Maandag 24 en dinsdag 25 november ging de Antwerpse gemeenteraad over de begroting. PVDA-fractieleider Peter Mertens argumenteerde in zijn interpellatie waarom de PVDA deze begroting verwerpt. Ik beschrijf hier enkele aspecten van het leven zoals het is op de Antwerpse gemeenteraad.
1-euro maaltijden van
Liesbeth Homans ter bestrijding van de kinderarmoede: 75 versus 20.000
Het initiatief van de de 1-euro maaltijden voor kinderen in armoede is begin dit jaar van start gegaan. Het
stadsbestuur was bijzonder fier dat er tot nu toe 3000 1-euromaaltijden voor kinderen
verstrekt zijn. Hét middel om de kinderarmoede te bestrijden, zo lijkt het wel. De gazetten
hebben er vol van gestaan. “We zijn zeer sociaal, maar niet socialistisch”,
luiden de commentaren van Liesbeth Homans en Fons Duchateau de nieuwe
OCMW-voorzitter.
Maar tel nu even mee. 3000 maaltijden over 40 weken verspreid,
dat zijn er 75 per week. 75 kinderen die wekelijks één 1-euromaaltijd krijgen.
Over hoeveel gezinnen gaat het hier? Twintig, dertig?
Maar hoeveel kinderen bevinden zich in armoede in Antwerpen?
Volgens een studie van de provincie ‘Kinderen
in armoede, lokale verschillen’ leven er in de grootstad Antwerpen 34.891
kinderen en jongeren in een gezin in armoede.
Dat is ruim 2,5 keer zoveel als het gemiddelde in Vlaanderen. D.w.z. meer
dan twintigduizend kinderen onder de 12 jaar die in armoede leven..
De vouchers van
Turtelboom en Milton Friedman over de bos- en zeeklassen
Minister Turtelboom is bijzonder fier op de maatregel om 2,2
miljoen euro te besparen op de bos- en zeeklassen en deze te vervangen door zogenaamde
vouchers. Bonnen voor een overnachting tijdens een schooluitstap. Ongeveer
45.000 van die vouchers werden al verspreid, terwijl vorig jaar 35.000 overnachtingen
werden geteld bij de bos en zeeklassen. Dus zei Turtelboom: ‘Milton Friedman
had gelijk wanneer hij in 1955 schreef dat de subsidies van de overheid moeten
verschoven worden van de producenten van publieke diensten naar de consumenten.
Die gaan dan veel efficiënter om met de schaarse middelen. Dat hebben deze
vouchers nu bewezen’.
Turtelboom vergeet dat er een enorm verschil is tussen
enerzijds de bos- en zeeklassen met een enthousiaste professionele ploeg die
klaar staat om de leerkrachten te ondersteunen 24/24uur en aan te vullen. Een
ploeg die misschien andere talenten ontdekt in kinderen die ze maar 1 week/jaar
ziet. Een ploeg die het beste uit de kinderen haalt, solidaire waarden
aanbrengt, vredesgedachten overbrengt, fietslessen aanbiedt en gezonde en verse
voeding maakt op een veilige, mooie, plek midden in de natuur en anderzijds een
18 euro-bon meegeven aan de schooldirectie om daarvoor op de markt een locatie
te zoeken, waar de leerkrachten zelf 24u/24u. alles moeten oplossen.
Voedselcheques i.p.v. aanvullende bijstand: privatisering,
caritas en paternalisme
Wat het sociale beleidsdomein betreft wordt de dotatie van
de stad aan het OCMW nauwelijks of niet verhoogd, ondanks de schrijnende
armoede in deze stad die de komende jaren alsmaar gaat toenemen. Al jaren
manifesteren de middenveldorganisaties van het netwerk ‘Stop Armoede Nu’ voor
deze gemeenteraad met één constante eis: trek het leefloon op tot aan de Europese
armoedegrens. Het is ook federale materie en alle partijen hebben dit in hun
kiesprogramma opgenomen gehad. Maar deze Stad en OCMW zouden zelf al kunnen
bijspringen via toekenning van de B norm. Te beginnen voor alleenstaande
moeders die van een leefloon moeten leven, gezien uit alle onderzoek blijkt dat
zij en hun kinderen zich in de meest schrijnende precaire situatie bevinden.
