Het ICC overschrijdt onherroepelijk de grens van wettelijk fatsoen
Het ICC is een schande voor het recht in al zijn beschaafde vormen. De staten die partij zijn moeten aangemoedigd worden om zich uit het ICC terug te trekken zolang het nog mogelijk is om te voorkomen dat zij door associatie in verlegenheid zullen worden gebracht.
Stephen Karganovic, 29 maart 2023
Handelend in opdracht van zijn politieke controleurs en geldschieters, richt het racistische Internationaal Strafhof [ICC], dat sinds zijn oprichting in 2003 voornamelijk is belast met de kwaadwillige vervolging van zwarte afrikaanse leiders, zich nu voor de verandering eens op een vooraanstaande euraziatische figuur voor gerechtelijk machtsmisbruik.
Waarnemers met een aandachtsspanne van meer dan vijftien minuten (wat de overgrote meerderheid in de bedrogen Westerse landen zou uitsluiten) zouden onmiddellijk verschillende flagrante anomalieën in het “arrestatiebevel” van het ICC moeten hebben opgemerkt.
Het bevel beweert te zijn gebaseerd op humanitaire bezorgdheid voor het welzijn van kinderen die naar verluidt illegaal vanuit de Donbas zijn overgebracht. In de openbare motivering van de gerechtsfunctionarissen worden echter algemeen bekende feiten over de systematische bombardementen op burgers in Donetsk en Lugansk sinds 2014 weggelaten. Ze negeert het aangetoonde dodental van die misdaad van ten minste 14.000 slachtoffers, waaronder enkele duizenden kinderen. Noch dit manifeste misdrijf tegen de menselijkheid, noch de wens om de voor de hand liggende daders, de militaire en politieke structuren van het naziregime in Kiev, ter verantwoording te roepen, lijken een rol te hebben gespeeld in de beraadslagingen van de rechtbank.
Waarom niet? Hoe kan het nauwgezet naleven van de bepalingen van het Verdrag van Genève, dat de evacuatie van burgers uit door een gewapend conflict getroffen gebieden voorschrijft (artikel 49), aanleiding geven tot de uitvaardiging van een strafrechtelijk bevel, terwijl wijdverbreide, systematische en willekeurige dodelijke beschietingen van burgers stilzwijgend door de vingers gekeken worden, zonder dat dit aanleiding geeft tot enige vervolging?
Overigens kan nog een vraag gesteld worden met betrekking tot een andere, even flagrante anomalie. Waarom zijn de vermeende wreedheden in Bucha en Kramatorsk van vorig jaar schijnbaar uit het geheugen gewist, om nu te worden vervangen door een andere die duidelijk verzonnen is? Als er strafrechtelijke vervolging moet worden ingesteld, waarom zijn de incidenten in Bucha en Kramatorsk, die toen ze zich zogezegd voordeden het onderwerp waren van buitengewone propagandacampagnes, plotseling van het radarscherm verdwenen? En wel op het moment dat ze hadden kunnen dienen als de meest geloofwaardige basis voor een arrestatiebevel, ervan uitgaande dat er ooit enig bewijs was om die beschuldigingen te ondersteunen? Zou het feit dat beide valse-vlagoperaties in de vroege stadia doeltreffend werden ontmaskerd, iets te maken kunnen hebben met deze ongewone terughoudendheid?
Hoe incompetent – of politiek corrupt – moet een aanklager zijn om af te zien van een zogenaamd open en gesloten zaak ten gunste van een zaak – en dat is heel vriendelijk uitgedrukt – die op zijn best juridisch dubbelzinnig en zeer dubieus is? Deze vraag is natuurlijk gericht aan de aanklager van het ICC, de koloniale lakei en volmaakte opportunist Karim Khan.
Twee bijkomende overwegingen moeten ook voorgelegd worden aan het oordeel van dat deel van het publiek waarvan de hersenen nog niet door propaganda zijn geroosterd. Als het welzijn van kinderen voorop staat bij de ICC-medewerkers, wat hebben ze dan te zeggen over de tsunami aan berichten dat de junta in Kiev, wanhopig op zoek naar vers kanonnenvoer, nu minderjarige kinderen vasthoudt en ontvoert en hen met vrijwel geen militaire training naar het front stuurt, waar ze een geschatte levensverwachting hebben van ongeveer vier uur?
Regel 136 van het Verdrag inzake de Rechten van het Kind stelt duidelijk dat “Kinderen niet mogen worden gerekruteerd in strijdkrachten of gewapende groepen.” Aanvullende Protocollen I en II, het Statuut van het Internationaal Strafhof zelf [Art. 8 (b) (xxvi)] en van het Speciaal Hof voor Sierra Leone stellen de minimumleeftijd voor rekrutering in strijdkrachten of gewapende groepen op 15, evenals het Verdrag inzake de Rechten van het Kind. Zijn aanklagers van het ICC in staat om de regels van hun eigen rechtbank te lezen, of kan het hen iets schelen?
Zijn geloofwaardige rapporten van dergelijke weerzinwekkende praktijken, die ongetwijfeld in strijd zijn met internationale verdragen betreffende kindsoldaten, niet op zijn minst een volledig ICC-onderzoek waard?
Een even ernstige vraag moet worden gesteld met betrekking tot de op handen zijnde verzending van schadelijke en verboden munitie met verarmd uranium door Groot-Brittannië aan de strijdkrachten van de oekraïense junta.
