De community ruimte is een vrije online ruimte (blog) waar vrijwilligers en organisaties hun opinies kunnen publiceren. De standpunten vermeld in deze community reflecteren niet noodzakelijk de redactionele lijn van DeWereldMorgen.be. De verantwoordelijkheid over de inhoud ligt bij de auteur.

Laat ons feesten, omdat wij in de grond allen Vluchteling zijn

Laat ons feesten, omdat wij in de grond allen Vluchteling zijn

dinsdag 19 december 2017 06:38
Spread the love

Een beetje Tragiek mag er zijn en dat mag zo blijven. Dat is echt Heirkracht.

Vluchtelingen mogen er zijn. Vluchten, buurmans bezit begeren… mag onze stijl echter niet blijven. Het geloof van nu zit fout. Hard werken alleen brengt je nooit in je Aards Paradijs, en meestal ook anderen niet direct. Veel geld nog minder. En een mooie, krachtige automobiel, die brengt je snel… verder weg van je Aardse Hemel. Een poging tot bewijsvoering over een tegendraadse Geheime Waarheid.

 

De Vlaamse liedjes zanger van 

de jaren zeventig

heeft in feite gelijk:

“Morgen wordt misschien wel beter,

maar het wordt toch nooit helemaal goed”.

En dat mag zo zijn.

Het mag zo blijven.

Dat moeten wij ten diepste begrijpen,

aanvaarden, inzien, bewust worden.

Om tevreden en blij te gaan leven.

Aan je kinderen moet je dat niet voorhouden.

Niet zeggen, zoals mijn ooms aan mij toen ik zeven was

“Luister naar mij,

De oven van Lieverkoekskes is

afgebrand…”

Maar als we gerijpt en volwassen zijn,

moeten we diepe realiteit willen zien,

of het loopt sneller helemaal fout met ons leven.

Zo mag juist

het vermogen om het “absolute dieptepunt”

te zien en aan te nemen,

ons motiveren

geregeld alle tijd te maken om de heerlijke dingen

tot op de bodem te beleven.

En zeker in deze Wintertijd

van heilige en wereldse familiefeesten.

Omdat het leven minstens lichtjes tragisch is,

en dat dit vroeger minder werd weggemoffeld…

konden onze voorouders,

die geregeld echt honger en dood kenden,

zo volop feesten,

De buiken vol eten,

zingen, muziek maken,

dansen…

Denk aan de schilderijen van Breugel.

In die zin mogen wij “Vlaming zijn”

hoog achten

en koesteren,

als ideaal stellen.

Wij zijn te weinig Vlaming gebleven, in die zin.

Maak van je Leuven de plek van je Leven –

Antwerpen,

Brussel…

Boom,

Bokrijk

… maakt niet uit.

Het genoeg-en zit

tussen de oren

Heel de moderne hang naar wetenschap en techniek,

van automobielen om snel en stijlvol naar ons doel te gaan (zogezegd)…

tot een pil voor geluk

tot kunstmatige fertilisatie tot abortusjes…

dat is waan…

geen enkel machien of spuitje

of pilletje

of dieet

of modelkachel

of tophuis

of cruise rond de oceaan

kan het leven perfect maken…

kan het gemis

de tragiek wegwissen.

Luc,

een Vlaamse vriend,

met veel practische zin en vaardigheden,

verzucht vol teleurstelling

op mijn Facebookpagina

“De politici, van K. Peeters tot B. Obama,

zij spreken mooie woorden,

maar zij doen niets.

Trump heeft daarom gelijk

de boel op te blazen…”

– – –

Mijn persoonlijke antwoord,

van mens tot mens,

dat toch misschien wel

voor iedereen met boosheid en diepe teleurstelling opgeld doet…

“Het is niet zozeer dat politici

in werkelijkheid zouden

“grote woorden voeren en niets doen”.

“Als je dat zegt, blijkt dat je als

een papkindje

in het leven staat – je verwacht verlost, gered,

het paradijs te worden binnen geleid door

de politicus –

als was hij/ zij een

“grote papa die alles kan”.

“Het leven heeft blijvend tragische kanten”

Altijd, voor iedereen.

Als je dat aanvaardt, gaat

de hemel op termijn juist

echt open voor je… …

Jouw probleem, Luc,

ik ken je in ‘real life’,

is dat je gelooft, ervan uitgaat dat “Het land besturen”

iets is van dezelfde orde als een plank doorzagen,

zoals wij in mijn hof hebben gedaan, samen.

Het grote verschil is dat je het ene, soms,

perfect kan doen.

Maar een land besturen,

net als een kind opvoeden,

als je relatie met je levenspartner voeren…

dat kan je nooit compleet goed doen…

En – dat – is – geen – dodelijke – Ramp

Mijn Advies: Als het even ‘niet meer gaat’,

steek dan een kampvuur aan,

en ga erbij zitten.

