Hoewel dat C189 geratificeerd is in Colombia in 2012, worden huishoudwerkers nog steeds niet behandeld op een waardige manier. Toch geeft de vakbond SINTRAIMAGRA niet op en die blijft ijveren voor een waardig huishoudwerk.
Erika, 34 jaar oud, alleenstaande moeder van twee kleine kinderen, ziet het niet meer zitten. Tijdens haar werk als huishoudwerker kwetste ze haar heup en wervelkolom door een val. Op de sociale zekerheid kon die niet terugvallen omdat de werkgever haar niet had aangesloten. De kosten voor de nodige geneeskundige behandeling zelf ophoesten was onmogelijk voor Erika. Ze mocht blijven werken, als ze ging inwonen bij de werkgever. Die liet haar op een yogamatje slapen in een koud en vochtig kamertje, waardoor haar gezondheid snel verslechterde. Erika was uiteindelijk niet meer in staat om haar werk te doen en werd alsnog op straat gezet. Zonder ontslagvergoeding, zonder uitzicht op ander werk.
“Ik ben er zeker van dat we het ministerie van Arbeid zover kunnen krijgen om onze rechten te laten respecteren”
Vol dromen voor de toekomst
De situatie van huishoudwerkers in Colombia is voor velen uitzichtloos, maar niet voor Berta Villamizar, leider van huishoudwerkersvakbond SINTRAIMAGRA. “Ik zit vol dromen voor de toekomst”, vertelt Berta. “Conventie 189 van de Internationale Arbeidsorganisatie over waardig huishoudwerk hebben we al. Ik ben er zeker van dat we het ministerie van Arbeid zover kunnen krijgen om onze rechten te laten respecteren.”
Hoewel Colombia, bij wet 1595 van 2012, C189 heeft geratificeerd, respecteren de meeste werkgevers de rechten van de huishoudwerkers niet. “Ik heb voor verschillende werkgevers gewerkt, waaronder hoogwaardigheidsbekleders. Ik heb altijd te veel moeten werken voor te weinig loon. Die hebben niet eens de bijdrage voor de sociale zekerheid willen betalen. Dat is wat me het meeste pijn doet. De rijke mensen zijn degenen die het minste betalen aan hun huishoudpersoneel. Mensen uit de lagere middenklasse waarderen ons werk meer,” getuigt Berta. “Nu praten wij als vakbondsleiders met potentiële werkgevers die op zoek zijn naar een huishoudwerker. Wij vragen geen geld voor deze dienstverlening, maar eisen dat zij hun werknemers betalen wat de wet voorschrijft. Maar het ministerie van Arbeid doet nog veel te weinig om de werkgevers hiertoe te verplichten.” Het blijft bij sensibilisering, wat een belangrijke eerste stap is, maar lang niet genoeg is. Inspecties in privéhuizen worden niet uitgevoerd. Er is geen enkele stimulans voor de formalisering van het betaald huishoudwerk.
Pleiten voor de uitvoering van C189
De ratificering van C189 door Colombia kwam er niet door de strijd van het georganiseerd huishoudpersoneel maar wel op initiatief van de overheid, om zijn internationaal imago op te poetsen. Deze wet heeft de deur geopend voor de organisatie van het huishoudpersoneel om die rechten te kunnen verdedigen. Ook SINTRAIMAGRA begon na de ratificatie van C189 deze groep werknemers te organiseren. Berta geeft toe: “In 2011 wist ik niets over vakbonden. Die stonden echt ver van mijn bed. Naarmate we ons organiseerden en onze rechten leerden kennen, zijn we beginnen pleiten voor de uitvoering van C189, en nemen we deel aan het overlegplatform met het ministerie van Arbeid dat hiertoe werd opgericht. Ik ben er zeker van dat we in de toekomst betere arbeidsvoorwaarden zullen hebben.”
Auteur: Jo Vervecken
