Onlangs riep Ive Marx, notabene directeur van het Centrum voor Sociaal Beleid, op om het debat te voeren over hoeveel levens we bereid zijn te verliezen om de economie draaiende te houden? Ik zou deze vraag met een andere willen pareren. Is meneer Marx (what’s in a name?) bereid zijn leven en dat van zijn gezin op te offeren om onze economie draaiende te houden? Indien het antwoord nee is zou ik de heer Marx vriendelijk willen verzoeken te zwijgen. Het is immers makkelijk voor een overbetaalde en zwaar cumulerende topambtenaar die zelf kan kiezen hoe, hoeveel en wanneer hij werkt en omzeggens geen kans heeft om besmet te worden, anderen te laten sterven in naam van de ondersteuning van de economie. Als dit de taak is van het Centrum voor Sociaal Beleid zouden we het beter omdopen tot Centrum voor Neoliberaal Beleid.
Al dan niet toevallig komt VOKA tegelijkertijd met een voorstel voor een premie voor mensen die willen gaan werken. Ondertussen wist IJslands onderzoek, waar meer dan 5% ven de bevolking tegenover minder dan 0,5% in België werd getest, uit dat meer dan 50% van de besmette mensen geen enkel symptoom vertonen. Het zijn nu ook die mensen die VOKA aan het werk wil. Natuurlijk zullen het weer de financieel zwakkeren zijn die dit totaal onethische aanbod zullen ingaan omdat ze weinig keuze hebben. Een klein detail: voor VOKA is het de regering die deze premie zou moeten betalen. Ondertussen stegen de dividenduitkeringen van de grote bedrijven in 2019 met 294%. Met dank aan de taxshift. In ruil kregen de mensen een indexsprong, een loonstop en flexi-obs in de strot geduwd. Maar voor de VOKA-parasieten is het blijkbaar nooit genoeg.
