“A shameful investment in a dystopia” was de titel van een nogal verontrustend bericht. Blijkbaar investeert de EU in high-tech apparatuur die onze grenzen moet beschermen van migranten. Satellieten, onbemande vliegtuigen, voertuigen en zelfs vaartuigen, zelfs gevechtsrobotten.
Dit past natuurlijk perfect in het plaatje van het rechtse, kapitalistische Europa. Op de eerste plaats is dit om de vluchtelingen tegen te houden. Die kosten ons geld en geld, dat hebben we niet genoeg, alleszins niet voor zoiets. Voor die apparatuur daarentegen! Hier en daar hoorde ik al mensen praktisch juichen om die maatregelen. Met de angst in hun lijf voor de wereldbedreigende moslimterrorist, juichen ze systemen toe die hun “veiligheid” waarborgt. De veiligheid van de persoon in het vizier van dat soort technologie is een andere zaak.
Wat ik buiten de stompzinnige angst jammerlijk vind, is dat men niet inziet dat dit soort ideologie alleen maar zal leiden tot toestanden die ook ons, de gemiddelde Europeaan, zal schaden.
Leegstand
Een argument aan de zijde die dit soort iniatieven steunt is dat we eerst onze eigen mensen moeten helpen in plaats van die vluchtelingen. Het geld dat in dit soort projecten wordt gestoken is meer dan genoeg om degelijke opvang te organiseren voor zowel vluchtelingen als onze eigen daklozen. Als de grote bedrijven die dit kunnen waarmaken ook eens fatsoenlijk werden doorgelicht en eerlijk werden belast, dan hadden we nog meer geld om ook de leegstand in de EU aan te pakken en te zorgen dat ‘kraken’ niet meer nodig zou zijn.
Een tweede argument, eentje waar ik kippenvel van krijg, is “als wij naar daar gaan, hebben we het nog slechter!”. Sinds wanneer baseren wij onze systemen op de slechtere voorbeelden? Is het niet de bedoeling dat we naar een zo efficiënt en menswaardig systeem mogelijk doelen? Zullen we anders ook meteen het stemrecht voor vrouwen afschaffen en de doodstraf terug invoeren?
Eigen volk eerst
De eerste fasen van deze neo-liberale verrechtsing lijken op pogingen om vreemde en mogelijk schadelijke invloeden buiten te houden. Alles voor de veiligheid en bescherming van het eigen volk, toch?
Think again! Laat ik jullie even terug herinneren aan een ouder artikel van me: “De EU als politiestaat”. Gevoed door de brutaliteit van de politie tijdens het No Border kamp alsook door het afnemen van ons recht op privacy, kwam ik tot de conclusie dat de EU zijn Europeanen aan het verzuipen is in allerhande rechtse maatregelen die er lijken te zijn voor het eigen volk, maar eigenlijk dienen om de kapitaalstromen in de hoogste klasses te beschermen.
Ook hier weer zien we dat er stappen gezet worden die lijken op de bescherming van het eigen volk. Hoe lang nog voor men die technologie inschakelt binnen de grenzen? Om manifestaties uit elkaar te drijven. Turtelboom zette na het No Border-kamp al de eerste stappen in die richting door het debat te openen over stroomstootwapens.
Ondertussen zijn we onze privacy kwijt, er zijn discussies over onze rechten om op straat te komen en te betogen of te staken, onze grenzen worden zwaar beveiligd terwijl grote bedrijven en zeker de bankwereld winsten blijven maken waarvoor ik een plaatsvervangend schaamtegevoel krijg als ik hoor hoe miniscuul de belasting op de winsten is. Terwijl blijft iedereen zagen over geldtekort. Geld dat nodig is voor een degelijke asielopvang, voor een verzekerde sociale zekerheid en wat nog meer!
Samenzweringstheorie
Zo klinkt het, dit artikel. Ik weet het. Linkse angstpropaganda misschien? Het interesseert me niet. Wat ik wil bereiken met dit artikeltje, is dat mensen eens gaan nadenken in plaats van zomaar de algemeen aangenomen stelling te aanvaarden. Links, rechts, reactionair, contrarevolutionair, wat dan ook je politieke ingesteldheid moge zijn, zodra je niet tot de elitaire klasse behoort, wordt je bedreigd. Zet ‘SOS Piet’ of ‘Mijn restaurant’ even af en laat je stem horen. Al is het maar via een blogje of een Facebook-notitie. Als we allen tesamen laten weten dat we deze gang van zaken niet zien zitten, dan misschien beweegt er eens iets in de juiste richting, heel misschien. En zoniet, dan staan we tenminsten nog allemaal samen en is een revolutie misschien minder ver dan we willen denken.