tot de motivatie om fondsen wervende activiteiten verder te zetten.
Een vrouw uit Gentbrugge zou vandaag ook naar de benefiet gaan. Ze had ge-e-maild om te vragen of ze vrijwilligerswerk kon doen op school. Toen ik las dat ze eind dertig was, een 9-jarig dochtertje had en ervaring met samenlevingsopbouw dacht ik dat haar ervaring beter te gebruiken is in een tweetal projecten in het dorp die met de gemeenschap te maken hebben. Dus schrijven en skypen we daarrond want ze wil in januari al beginnen. Ik stel ook voor dat ze in het begin bij ons logeren vooral ook omdat mij dochter en haar dochter dezelfde leeftijd hebben. Ik had nog twee andere aanvragen vanuit België voor vrijwilligerswerk maar die liggen verder in de toekomst.
Vrijwilligerswerk, zoals alles, heeft zijn voor en nadelen. De kinderen op school moesten in de laatste twee weken vaarwel zeggen aan Elisa die voor drie maanden bij ons was en aan Johanna die als pas afgestudeerde Waldorfonderwijzeres onze leerkrachten inspireerde en het laatste nieuws uit de Waldorfwereld kon brengen.