Kijk gewoon in de vlammen

zoals mensen van onze soort

al zowat een miljoen jaar doen

overal op d’aarde.

Of steek een pijpje op.

Maak er een “vredespijp” van

die je kalmte schenkt tot in het

putje van je ziel.

In het volle bewustzijn dat je daardoor

je leven een beetje verkort.

Dat mag zo zijn.

Laat je niet vangen

aan de speelmolen

van naar het werk gaan

iets (nuttigs) doen

en geld verdienen

om dan

uitgesteld,

“heel goed te leven”

voor eens en altijd?

Laten wij ons met volle hart

toeleggen op

de meest oude, gewone, traditionele bezigheden.

De opvoeding van onze kleine kinderen.

Zij stralen hoop en “doorgaan kracht “uit.

We kunnen ze helpen in het leven staan

met onze warmte en onze Verhalen.

En hun charme kan het onze meer dragelijk maken.

Bij hen kunnen wij even het Tragische van

het bestaan overstijgen.

Zonder het te vergeten.

Dat is

Het voorrecht van “de grote mens”…

Laten wij ruim tijd maken om

eten te snijden, te koken, klaar te maken, op te dienen

met zorg en sympathie.

Laten wij schilderen

beelden maken

fotografie bedrijven…

Laten wij vooral gewoon

gaan.

Gaan wandelen.

Wie op stap gaat,

laat zijn zorgen

achter zich.

Het is een van de geheim geworden

oudste recepten om goed te leven

dat de psycholoog kan overbodig maken,

of minder absoluut nodig.

Laat ons weer de kunst

van het strijken,

van het mandenvlechten,

van het kweken van groenen

oppakken.

– – —

Mijnheertje Luc denkt en klaagt op social media:

“Zolang de KLOOF tussen de mensen

zo groot blijft

zal de onvrede blijven bestaan”

Hij bedoelt “rijk en arm”

en hij bedoelt

“immigrant en autochtoon”.

Maar die visie maakt

een banale,

onrijpe levenshouding klaar:

leven vanuit banale   j a l o e z i e…

Over deze kwestie zegt

de schrijver Arnon

in De Morgen

Boeken

van woensdag

het volgende:

Arnon Grünberg:

“Wat is dan in feite ons probleem?

Waarom maken we zo krampachtig

dat onderscheid tussen

oorspronkelijke bewoner en Vluchteling?

“[Sigmund] Freud zei dat we

Het Tragische in ons bestaan

niet willen zien

en dat wij daardoor

allerlei dingen beginnen af te wentelen

op externe factoren.

[Dat komt omdat] Het menselijke Verlangen

[is] altijd groter dan hetgeen het leven biedt.

Het leven zit vol Tegenslag en teleurstelling.

Dat is zo mooi aan het verhaal van Job,

[in het eerste Testament uit de Christelijk-Joodse

geloofsverhalen-Traditie]

dat hij ondanks alle tegenslag

toch blijft

geloven

en

doorgaan.”

———————————————————-

Dàt is de levenshouding

die ons mag aantrekken,

die je best kan als voorbeeld nemen.

Doorgaan, doorgaan,

en je niet laten van de wijs

brengen door

het speelgoed

van de buurman,

of het appartementje

van de bruinhuidige

buurman

die meer geluk schijnt uit te stralen

in al zijn schamelheid.

Misschien is hij juist vrolijker

omdat hij

MINDER

bezit dan jij,

dan wij Vlaamse Blanken

maar hij is gelukkiger

omdat hij & zij zijn kindjes ziet zitten

en met hen spreekt en dolt

en trots op hen is

en in het piepkleine meisje

grootmoeder ziet leven.

… omdat hij in zijn grotere familie

leeft,

contact houdt

en omdat hij

een sterk geloof heeft

in het leven

in God

in Zijn profetische mensen.

Een beetje Tragiek mag.

Vluchtelingen mogen er zijn.

Maar Vluchten mag ons voorbeeld niet worden.

Doorgaan!

Zonder kramp.

En vooral veel genieten van het moment.

Van elkaar.

Van het vuur.

Van de vogels in de lucht

Van de vruchten in de tuin en op de markt.

Of van het barre land

onder de sneeuw,

bomen zonder blad.

Van de vluchtelingen mag ons aansteken:

het geloof dat zij kennen en beleven.

hun aanvaarden van de dood,

van het verlies

(ook zonder koesterkoffer!),

hun zin voor hun familie,

hun kooklust,

hun rustige armoede!

Hun kalmte in de menselijke schamelheid

en onderweg.

——————————–

Stef

Leuven

 

 

Vergeet het niet

Antwerpen,

Brussel…

Boom,

Bokrijk…

maakt niet uit.

Het genoeg – en

zit  tussen de oren

 

take down
the paywall
steun ons nu!