Zondag liep in Sint-Idesbald  de tentoonstelling ‘Les petits vicaires – geestelijken in de Vlaamse Beweging’ af.  Ze was georganiseerd in het teken van de 11-juli viering. Naast figuren als dichter  Guido Gezelle,  de sociaal bewogen Pieter Daens en de filosoof Max Wildiers, wordt eveneens de  notoire oorlogscollaborateur  Cyriel Verschaeve prominent belicht.

Nergens valt er een kritische duiding – laat staan een resolute afwijzing –  van zijn collaboratiedaden met het Naziregime te bespeuren.  

Hij wordt geflankeerd door zijn kompaan Maurits Geerardyn, stichter van het Diets Eedverbond en fervent bewonderaar van Joris van Severen (Verdinaso). Ook Robrecht De Smet ontbreekt niet, de bedenker van de Dietsche geboden (Gij zult alle Walen in Vlaanderen als volksvijandige elementen schuwen en bekampen). Aan de hand van tijdsgebonden documenten worden deze extreme iconen van het Dietse nationalisme verheerlijkt. 

Het doet de wenkbrauwen fronsen – hopelijk bij mij niet alleen? –  dat het gemeentebestuur de  cultuurdienst  het fiat gaf  om een dergelijke tentoonstelling met de vzw Bormshuis op te zetten.

Ter informatie:  de schepen van cultuur is  de NVA-er Jan Loones; zijn vader was  VNV-oorlogsburgemeester in Oostduinkerke.

Van de NVA weten we dat hun perspectief zich beperkt tot het enge en conservatieve nationalisme, maar van de Open VLD-  en sp-a -schepenen wordt toch enig historisch besef en waakzaamheid verwacht.

Cynisch is ook dat deze tentoonstelling plaatsvond in de Henri Christiaenlaan, als weerstander met nog andere Koksijdenaars weggevoerd naar de concentratiekampen.

In een lichtjes gewijzigde vorm werd deze tekst als lezersbrief gepubliceerd in Het Laatste Nieuws (20 juli) onder de titel Waakzaamheid weg !