Wat hij ook schreef, onder welke bijnaam of schuilnaam dan ook, het bracht het Nederlandse taalgebied in beweging. Zelfs het uitreiken van een nationale literatuurprijs bleef niet zonder gevolgen. In 1985 weigerde het toenmalige Nederlandse kabinet-Lubbers I de P.C. Hooft-prijs voor zijn totale essayistisch oeuvre aan Hugo Brandt Corstius uit te reiken, ook al was hij daarvoor voorgedragen door de jury. Dit omdat hij volgens de verantwoordelijke minister Elco Brinkman “het kwetsen tot instrument had verheven”.

De jury trad af en twee jaar lang werd de prijs niet uitgereikt. Pas in 1987 was Brandt Corstius de eerste schrijver die de P.C. Hooft-prijs in ontvangst mocht nemen, alleen was het geen staatsprijs meer.

Hugo Brandt Corstius (Eindhoven, 29 augustus 1935 – Amsterdam, 28 februari 2014) was een Nederlands schrijver en wetenschapper die zowel in de alfa- als in debètawetenschappen werkzaam is geweest. Hij is onder andere als columnist bekend geworden onder zijn pseudoniemen Piet Grijs, Stoker, Raoul Chapkis en Battus.

Brandt Corstius overleed op 78-jarige leeftijd na langere tijd ziek te zijn geweest.

Bekende werken: Opperlandse taal- & letterkunde, Kritiek op kritiek, Onbewolkt, Het bewustzijn. Toegekende prijzen: Anne Frank-prijs, Cestoda-prijs, Burgemeester van Grunsven-prijs, Busken Huetprijs, P.C. Hooft-prijs.

Bronnen: Nationaal Archief, 2.24.01.05 934-2598; Rob C. Croes / Anefo, Wikimedia Commons