Meer dan 15 000 afgevaardigden van jongerenorganisaties van over de hele wereld waren aanwezig op het World Festival of Youth and Students in Pretoria, Zuid-Afrika. Het ging om een allegaartje van verschillende sociale bewegingen en partijorganisaties. We geven hier een greep uit het aanbod.

Steven Martin van Young Communist League (Verenigd Koninkrijk)

“Met onze Liga van Jonge Communisten concentreren we ons momenteel op onze campagnes rond het nijpend overheidsbudget voor onderwijs, de rol van de NAVO, de E.U. grondwet ter versterking van het vrijhandelsblok en de Britse militaire basissen in Cyprus. Wij mobiliseren studenten en organiseren stakingen, manifestaties en lezingen op de universiteiten en over het hele land. We zijn ook verbonden aan de vakbondsbewegingen.”

“We zijn niet de enige organisatie in onze Britse delegatie. We zijn samen gekomen met de jongerenafdeling van de socialistische partij (Young Socialists). Spijtig genoeg denken we niet altijd hetzelfde over bepaalde onderwerpen. Om te beginnen verschillen we van mening over historische gebeurtenissen, zoals de participatie van Groot Brittannië aan de strijd van de geallieerden tijdens WOII. Zij beschouwen die strijd als een imperialistische overwinning, terwijl we het zien als een noodzakelijke reactie op de Blitzkrieg en de constante bombardementen. De publieke opinie zou non-participatie niet hebben getolereerd.”

“Ook zijn de Young Socialists trotskisten, en wij niet. Wij hanteren geen sektarische invalshoek. Wij zijn bereid om met eender welke andere populaire beweging samen te werken. Want we denken dat sociale bewegingen de beste manier is om mensen te mobiliseren, aangezien zij van onderuit groeien en de massa vertegenwoordigt. We zouden ons ook nooit laten sponsoren door andere belangengroepen.”

“Het festival was tot hiertoe zeer interessant. We hadden wel graag meer persoonlijke gesprekken gehad in kleinere groepjes. Ook verloopt de logistiek van de voedselvoorziening nogal chaotisch. Maar we zijn er zeker van dat dit tegen het einde van het festival zal verbeteren. In ieder geval is het festival een mooie gelegenheid om unieke gesprekken te voeren met mensen. Zo heb ik met de Vietnamese en de Noord-Koreaanse communisten gesproken. Dit is een kans aangezien hun organisaties in de media in het Verenigd Koninkrijk gedemoniseerd worden.”

Paul van Jongeren van de Vakbond van de Metaalnijverheid (Duitsland)

“Ik studeer momenteel sociologie, maar ik ben ook lid van de Jongeren van de Vakbond van de Metaalnijverheid. Wij organiseren bijeenkomsten over onderwijs, democratie op de universiteit en daarbuiten. Jongeren van onze vakbond hebben het namelijk vaak moeilijk om een opleiding en later een job te vinden.”

“Ik ben blij dat ik op dit festival ben. Ik zie nu het belang in van mensen te ontmoeten en met hen van gedachten te wisselen. Dit soort van contacten is ook nodig in tijden van massamedia en –communicatie.”

Joaquín van UDENA Joven (Mexico)

“Ik richtte zes maanden geleden mee UDENA Jóven op. Onze organisatie is gelinkt aan de linkse Partído de la Revolución Democrática (PRD), die tijdens de presidentsverkiezingen in 2006 nipt verloor van huidige regeringspartij Partído de Acción Nacional (PAN).”

“Onze organisatie is gericht op het informeren van jongeren over de politieke realiteit in Mexico. De huidige communicatiekanalen slagen er namelijk niet in om de Mexicaanse jongeren op een degelijke manier te informeren. Op dit ogenblik controleren twee machtige families van mediabedrijven de communicatiemiddelen. Dit zorgt voor een selectief aanbod van informatie voor jongeren.”

“Jongeren geraken vervreemd van de realiteit die zich afspeelt in onze maatschappij. Het consumptiegedrag en een apolitieke houding wordt bij hen gestimuleerd, ten voordele van een kapitalistisch regime. Vele jongeren zijn niet op de hoogte van het socialisme als alternatief voor het huidige politieke systeem. Tegelijkertijd leven er in Mexico zeven miljoen jongeren die noch studeren, noch tewerkgesteld zijn. Bovendien worden de rechten van deze jongeren niet voldoende verdedigd in Mexico. De antisyndicale houding van de regering en de media bemoeilijkt namelijk de werking van de vakbonden. En dit terwijl beetje bij beetje de sociale rechten van de middenklasse afbrokkelen, vaak zonder dat ze er zich zelf van bewust zijn.”

“Wij proberen daarom gebruik te maken van alle mogelijke communicatiemiddelen die we ter beschikking hebben, zoals een online radiostation, sociale netwerken en e-mails. Ook organiseren we conferenties op de UNAM – de Autonome Publieke Universiteit van Mexico-stad. En we nemen deel aan protestacties.”

