Voilà, dit is het dan. Het moment waarvan ik op mijn achttiende dacht: nu heb ik wat ik moet hebben, de rest loopt wel los. Diploma in handen, wat garantie geeft op een mooie baan, huisje, tuintje, etc. Laat mij duidelijk zijn: dit moment voldoet niet aan mijn verwachtingen van toen. Gelukkig (?) zijn de vooruitzichten voor jongelui de laatste vijf jaar ernstig minder rooskleurig geworden, waardoor de teleurstelling iets minder groot is. Net omdat ik de bui al zag hangen, ben ik ruim een halfjaar voor mijn afstudeerdatum al koortsachtig op zoek gegaan naar die eerste job. Daarin zag ik voornamelijk de negatieve berichtgeving rond de arbeidsmarkt bevestigd. Omdat ik vrees dat ik nog wel een tijdje in het vagevuur zal hangen, wil ik mijn wedervaren delen. 

Ik heb even getwijfeld om achter deze titel een uitroepteken te plaatsen. Ik wil het eigenlijk uitschreeuwen, het liefst zelfs met capitalen: IK ZOEK WERK! Om de algemene rust te behouden en een overdaad aan dramatiek te mijden: geen uitroepteken en al zeker geen capitale letters. Gewoon: ik zoek werk. Iemand?