In tegenstelling tot de rationalisaties van de Britse regering, is munitie met verarmd uranium aantoonbaar schadelijk voor het milieu, evenals voor mensen en alle vormen van leven in de nabijheid van hun impact. Dat geldt natuurlijk ook voor kinderen, die bijzonder kwetsbaar zijn en onderhevig zijn aan genetische misvormingen en pijnlijke en dodelijke ziekten. De catastrofale gevolgen van het gebruik van dergelijke munitie in Joegoslavië en Irak zijn de afgelopen decennia uitgebreid bestudeerd en goed gedocumenteerd. Voormalig VN-wapeninspecteur Scott Ritter heeft het misdadige van deze praktijk op professionele en competente wijze aan het licht gebracht. Het is verboden door het internationaal humanitair recht en als het zou toegestaan worden, vormt het een ernstige bedreiging voor het leven en de gezondheid van zowel kinderen als volwassenen in Oekraïne. Zou de dreiging met arrestatiebevelen voor de betreffende autoriteiten in het Verenigd Koninkrijk geen passende reactie zijn van het ICC in het licht van een mogelijke ramp van een dergelijke omvang?
Het is belangrijk op te merken dat het Internationaal Strafhof een lineaire uitbreiding is van het Internationaal Straftribunaal voor het voormalige Joegoslavië [ICTY] en dat zijn gedrag niet volledig kan worden begrepen zonder te verwijzen naar het patroon van wetteloos gedrag dat zijn voorganger eerder vertoonde. Het woord ‘gedrag’ is in dit geval inderdaad een geschiktere term dan ‘jurisprudentie’, omdat geen van beide rechtbanken de moeite heeft genomen om een corpus jurisprudentie in de conventionele zin te ontwikkelen. Het is van geen belang dat het ICTY een duidelijk illegale organisatie is, opgericht in strijd met het VN-Handvest, terwijl het ICC aantoonbaar correct is opgericht middels een internationaal verdrag. In hun praktische werking hebben ze beide gediend als instrumenten van de arrogantie van de macht van mondiale hegemonen. Hun gezamenlijke taak was niet om de beginselen van het internationaal recht hoog te houden, maar om ze af te breken om een legalistisch vernisje te bieden voor de uitvoering van de criminele ondernemingen van de hegemon.
Het is dan ook niet verwonderlijk dat de belachelijke gronden die door het ICC werden aangevoerd voor het uitvaardigen van arrestatiebevelen tegen Russische functionarissen wegens een vermeende daad van grove nalatigheid, namelijk de veilige evacuatie van kinderen uit het oorlogsgebied in de Donbas, een exacte analogie hadden met het gedrag in het verleden van het beruchte model van het ICC, het ICTY.
In het kort: Servische beklaagden in de Srebrenica-processen van het Joegoslavië-tribunaal werden stelselmatig beschuldigd van een ernstige schending van het internationaal humanitair recht, gedwongen deportatie van de burgerbevolking. Medio juli 1995 vonden drie ontmoetingen plaats tussen de commandant van de VN-beschermingsmacht in Srebrenica, kolonel Thom Karremans, en de Servische commandant generaal Ratko Mladic om de kwestie te bespreken van de burgervluchtelingen die zich in een nabijgelegen dorp hadden verzameld. Van Servische zijde zijn volledige video-opnamen gemaakt van die ontmoetingen die geen twijfel laten bestaan over wat er werkelijk is gebeurd. Hoewel het videobewijs ondubbelzinnig laat zien dat kolonel Karremans naar Mladic kwam om het verzoek van het VN-commando over te brengen om de vluchtelingen naar een veilig gebied te evacueren waar geen militaire operaties plaatsvonden, beschuldigde de aanklager van het ICTY Mladic ervan bevel te hebben gegeven tot de uitzetting en etnische zuivering van de vluchtelingen. Wat er feitelijk gebeurde, is dat generaal Mladic instemde met het verzoek van het VN-commando, zoals hij volgens het internationaal recht verplicht was aangezien de gevechten rond Srebrenica nog steeds aan de gang waren, en als resultaat werden de vluchtelingen correct geëvacueerd, zoals afgesproken.
Voor het te goeder trouw handelen om burgers in een conflictgebied te beschermen, werd generaal Mladic onder meer aangeklaagd voor genocide, misdaad tegen de menselijkheid en deportatie.
Het ontlastende videobewijs is nooit in zijn geheel voor de rechtbank gepresenteerd. Fragmenten die uit hun verband werden gehaald en die de zaak van de aanklagers leken te bevestigen, waren de enige onderdelen die in het bewijsmateriaal mochten worden opgenomen. De live getuigenis van kolonel Karremans, die duidelijk een kroongetuige zou zijn geweest, werd met medeweten van de Kamer keer op keer belemmerd door de aanklager. Technisch gezien kon de rechters niet worden verweten dat ze geen rekening hadden gehouden met bewijs dat hen niet was voorgelegd. Uiteindelijk wasten ze hun handen en trokken ze rustig conclusies die in strijd waren met de feiten, maar met ernstige gevolgen voor de beklaagde.
De Russische doelwitten van de ICC-arrestatiebevelen zullen zich natuurlijk nooit in de positie van generaal Mladic bevinden. Maar de cowboystijl van de corrupte procedures van het ICTY, die volledig is overgenomen door zijn latere kloon, het ICC, geeft een voorproefje van wat iemand te wachten staat die de pech heeft in zijn klauwen te vallen.
Het ICC is, net als zijn voorloper ICTY, een schande voor het recht in al zijn beschaafde vormen. De staten die partij zijn moeten worden aangemoedigd worden om zich terug te trekken zolang het nog mogelijk is om te voorkomen dat zij door associatie in verlegenheid zullen worden gebracht.
Stephen Karganovic, President van het Srebrenica Historical Project
Bron: “ICC irreversibly crosses the line of legal decency”
Herpublicatie wordt verwelkomd mits verwijzing naar Strategic Culture online journal.
Ook dit is interessant:
ICC Charges Putin With War Crimes While US and Israeli Leaders Enjoy Impunity