“We geloven dat festivals zoals die van de WFDY de internationale samenwerking tussen verschillende politieke jongerenorganisaties bevordert. Op deze manier maken we kennis met andere manieren om de strijd te voeren en weerstand te bieden aan het imperialisme en de onderdrukking van onze volkeren. Op dit festival merken we, bijvoorbeeld, hoe vele Afrikaanse jongeren de strijd aangaan door zich uit te drukken met traditionele dansen en gezangen. Het is een manier om zich uit te spreken tegen het bestaand systeem.”

Arturo van La Chinampa-Iztacalco (Mexico)

“Ik ben lid van een collectief dat gelinkt is aan het Ejercito Zapatista de la Liberacion Nacional. We proberen als collectief zoveel mogelijk organisaties samen te krijgen om samen te werken rond specifieke thema’s zoals onderwijs, landbouw, inheemse volkeren en hun rechten, arbeidsrechten, grafische kunsten en gezondheid.”

“We proberen grass roots organisaties te helpen in hun participatie aan het politieke leven, maar dan op een alternatieve wijze: van onderuit. Wij geloven niet in de electorale weg of in politieke partijen. We geloven in de macht van het volk, waarbij het volk beveelt en de regering gehoorzaamt. In het huidige politieke systeem, daarentegen, is het de regering die beveelt en het volk dat moet gehoorzamen.”

“Ik denk dat het festival een belangrijke rol speelt in het linken van verschillende organisaties wereldwijd. Ook vind ik het goed dat we hier via een informele weg elkaar informeren en sensibiliseren. We praten met elkaar aan de informatiestandjes van de delegaties, via de conferenties en via informele gesprekken. We maken kennis met elkaars problematiek en de verschillende manieren waarop we voor gerechtigheid vechten. Op een vriendschappelijke wijze breiden we onze relaties uit en leren we van elkaar.”

“De aanwezige organisaties zijn zeer uiteenlopend. Zo zie ik ook dat bepaalde communistische organisaties vaak op een sektarische wijze hun prioriteiten leggen bij de diplomatieke banden onderling. Toch weet ik dat organisaties zoals de onze uiteindelijk dezelfde waarden en doeleinden nastreven als deze communistische organisaties. Zo strijden we allemaal voor de rechten van onze volkeren, van onze jongeren, de rechten op toegankelijk onderwijs, en voornamelijk tegen het imperialisme.”

Themba van Communication Students Association (COMSA) en The Young Communist League (YCL) (Zuid-Afrika)

“COMSA geeft studenten communicatiewetenschappen aan de University of South Africa trainingen in de media. We organiseren workshops in radio-uitzendingen, journalistiek, public relations en bedrijfscommunicatie. Zo geven we de studenten de gelegenheid om praktijkervaring op te doen zowel in de bedrijfswereld als in de gemeenschap. Het is dan ook de bedoeling om binnen de opleiding de kloof te dichten tussen de theorie en de praktijk.”

“Op dit festival kunnen de studenten kennis maken met studenten van over de hele wereld. Ze kunnen een andere cultuur leren kennen en de anderen laten kennis maken met hun eigen cultuur.”

“Spijtig genoeg hebben sommige leden van de YCL beslist om niet deel te nemen aan dit festival. Dit heeft te maken met interne spanningen die waren geaccumuleerd tijdens de verkiezingen van de nationale secretaris op het 3e nationaal congres van de YCL dat plaatsnam van 9 tot 12 december, net voor de start van het festival.”

Said van de Jongerenorganisatie van de Westelijke Sahara

“Ik denk dat het festival van de WFDY een ideale gelegenheid is om studenten en jongeren van overal ter wereld te leren kennen. Voor ons, de Sahrawi’s, kunnen we nu ons verhaal vertellen aan de andere delegaties. Ons verhaal komt namelijk veel te weinig aan bod in de internationale media. Wij kunnen hier ook de leugens van de Marokkaanse politiek en pers ontmantelen over de realiteit in de bezette gebieden in de Westelijke Sahara en de vluchtelingenkampen in Algerije.”

“Jammer genoeg zijn er spanningen ontstaan tussen onze delegatie en die van Marokko. We hebben de indruk dat de Marokkaanse delegatie niet aan het festival deelneemt omdat ze ook strijden tegen het imperialisme. Ze staan echter in dienst van het Marokkaanse regime en proberen te verhinderen dat de andere delegaties onze zaak gaan ondersteunen. Zo zijn ze in de clinch geraakt met de Spaanse delegatie, die overduidelijk aan onze kant staat.”

“Onder ons zijn er 29 personen die van de bezette gebieden komen. Oorspronkelijk gingen er meer dan 40 personen komen, maar de Marokkaanse overheid heeft 15 van hen verboden het land te verlaten. De meesten van deze 15 personen zijn gearresteerd. We vrezen dat de 29 personen die na het festival terugkeren naar de bezette gebieden ook gearresteerd zullen worden op de luchthaven.”

“Op dit festival kunnen we onze internationale betrekkingen uitbreiden. Zo zijn we internationale uitwisselingen aan het plannen, zodat andere delegaties onze vluchtelingenkampen kunnen bezoeken en wij hun land kunnen bezoeken en conferenties kunnen geven.”