Daar is zelfs geen discussie over: zij en hun kinderen vertoeven in schrijnende
armoede als ze van het huidige leefloon moeten leven. Het toekennen van de B-norm voor deze mensen
zou kunnen betaald worden door een dotatieverhoging aan het Antwerps OCMW van
nog geen 2%. Om alle Antwerpse
leefloontrekkers hun uitkering op te trekken tot de Europese armoedegrens
volstaat trouwens een dotatieverhoging van een goede 10%. In plaats van een
verhoging van het leefloon, bijzonder voor de meest kwetsbare groepen, plant
dit bestuur het geven van voedselchecks als mogelijkheid tot aanvullende
bijstand bij het leefloon. Tegelijkertijd wordt het budget voor de sociale
kruidenier niet verhoogd en wil men deze taak eigenlijk afstoten. Voedselchecks
zouden zogezegd minder stigmatiserend werken en zouden beter zijn om aan arme
mensen te geven dan geld, want op de checks zou duidelijk geschreven worden, zo
luidde de uitleg van schepen Duchateau op de commissie, dat ‘ze niet aan
alcohol en tabak mogen besteed worden’.
Kan het eigenlijk nog paternalistischer, kan het nog meer
stigmatiserend? In tegenstelling tot de negatieve reactie van de sociale organisaties
op het fractieoverleg van vorige vrijdag is Unizo alleszins zeer hoopvol over
dit initiatief. “Wij hebben steeds onze bedenkingen gehad bij onder meer de
sociale restaurants, zegt voorzitter Volckeryck in de GVA, die zorgen voor
oneerlijke concurrentie”, alsjeblieft. Verder verklaart de UNIZO voorzitter:
‘Bovendien zijn deze maatlijdcheques minder stigmatiserend voor de betrokkenen.
Het is beter dat leefloners onder de rest van de bevolking komen dan dat ze
alleen maar samenkomen met lotgenoten”, en hij eindigt zijn interview met
volgende triomferende verklaring: “ Er komt dus een nieuw groep van potentiële
klanten op de markt”. (GVA 22/11)De
Reeds meerdere onderzoeken en praktijkervaring leert dat
mensen in armoede uit het sociale isolement gehaald worden door omkadering en
sociale contacten. En dus niet door een bezoek aan de supermarkt met een
voedselcheque. Daarvoor werden bijvoorbeeld Sociale Kruideniers in het leven
geroepen. Plaatsen waar mensen niet enkel terecht kunnen voor kwaliteitsvolle
voeding en basisproducten, aan prijzen die lager liggen dan de marktprijs. Maar
ook voor ontmoeting: bv bij Filet Divers: Mensen worden er warm onthaald en
aangesproken op vlak van hun capaciteiten. Ze worden uitgenodigd om deel te
nemen aan activiteiten, om zich mee in te zetten in het project. Er is een
leeshoek en internettoegang. Er is een ruilmuur voor vraag en aanbod van
materiële zaken. Mensen worden geïnformeerd over activiteiten, acties en
actualiteit. Om te zwijgen over het kookproject, het houtatelier, de
conversatiehoeken enzomeer. Dat is empowerment! Met voeselcheques houd je
mensen in hun sociaal isolement. Meer zelfs: je breekt sociaal weefsel af. Wat
zal er gebeuren met de vrijwilligers die zich inzetten voor de gratis
broodmaaltijden en in de sociale restaurants? En met de mensen die daar werken
in het kader van artikel 60? Er wordt alvast niet aan een alternatief gewerkt.
Wat wel het geval zou zijn moest er geïnvesteerd worden in de sociale
kruideniers. Bv meer winkels, meer
personeel, ruimere openingsuren, dat zou het sociale weefsel wel kunnen
vrijwaren en bestendigen.
