Als ik hier men eerste woorden begin te typen rijst meteen de vraag of de wijze waarop ik zal gaan schrijf julie als lezer voldoende zal kunnen boeien om verder te gaan met het lezen en of en reaktie te sturen.Deze eerste zin geeft al aan ik heel onzeker ben en dat het geene waarover ik wil schrijven me heeft ingehaalt en in zen macht heeft ? en deel van de problemen waarmee ik hedendaags heb mee te kampen is ongekende eenzaamheid … Ja ik voel me zo eenzaam en verdrietig ik niet meer weet wat te doen, er rest me dan ook enkel nog de mogelijkheid van schrijven rmee op zoek te gaan naar lezer’s… lezer’s welke me door en antwoord en mening te geven en groote dienst zouden bewijzen.

Sekt der huidige leven en omstandigheden.

Drie jaar geleden werd ik het slachtoffer van en zwaar verkeers ongeval met vluicht misdrijf, ik belande met men voertuig tegen en boom doordat ik was uitweken om en aanstormende voertuig welk anders op me was ingereden te .ontwijken.Het gevolg daarvan was dat ik zowat alles brak van aan het borstbeen tot men hoofd,..in totaal had ik zowat 35 brieken waaronder en 25 tal in men aangezicht.Ik weet me niet meer zoveel te herinnere van het ongeval en wat daarna is gebeurt,na en comateuze toestand van vier dagen werdt ik wakker in en ziekenhuis in Roemenie alwaar me gevraagd werd wie ik was ? men kon me niet indifiseren doordat men mij had beroof van alle persoonlijke documenten en boorpapieren van de wagen.Het ongeval had zich vier dagen eerder voorgedaan en moet omstreeks 22 uur zijn gebeurt,maar men heeft me pas gevonden de volgende dag rond acht uur…De tegenpartij welke het ongeluk veroorzaakte plaagde vluchtmisdrijf na me waarschijnlijk eerst te hebben berooft.Nadat ik was bijgekomen uit men comateuze toestand werdt er vooral met mij gesproken over men toestand en de noodzaak daar zo snel mogelijk iets aan te doen.Doordat ik niet kon zien en amper hoorde wat er gezegt werd was het moeilijk om te comeniseren met de dokter-chirurg…die me na enkele keren te hebben onderzoeken de melding bracht ik over en  niet met zekerheid te noemen aantal breuken in het het aangezicht had opgelopen…7…9…15..en mischien meer.breuken werdt me vertelt ?…doordat men mij geen met zekerheid informatie kon verschaffen over men lichamelijke toestand werdt ik heel onzeker over de behandeling en operatie’s welke ik aldaar diende te ondergaan.Het ziekenhuis alwaar ik verbleef in Craiova – Roemenie had niet de mogelijkheden om dergelijke operatie’s met sukses uit te voeren (althans dit concudeerde ik uit de slordige omgang en info welke ik kreeg)…zodat werdt voorgesteld me over te brengen naar en ziekenhuis in Boekarest alwaar men wel over en sanner beschikte welke met zekerheid men breuken en andere opgelopen lichaamelijke schade kon in beeld brengen.Nadien wilde men mij weer overbrengen naar het Craiova ziekenhuis voor het uitvoeren van nodige operatie’s welk ik weigerde en vroeg me te laten ovebrengen naar Belgie welk niet mogelijk bleek te zijn ? althans niet met en vliegtuig ,waarvan de transport ervan teveel druk zou kunnen uitoefenen op men hersens welke blijkbaar geklemt zaten of onder druk stonden door en breuk in men schedel voorhoofdbeen.Ik diende vlug en beslising te maken en men toestemming te geven voor en operatie,toch besloot ik dit niet te doen,en belde en vriend in Belgie welke ik men toestand uitlegde en vroeg of deze me kon komen ophalen en overbrengen naar en ziekenhuis in Belgie.Die bedoelde man-vriend heeft me dan komen ophalen en me na en rit van 2700 km afgezet aan het OLV ziekenhuis van Aalst alwaar ik via spoed ben binnengegaan… met enkele foto’s in de hand  welke de vastgestelde breuken weergaven had ik aldaar en gesprek met de chirurg van dienst …al snel werd ik aldaar met sukses geopereerd aan een wat en puzzel aan breuken leek in men aangezicht.

Ik schrijf dan wel ik met sukses werd geopereed toch dien ik wel duidelijk te maken dat deze uitspraak in geschreven tekst enkel van toepassing is omdat ik de operatie heb doorstaan en het er dus leven’t heb vanaf gebracht…dit laat verstaan ik heel wat ongemakken aan dit alles heb overgehouden,zo is men linker oogzenuw geraakt bij de operatie waardoor deze nu en slechte werking heeft bij het sluiten en openen…ook heb ik veel pijn aan de rug welke niet meer recht is sedert men ongeval,het lijkt wel of heel men lichaam is uit elkaar gehaalt en dat men dat nadien weer in elkaar heeft gestoken met onderdelen welke men diende te recuperen van andere plaatsen…later kreeg ik te horen dit ook zo was gebeurt ? zo werd er bvb en deel uit men dij gesneden om en net te maken waarin men hersenen dienden te rusten ? het was namelijk zo dat het net waarin de hersenen rusten was gescheurt door de inpakt van het ongeval en dat dit diende te worden vernieuwd.

Nu is het wel zo ik en heel sterk iemand ben en dat velen dergelijk ongeval niet hadden overleeft,toch heb ik niet kunnen inschatten dat het geene wat zou gaan volgen na de operatie’s en herstel me zou gaan nekken…het waren de dagen – weken – maanden en nu drie jaar na het ongeval welke me haal zwaar vielen…de eenzaamheid waarmee ik elke dag moet leven…de drie jaar welke ik nu al alleen doorbracht hebben me totaal van de buitenwereld vervreemd…dagen zit ik voor me uit te staren….bijkomende problemen van het ongval …fyzieke ongemakken…verlies van huis…woonst….inkomen…geld…vriendschap of steun…vooral dat laatste maken van mij en verbittert man die nu hopeloos op zoek is naar en vriend waarmee hij eens kan praten vis internet ….Wie is er bij machte om hierop te reageren…wie bied en luisterent oor naar nog heel wat narigheid…wie wie maakt er wat plaats in zijn eigen leven om wat steun te verlenen…wie ?