Stel je voor dat je beschuldigd wordt van roof. Tegen beter weten in hoop je dat de rechter de waarheid zal vinden, dat is immers het werk van een rechter, recht doen. Veel vertrouwen heb je er niet in, maar wat kun je anders doen dan hopen? Albert Woodfox werd  veroordeeld samen met Herman Wallace en Robert King.

De drie mannen werden in 1971  naar de Louisiana State Penitentiary gestuurd, die ook bekend staat als Angola, na te zijn veroordeeld voor een roofoverval. Albert Woodfox vanuit de rechtszaal contacten te leggen met, en lid te worden van de politieke afdeling van de Black Panther beweging.

Als leden van de afdeling van de Black Panther beweging in de gevangenis werden Woodfox en Wallace actief om de omstandigheden in de Angola gevangenis te verbeteren. Ze werkten samen bij het organiseren van hongerstakingen tegen de rassenscheiding in de gevangenis en om het systeem van verkrachtingen en geweld in de gevangenis tot een einde te brengen.  Dat wordt hen niet in dank afgenomen door het toenmalige bestuur van Angola. Pesterijen zijn het gevolg, opgebouwde rechten worden weer afgenomen.

En volgens een  persbericht van Amnesty International uit juli 2013, werden Albert Woodfox en Herman Wallace “veroordeeld voor de moord op een gevangenis bewaker in 1973, maar er is geen fysiek bewijs  dat hen in verbinding brengt met het misdrijf. Potentieel ontlastend DNA-bewijs is verloren gegaan en de getuigen-verklaring van de belangrijkste ooggetuige is in diskrediet gebracht. Met rassendiscriminatie, wangedrag door het openbaar ministerie, en onvoldoende defensie als redenen, vernietigden staats- en federale rechters in het geval Woodfox de veroordeling drie keer, terwijl de zaak Wallace opnieuw herzien wordt door federale rechtbanken”.

De drie werden uit het normale leven in de gevangenis gehaald en eenzaam opgesloten in 1972, na de dood van Miller. Ze bleven opgesloten totdat voormalig Plack Panther lid  Malik Rahim van de Common Ground Collective en een jonge rechten student Scott Flemming in 1997 ontdekten dat ze nog steeds eenzaam opgesloten waren. Zij gingen het geval verder onderzoeken, vragen stellen over de oorspronkelijke onderzoeken, maar ook over de oorspronkelijke veroordelingen.

Naar aanleiding van die vragen werd Robert Hillary King na 29 jaar eenzame opsluiting vrijgelaten omdat zijn oorspronkelijke veroordeling werd verworpen en hij zich schuldig verklaarde aan een lager vergrijp, samenzwering tot het plegen van moord. In maart 2008 werden Woodfox en Wallace overgebracht van eenzame opsluiting naar een slaapzaal met maximale beveiliging.

Albert Woodfox had twee  hoorzittingen in hoger beroep, een in november 2008 en een in mei 2010, zijn veroordeling wordt weerlegd en hem wordt volledig habeas corpus verleend. Beide beroepen werden vernietigd. Onmiddellijk na de eerste hoorzitting in november 2008, werden beide mannen weer verhuisd van de slaapzaal, gescheiden en terug in isolatie geplaatst.

Wallace werd, samen met een groep van 15 gevangenen uit Angola,  verplaatst naar Elayn Hunt Correctional Centre, waar voor het eerst een gesloten isolatie-cellen verdieping is gebouwd. In november 2010 werd Albert verplaatst naar het David Wade Correctional Center, dat is zeven uur reizen voor zijn familie en supporters, en hem werden de telefoon-en bezoekrechten ontnomen.

In maart 2013 heeft de districtsrechtbank van New Orleans de veroordeling van Woodfox voor de derde keer verworpen, maar de openbaar aanklager van LouisianaJames Caldwell heeft beloofd daartegen in beroep te gaan bij het conservatieve Vijfde Circuit Court of Apeals. “Doen we dat niet dan zijn we bereid om deze moordenaar opnieuw te veroordelen”.

Herman Wallace, die vorige week werd vrijgelaten toen zijn veroordeling  in hoger beroep werd vernietigd, overleed een dag later, op 2 oktober.  Wallace sterft na een gevecht tegen kanker, en na 41 jaar te hebben doorgebracht in eenzame opsluiting, voor een roofoverval die hij niet gepleegd heeft!

Zijn er nog steeds politieke gevangenen in de Verenigde State? Worden mensen in deze moderne staat nog steeds vastgezet omdat ze durven uit te komen voor hun mening, die enigszins afwijkt van het algemeen aanvaarde?

Staat Albert Woodfox hetzelfde lot te wachten als Herman Wallace? Of zal hij komen te overlijden in de gevangenis, veroordeeld voor een roofovervalletje, dat hij niet gepleegd heeft volgens de rechters? Zo angstaanjagend is het beeld dat de speciale VN-rapporteur inzake marteling, Juan E. Mendez,vandaag een beroep op de Verenigde Staten doet om de eenzame opsluiting voor onbepaalde tijd, opgelegd aan Albert Woodfox sinds 1972, onmiddellijk te beëindigen. “Veertig jaar eenzame opsluiting kan alleen beschreven worden als marteling”, aldus Juan E.Mendez.
 

Bronnen: Wikimedia Commons, Foto uit de film “In the Land of the Free”. http://www.youtube.com/watch?v=ArZImMoC5Ns”