Een beetje Tragiek mag er zijn en dat mag zo blijven. Dat is echt Heirkracht.
Vluchtelingen mogen er zijn. Vluchten, buurmans bezit begeren… mag onze stijl echter niet blijven. Het geloof van nu zit fout. Hard werken alleen brengt je nooit in je Aards Paradijs, en meestal ook anderen niet direct. Veel geld nog minder. En een mooie, krachtige automobiel, die brengt je snel… verder weg van je Aardse Hemel. Een poging tot bewijsvoering over een tegendraadse Geheime Waarheid.
De Vlaamse liedjes zanger van
de jaren zeventig
heeft in feite gelijk:
“Morgen wordt misschien wel beter,
maar het wordt toch nooit helemaal goed”.
En dat mag zo zijn.
Het mag zo blijven.
Dat moeten wij ten diepste begrijpen,
aanvaarden, inzien, bewust worden.
Om tevreden en blij te gaan leven.
Aan je kinderen moet je dat niet voorhouden.
Niet zeggen, zoals mijn ooms aan mij toen ik zeven was
“Luister naar mij,
De oven van Lieverkoekskes is
afgebrand…”
Maar als we gerijpt en volwassen zijn,
moeten we diepe realiteit willen zien,
of het loopt sneller helemaal fout met ons leven.
Zo mag juist
het vermogen om het “absolute dieptepunt”
te zien en aan te nemen,
ons motiveren
geregeld alle tijd te maken om de heerlijke dingen
tot op de bodem te beleven.
En zeker in deze Wintertijd
van heilige en wereldse familiefeesten.
Omdat het leven minstens lichtjes tragisch is,
en dat dit vroeger minder werd weggemoffeld…
konden onze voorouders,
die geregeld echt honger en dood kenden,
zo volop feesten,
De buiken vol eten,
zingen, muziek maken,
dansen…
Denk aan de schilderijen van Breugel.
In die zin mogen wij “Vlaming zijn”
hoog achten
en koesteren,
als ideaal stellen.
Wij zijn te weinig Vlaming gebleven, in die zin.
Maak van je Leuven de plek van je Leven –
Antwerpen,
Brussel…
Boom,
Bokrijk
… maakt niet uit.
Het genoeg-en zit
tussen de oren
Heel de moderne hang naar wetenschap en techniek,
van automobielen om snel en stijlvol naar ons doel te gaan (zogezegd)…
tot een pil voor geluk
tot kunstmatige fertilisatie tot abortusjes…
dat is waan…
geen enkel machien of spuitje
of pilletje
of dieet
of modelkachel
of tophuis
of cruise rond de oceaan
kan het leven perfect maken…
kan het gemis
de tragiek wegwissen.
Luc,
een Vlaamse vriend,
met veel practische zin en vaardigheden,
verzucht vol teleurstelling
op mijn Facebookpagina
“De politici, van K. Peeters tot B. Obama,
zij spreken mooie woorden,
maar zij doen niets.
Trump heeft daarom gelijk
de boel op te blazen…”
– – –
Mijn persoonlijke antwoord,
van mens tot mens,
dat toch misschien wel
voor iedereen met boosheid en diepe teleurstelling opgeld doet…
“Het is niet zozeer dat politici
in werkelijkheid zouden
“grote woorden voeren en niets doen”.
“Als je dat zegt, blijkt dat je als
een papkindje
in het leven staat – je verwacht verlost, gered,
het paradijs te worden binnen geleid door
de politicus –
als was hij/ zij een
“grote papa die alles kan”.
“Het leven heeft blijvend tragische kanten”
Altijd, voor iedereen.
Als je dat aanvaardt, gaat
de hemel op termijn juist
echt open voor je… …
Jouw probleem, Luc,
ik ken je in ‘real life’,
is dat je gelooft, ervan uitgaat dat “Het land besturen”
iets is van dezelfde orde als een plank doorzagen,
zoals wij in mijn hof hebben gedaan, samen.
Het grote verschil is dat je het ene, soms,
perfect kan doen.
Maar een land besturen,
net als een kind opvoeden,
als je relatie met je levenspartner voeren…
dat kan je nooit compleet goed doen…
En – dat – is – geen – dodelijke – Ramp
Mijn Advies: Als het even ‘niet meer gaat’,
steek dan een kampvuur aan,
en ga erbij zitten.
Kijk gewoon in de vlammen
zoals mensen van onze soort
al zowat een miljoen jaar doen
overal op d’aarde.
Of steek een pijpje op.
