De community ruimte is een vrije online ruimte (blog) waar vrijwilligers en organisaties hun opinies kunnen publiceren. De standpunten vermeld in deze community reflecteren niet noodzakelijk de redactionele lijn van DeWereldMorgen.be. De verantwoordelijkheid over de inhoud ligt bij de auteur.

Het nieuwe abnormaal

Het nieuwe abnormaal

vrijdag 24 april 2020 14:44
Spread the love

Ik rijd voor de derde keer sinds de lockdown light naar Avelgem. Daar moet ik onder andere een medewerkster, die een gehoorprobleem heeft en haar telefoon niet kan beantwoorden – en ook niet over internet beschikt – op de hoogte brengen dat we volgende week opnieuw zullen opstarten, weliswaar nog achter gesloten deuren.

Dat hebben alle kringloopwinkelverantwoordelijken en werkleiders in onze regio een dag eerder van de directie vernomen. Als de nationale veiligheidsraad er last minute niet anders over beslist, loopt ons coronaverlof op zijn laatste benen.

Eerst moeten we onze hele ploeg opnieuw uitvinden, gebruik makend van zelfgemaakte mondmaskers en handschoenen. Daarna de veiligste werkomstandigheden voor iedereen bedenken, met elkaar en met de klanten. Nagaan hoe we het risico op besmetting kunnen reduceren, bij de medewerkers maar ook bij de brengers van wie we mogen verwachten dat ze massaal zullen opdagen om de opbrengst van de vroege lenteschoonmaak te doneren. Kortom, de hele werking opnieuw uitdenken en organiseren.

Verder moeten we het aanbod in de winkel volledig vernieuwen. Zes weken geleden, bij sluiting, was het nog winter. Nu lijkt het wel zomer. Dat betekent een drastische omwisseling binnen het aanbod. Vooral de kledingafdeling wacht een volledige omschakeling. Ook het tuingerief kan nu meteen afgewassen, geprijsd en uitgestald worden. We moeten proberen om alles weer op de rails te krijgen.
Dinsdag 5 mei geldt als datum waarop de winkels vermoedelijk weer open mogen gaan. Het staat nog niet helemaal vast, maar we kunnen maar beter voorbereid zijn.

Een eenzame bobcat schept in de blakende zon midden de weg aarde uit een gat in de asfalt. Een vrachtwagen staat op het rijvak geparkeerd om te lossen. Iets verder staan enkele wagens achter elkaar gestationeerd waar normaal gereden wordt. Op normale dagen zou dit alles voor grote hinder zorgen, vandaag kan ik er gewoon in een grote boog omheen rijden. Een plots opvliegende duif komt er met de schrik vanaf. Een eind verder loopt een oude Labrador voor mijn auto de weg op, verstoord opzij kijkend als ik vlak voor hem tot stilstand kom. Een in de berm wandelende fazant kijkt om zich heen alsof ze iemand zoekt om de weg te vragen. De dieren zijn de verplichte onthaasting snel gewoon geworden. Dat voorspelt niets goeds voor de roadkill van de komende weken.

Maar eerst moet de veiligheidsraad dus bijeenkomen om te beslissen of alles weer mag worden opgestart. Ze zijn niet te benijden, de experts die de knoop door moeten hakken. Iedereen weet dat het ook voor hen een gok is hoe het verder moet. Want er zijn voorlopig geen antwoorden, alleen maar vragen. Zoals: Zijn we werkelijk op de goeie weg, of moet er nu sowieso worden opgestart om het land van bankroet te vrijwaren?

Primeert het economische belangen uiteindelijk ook hier op mensenlevens? Was de lockdown light alleen maar uitstel van een algemene besmetting? Zullen die zelfgemaakte mondmaskers ons voldoende beschermen? Of moeten we erin berusten, en onze hoop vestigen op de aanstormende zomer? Bidden dat die het virus zo snel mogelijk tot volgende winter aan banden legt?

Creative Commons

take down
the paywall
steun ons nu!