Dankzij een gelukkig toeval vond ik vandaag, daags na Wapenstilstand,  de nieuwe Humo met daarin een hoogst belangwekkend interview. Jonathan Holslag is een van de tijdgenoten en landgenoten die mij – tussen vele andere – het meest fascineert. Nu al bijna twintig jaar lees ik wat er van hem en over hem verschijnt en een tiental keer zocht ik hem live op om te luisteren en te communiceren. Nu heeft de wonderlijk-veelzijdige,  uiterst geëngageerde en zeer geleerde man, naar aanleiding van zijn intrede in de politiek,  een interview gegeven dat openhartig is over zijn uitzonderlijke en ongewoon harde genese, zijn persoonlijke groeitraject en zijn jeugdjaren. “Vertel me over je jeugd, en ik zal je zeggen wie je bent”: de geschiedenis van een mens zegt veel over zijn identiteit, en in dit geval wordt het een eminent verhaal. Geen wonder dat Jonathan Holslag gedreven is om de kleine mensen in Tienen hogerop te tillen, geen wonder dat hij Europa en ons land beter wil concurrentieel maken en militair beveiligen: ooit stond hij in voor het hele gezin, nauwelijks tien jaar oud.

Zoals hij nu vaak cavalier seul speelt met scherpzinnige en originele opinies die miljoenen mensen betreffen, waarin hij als geen ander het aandurft om in de toekomst te kijken, stond hij als jongen op school en thuis vaak geheel alleen in de voorhoede en in de verdedigende zone. Typisch Holslag is ook dat hij onbevreesd adviezen geeft voor de beste weg naar die toekomst, aan de personen en instituten die aan het stuurrad van het schip van de samenleving staan. Die voorspellingen en adviezen zijn naar mijn aanvoelen nog nooit zeer fout geweest, een geweldige prestatie. Geen wonder dat de man een graag geziene gast is in duidingsprogramma’s op de Belgische en Nederlandse televisie. Uiteraard wekt zulke persoonlijkheid geregeld schele ogen bij andere spelers in de media. (De krant De Standaard nam ooit een groot interview af, maar op de Letteren pagina’s werd zijn boek over drieduizend jaar oorlog en vrede, net niet afgekraakt. De recensent vond onder andere dat de schrijver te weinig de achterliggende mechanismen van oorlog had ontsluierd. Wie het besluit van dit magistrale en informatieve werk naleest, krijgt toch op tien minuten een andere indruk. Sinds die tijd is er weinig communicatie. Vandaag 13 XII staan er enkele uittreksels in de rubriek “Kreten en Gefluister”; de krant trekt het verhaal op flessen.)

____

____

Zoals de meest onverslaanbare ridder Lancelot in het verhaal van Koning Arthur volgens Terence White zijn bovenmenselijke, “heilige” kracht te danken had aan het jarenlang eenzaam trainen met veel zwaardere wapens dan normaal militair alaam, ligt in de harde leerschool van deze intelligente en waakzame weldoener de sleutel tot het geheim van de kracht van zijn persoonlijkheid en de scope van zijn missie.

Die missie en jeugdige identiteit zijn zowel getekend door gigantische uitdagingen en lasten, maar deze werden gecombineerd met stevige steunfiguren. Enerzijds was er de topzware verantwoordelijkheid vanaf zeer jonge leeftijd, als oudste zoon in een onstabiel gezin, met een originele en verstandige maar “vulkanische” vader & gelukkig een goede moeder. Anderzijds zijn er de inspirerende, oriënterende contacten met twee soorten waardevolle educatoren. Enerzijds had Jonathan Holslag wijze boerenmensen als altijd aanwezige grootouders, mensen die dicht bij de natuur leefden en bij land- en dierengebruik. Anderzijds vond hij gaandeweg verstandige, belezen, sterk ontwikkelde mentors. Die hem naar de universiteit stuurden, de rest is geschiedenis.

Die steunende, leerzame personen vormen in samenhang met de zware uitdagingen en belasting een soort push & pull-effect dat voor mij het geheim van de uitzonderlijke vlucht die deze mens heeft mogen nemen, in recente jaren “als een raket opwaarts”, kan verklaren. Het is zoals met de Eurostar supersnelle trein: zulke snelheid en momentum bereik je maar met een locomotief vooraan die trekt, en een achteraan, die duwt.

Een van de evidente lessen uit zijn verhaal zal ook juist zijn: kinderen kunnen best wel wat verdragen, ze hoeven zeker niet verwend te worden, of teveel weekheid gegund, zeker als zij ruim steun van hun omgeving ontvangen.

Wie mij kent zal direct een aantal parallellen zien met mijn leven, jeugd, engagementen, gedreven gebrachte en omvattende Visie, grote kritische zin, en een set Waarden die in bewust beleefde traditie, in persoonlijke existentiële strijd en in onderweg opgedane mensenkennis geworteld zijn.

Maar nu verdient Jonathan Holslag even uw levendige aandacht.

Wat een man! Daar kan zowat iedereen van leren.

De Europese en wereld-autoriteiten zijn in die leergierige houding trouwens menige Belg voorgegaan, zowel top- politici, als militairen en academici.

Veel aandacht en interesse wens ik hem toe voor zijn opinies en visie, en graag geef ik mijn oprechte felicitaties met zijn sterke, onwaarschijnlijke traject en het buitengewoon moreel gezag dat hem is blijven kenmerken. De term “veelzijdig en dienstbaar genie” lijkt volkomen op zijn plaats.

___

___

Zijn verhaal en persoonlijkheid kunnen tot op zekere hoogte bron van hoop en doorzetten zijn voor anderen, jong en oud, die door het leven op de proef worden gesteld. Of juist een ijk vormen, voor nederige, berustende erkenning: “Dat is mooi, maar dat kan ik niet; ik mag het in mijn bestaan rustiger aan doen, want ik beschik niet over dezelfde antecedenten of talenten”.

In elk geval zien we hier de befaamde uitspraak van filosoof Nietzsche bevestigd, over het belang van strijdlust en doorzettingsvermogen, over het belang van hoop houden bij tegenslag: “If it doesn’t kill me, it will make me stronger”. Here we have a man for All Seasons!

Dat de succesvolle hoogleraar, internationaal vermaard veiligheidsadviseur en analist een nieuwe uitdaging als het burgemeesterschap van een stad op zich neemt, en op die manier de daad bij het woord voegt, lijkt mij een nieuw teken van de veelzijdigheid van Jonathan Holslag en van zijn morele moed. Zij visie op mens en wereld zal zich op deze manier allicht nog kunnen verdiepen. Een bepaald manco aan begrip voor de mens, de kleine mens, de mentaal beproefde persoon als exponent van deze tijden, dat ik waarnam in responsabiliserende essays als The Citadel, kan op die manier wellicht overstegen worden. Ik wens Jonathan alvast groot succes als burgervader van Tienen.