Academici die vanuit hun warme en veilige ivoren toren met oplossingen komen voor de arbeidsmarkt- en vergrijzingsproblematiek, tot daar aan toe. Maar als diezelfde academici voor zichzelf uitzonderingen beginnen te bepleiten, is alle ernst zoek. Het maakt hen ongeloofwaardig. Oordeel zelf

Koen Schoors, in Jobat 2011: “Ik pleit voor een systeem waarin je mensen makkelijker kunt ontslaan, maar waarin bedrijven tegelijk worden aangemoedigd om mensen in dienst te nemen, door lagere lasten op arbeid en lagere belastingen. Ons systeem is veel te star, iets wat bedrijven al lang omzeilen door met interimkrachten te werken in plaats van mensen vast in dienst te nemen. Ik vind dat een ontslagvergoeding redelijk moet zijn. Premies die tot twee jaar loon bedragen, slaan nergens op. Daar staat tegenover dat de werkloosheidspremies in eerste instantie hoger moeten zijn om de hogere kans op ontslag te compenseren en na een bepaalde periode laag genoeg moeten worden om werklozen voldoende aan te zetten tot het vinden van nieuw werk.”

Schoors op een colloquium van rond de vergrijzingsproblematiek in 2014: ” Besparen op de sociale zekerheid, bijvoorbeeld door de pensioenleeftijd op te trekken tot 67 jaar, en die daarna aan te passen aan de levensverwachting.”

Schoors in Knack in 2014: ‘Mensen zouden moeten beseffen dat een carrièreswitch zeker mag”.

Schoors, in de Tijd van 5 december 2018: “Een hervorming die de methode voor de berekening van pensioenuitkeringen standaardiseert, negeert de specificiteit van een academische loopbaan die dikwijls slechts begint op je 35ste, na een periode van precaire contracten. Het vraagt een decennium hoger onderwijs om een doctoraat te behalen, de titel die noodzakelijk is om toegang te krijgen tot een academische positie. Voor 2011 maakte een benoeming tot professor op 35 jaar het perfect mogelijk om toch een volledig pensioen als hoogleraar te krijgen. Na de hervorming van 2011 was al een benoeming tot professor op 29-jarige leeftijd vereist om een volledige loopbaan te bereiken. De nieuwe pensioenhervorming zal het bereiken van een volledige loopbaan en dito pensioen helemaal onmogelijk maken omdat men benoemd zou moeten worden op een leeftijd van 22, wat volstrekt onmogelijk is.”