door Oriana P.
Update:
— Paul De Roo contacteerde Dyab Abou Jahjah, de president van Movement X dat mijn opiniestuk publiceerde, met het verzoek het stuk te verwijderen van de site met als één van de argumenten dat het belachelijk is om van een “autochtonen probleem” te spreken. Niet alleen vertikt Paul De Roo een dialoog aan te gaan met mij, de auteur, laat staan zijn verontschuldigingen aan te bieden voor een grove fout, maar hij volhardt in zijn algemene houding van het negeren van vrouwen in eender welk debat of discussie. Blijkbaar heeft hij het ook niet zo hoog op met vrije meningsuiting.
“…ik heb nu in plaats van 1 probleem, 3 problemen met deze man, en allemaal inhoudelijk….” ~ Dyab Abou Jahjah
Ironisch genoeg bewijst Paul De Roo met zijn houding mijn stelling dat er wel degelijk een autochtonenprobleem is. Ik hoop bij deze dat zowel UGent als de vakgroep ‘Conflict and Development’, onder wie zijn dissertatie “De constructie van het migrantenprobleem: een geschiedenis van het sociaal werk voor migranten” werd gepubliceerd, zich uitdrukkelijk distantiëren van Paul De Roo. Het is mij trouwens een raadsel waarom mensen nog willen deelnemen aan een promotieproject voor het werk van een witte academicus, die carrière wil maken op de rug van discriminatie van allochtonen en die getuigt van seksisme en koloniaal paternalisme.
Ondertussen nodig ik hem uit gebruik te maken van de mogelijkheid om onder dit opiniestuk commentaar te geven ipv druk uit te oefenen om mij de mond te snoeren. Ik zal hem graag van antwoord dienen. —
?
De vakgroep “Conflict en Development” van UGent ging een studiedag organiseren, “Het migrantenprobleem – een reconstructie”. Er is dus een probleem en blijkbaar zijn de migranten daarvan de oorzaak, want de titel stelt heel duidelijk niet “Het autochtoonprobleem – een reconstructie”, nee het is en blijft een probleem van migranten, door migranten, vanwege migranten en/of dankzij migranten zo luidt de niet mis te verstane boodschap van de organisatoren. Tegenwoordig is iedereen er ondertussen al wel van overtuigd dat zo’n panel dan niet enkel uit witten mag bestaan. Een paar jaar geleden, bij de eerste Zwarte Piet discussies, was dat nog anders maar nu zijn we dus helemaal geëvolueerd en worden er maatregelen genomen om de daadwerkelijke diversiteit van de maatschappij te weerspiegelen. Er komt schot in de zaak. Wel enkel als de discussie over migranten, racisme, discriminatie en terrorisme gaat uiteraard, anders hoeft die weerspiegeling van de diversiteit niet zo, en uiteraard ook steeds met de ‘migranten’ in een exclusieve verdedigende rol. Bewijs nu maar eens dat je geen terrorist bent of tenminste een gevaar voor onze waarden van de Verlichting.
Met dus de meest welgemeende goede voornemens werd daarop gezwind een mooie mengeling van autochtone en allochtone roots uitgenodigd zoals oa. Didier Vanderslycke, Youssef Kobo, Dyab Abou Jahjah, Bert Anciaux, Wouter Van Bellingen, Sami Zemni, Jan Vranken en Johan Leman. Zo, dat ziet er goed uit. O wacht, momentje. Waar zitten de vrouwen? Het protest kwam snel en kordaat vanuit exclusief de migrantenhoek.
Dyab Abou Jahjah bedankte hartelijk en schreef op zijn Facebook:
“Als je in een pannel (sic) van zeg maar 3 mensen alleen mannen ziet, is dat in mijn ogen al problematisch, maar kan gebeuren… maar een pannel (sic) met 9 mannen? En nog een mannelijke moderator erbij? Anno 2016? Op De Universiteit van Gent? Seriously? Niet met mij hoor… I pass.”
Ook de feministen op sociale media lieten van zich horen en na Dyab Abou Jahjah trokken zowel Youssef Kobo als Wouter Van Bellingen zich terug.
UGent zit nu natuurlijk wel met een ‘migrantenprobleem’ voor hun panel, oh de ironie. Als ‘Conflict en Development’ wil vermijden dat hun studiedag alsnog een exlusief witte mannenclubje wordt kunnen misschien de mannen, die vrijwillig hun plaats afstonden aan vrouwen, wederom worden uitgenodigd maar ditmaal voor een evenwichtig panel waarbij diegenen die hardnekkig aan hun plaatsje, en dus hun privilege, vasthielden door vrouwen worden vervangen. Geen enkele vrouw zal trouwens sowieso geïnteresseerd zijn in wat de achterblijvers te vertellen hebben. Wie weet beginnen die wel over hoe “onze” vrouwen en “onze waarden en normen” moeten verdedigd worden tegen het insluipende gevaar van die o zo conservatieve vrouwonvriendelijke Islam. Hopelijk drukken ze dan ook tegelijkertijd op het knopje van de lachband, want ondertussen zijn de echte bondgenoten van vrouwen bekend en heel toevallig hebben die allemaal een migratieachtergrond.
Misschien kunnen de organisatoren na de vervanging van hun panel ineens dan toch ook maar die titel vervangen naar “Het autochtoonprobleem – een reconstructie”, waarbij voor de verandering eens de patriarchie van het westen wordt ‘gereconstrueerd’ alsook het probleem van teveel autochtonen die steevast vrouwen en feminisme misbruiken voor een racistische agenda. Een probleem dat al veel te lang door de heren witte academici genegeerd wordt net zoals vrouwen tout court door hen worden genegeerd.
De geplande studiedag werd een karikaturaal voorbeeld van een arrogante patriarchale autochtone maatschappij die zich krampachtig aan de eigen identiteit van, illusoire, moderniteit vastklampt en nu met hangende pootjes moet toegeven dat er in het eigen kamp nog veel werk aan de winkel is wat betreft vrouwenemancipatie. Wie durft nog beweren dat een diverse maatschappij niet gezond is? Vrouwen kunnen er enkel wel bij varen. Dat hebben Dyab Abou Jahjah, Youssef Kobo en Wouter Van Bellingen bij deze bewezen.
Dankjewel bondgenoten, wij zien jullie graag terug op het panel. De anderen niet zo.