Maak er een “vredespijp” van
die je kalmte schenkt tot in het
putje van je ziel.
In het volle bewustzijn dat je daardoor
je leven een beetje verkort.
Dat mag zo zijn.
Laat je niet vangen
aan de speelmolen
van naar het werk gaan
iets (nuttigs) doen
en geld verdienen
om dan
uitgesteld,
“heel goed te leven”
voor eens en altijd?
Laten wij ons met volle hart
toeleggen op
de meest oude, gewone, traditionele bezigheden.
De opvoeding van onze kleine kinderen.
Zij stralen hoop en “doorgaan kracht “uit.
We kunnen ze helpen in het leven staan
met onze warmte en onze Verhalen.
En hun charme kan het onze meer dragelijk maken.
Bij hen kunnen wij even het Tragische van
het bestaan overstijgen.
Zonder het te vergeten.
Dat is
Het voorrecht van “de grote mens”…
Laten wij ruim tijd maken om
eten te snijden, te koken, klaar te maken, op te dienen
met zorg en sympathie.
Laten wij schilderen
beelden maken
fotografie bedrijven…
Laten wij vooral gewoon
gaan.
Gaan wandelen.
Wie op stap gaat,
laat zijn zorgen
achter zich.
Het is een van de geheim geworden
oudste recepten om goed te leven
dat de psycholoog kan overbodig maken,
of minder absoluut nodig.
Laat ons weer de kunst
van het strijken,
van het mandenvlechten,
van het kweken van groenen
oppakken.
– – —
Mijnheertje Luc denkt en klaagt op social media:
“Zolang de KLOOF tussen de mensen
zo groot blijft
zal de onvrede blijven bestaan”
Hij bedoelt “rijk en arm”
en hij bedoelt
“immigrant en autochtoon”.
Maar die visie maakt
een banale,
onrijpe levenshouding klaar:
leven vanuit banale j a l o e z i e…
Over deze kwestie zegt
de schrijver Arnon
in De Morgen
Boeken
van woensdag
het volgende:
Arnon Grünberg:
“Wat is dan in feite ons probleem?
Waarom maken we zo krampachtig
dat onderscheid tussen
oorspronkelijke bewoner en Vluchteling?
“[Sigmund] Freud zei dat we
Het Tragische in ons bestaan
niet willen zien
en dat wij daardoor
allerlei dingen beginnen af te wentelen
op externe factoren.
[Dat komt omdat] Het menselijke Verlangen
[is] altijd groter dan hetgeen het leven biedt.
Het leven zit vol Tegenslag en teleurstelling.
Dat is zo mooi aan het verhaal van Job,
[in het eerste Testament uit de Christelijk-Joodse
geloofsverhalen-Traditie]
dat hij ondanks alle tegenslag
toch blijft
geloven
en
doorgaan.”
———————————————————-
Dàt is de levenshouding
die ons mag aantrekken,
die je best kan als voorbeeld nemen.
Doorgaan, doorgaan,
en je niet laten van de wijs
brengen door
het speelgoed
van de buurman,
of het appartementje
van de bruinhuidige
buurman
die meer geluk schijnt uit te stralen
in al zijn schamelheid.
Misschien is hij juist vrolijker
omdat hij
MINDER
bezit dan jij,
dan wij Vlaamse Blanken
maar hij is gelukkiger
omdat hij & zij zijn kindjes ziet zitten
en met hen spreekt en dolt
en trots op hen is
en in het piepkleine meisje
grootmoeder ziet leven.
… omdat hij in zijn grotere familie
leeft,
contact houdt
en omdat hij
een sterk geloof heeft
in het leven
in God
in Zijn profetische mensen.
Een beetje Tragiek mag.
Vluchtelingen mogen er zijn.
Maar Vluchten mag ons voorbeeld niet worden.
Doorgaan!
Zonder kramp.
En vooral veel genieten van het moment.
Van elkaar.
Van het vuur.
Van de vogels in de lucht
Van de vruchten in de tuin en op de markt.
Of van het barre land
onder de sneeuw,
bomen zonder blad.
Van de vluchtelingen mag ons aansteken:
het geloof dat zij kennen en beleven.
hun aanvaarden van de dood,
van het verlies
(ook zonder koesterkoffer!),
hun zin voor hun familie,
hun kooklust,
hun rustige armoede!
Hun kalmte in de menselijke schamelheid
en onderweg.
——————————–
Stef
Leuven
Vergeet het niet
Antwerpen,
Brussel…
Boom,
Bokrijk…
maakt niet uit.
Het genoeg – en
zit tussen de oren