Sociale kruideniers, staatswinkels en kolchozengeneeskunde…
In plaats van deze sociale organisaties, dit sociaal weefsel
verder te ondersteunen privatiseert deze stad eigenlijk de voedselhulp voor de
allerarmsten. Temeer omdat de multinational die deze voedselchecks zou
uitschrijven, ook de maaltijdchecks voor het stadspersoneel uitgeeft. Volgens de schepen zou deze multinational
bereid zijn om dit gratis te doen, terug naar de caritas ten tijde van Daens !
In zijn repliek verwijt schepen Duchateau de PVDA om met deze sociale kruideniers terug te willen gaan naar ‘ideologische staatswinkels’. Hij deed me denken aan een debat dat ik eens met dokter Moens, de leider van het artsensyndicaat, op TV heb gehad bij Leyers. Moens verweet mij toen aan ‘kolchoze-geneeskunde te willen doen’ 🙂
Lage emissiezone
schaamlapje om veel grotere vervuiling vanwege de Ring te camoufleren
De lage-emissiezone is een afgebakend deel van de stad binnen
de Singel waar oude, vervuilende voertuigen niet meer worden toegelaten. Camera’s
voor nummerplaaterkenning zullen (oudere) voertuigen die meer vervuilend zijn
kunnen detecteren en beboeten als ze de lage-emissiezone zouden binnenrijden. De
lage-emissiezone wordt van kracht in de loop van 2016.
De lage-emissiezone is het ecologisch stokpaardje van dit
stadsbestuur. Schepen Ait Daoud heeft meermaals fier herhaald dat Antwerpen de
eerste stad in België is die een lage-emissiezone gaat invoeren.
Twee maanden geleden publiceerde de Vlaamse Milieumaatschappij
haar metingen over de ‘Intrastedelijke variabiliteit van de
luchtvervuiling Antwerpen’ Uit die metingen blijkt dat de verkeersintensiteit in
stedelijk gebied tussen de 8.000 voertuigen per etmaal bedraagt aan het
stadspark en 14.000 t.h.v. bijvoorbeeld de Plantin Moretuslei. Maar t.h.v. Ring
gaat het om 255 duizend voertuigen per
etmaal, 1 op 3 hiervan zijn vrachtwagens. Meer dan 100.000 Antwerpenaren wonen
binnen de 500 meter van deze Ring. De stikstofdioxide concentratie t.h.v. de
Plantin Moretuslei (stedelijke
achtergrond) bedraagt : 39 ug/m3, tegenover 82
ug/m3in de buurt van de Ring. Dat is het dubbele van de maximum norm die
Europa oplegt en waaraan Antwerpen jaar na jaar niet aan voldoet.
De resultaten in het VMM rapport bevestigen dat de effecten
van de lage emissie zone waarmee zo dikwijls door dit stadsbestuur wordt
uitgepakt, echt peanuts zijn vergeleken met de echte supergrote problemen
veroorzaakt door de open Ring.. In Amsterdam heeft het invoeren van de lage
emissiezone de NO2 concentraties met 5,8% doen dalen. Dat betekent t.h.v. de
Plantin Moretuslei NO2 zou zakken van 39
naar 36 ug/m3. Terwijl de Ring en haar omgeving blijft op 82 ug/m3.
Het bevestigt ook de kritiek op dit stadsbestuur omdat ze de
Amsterdam norm niet wil volgen. Door de Amsterdam norm is het verboden om
gebouwen met kwetsbare populaties zoals scholen of bejaardentehuizen in de
nabijheid van een drukke verkeersader te bouwen. De reden waarom die norm door
dit stadsbestuur niet gevolgd wordt luidt, ik citeer schepen Ait Daoud op ATV :
‘Wij volgen de Amsterdamse norm niet in Antwerpen, omdat we de Europese normen
volgen’. Vooreerst klopt het niet dat hier de Europese norm gevolgd wordt. Die
wordt in Antwerpen systematisch en constant op vlak van stikstofoxiden en fijn
stof overschreden. Europa dreigt nu zelfs met boetes wegens deze aanhoudende
overschrijdingen. Ten tweede is het wel een eigenaardige filosofie van dit
stadsbestuur alsof de Antwerpenaren dan wel andere longen zouden moeten
bezitten dan de Amsterdammers?
