De community ruimte is een vrije online ruimte (blog) waar vrijwilligers en organisaties hun opinies kunnen publiceren. De standpunten vermeld in deze community reflecteren niet noodzakelijk de redactionele lijn van DeWereldMorgen.be. De verantwoordelijkheid over de inhoud ligt bij de auteur.

Het falen van de overheden.

dinsdag 29 oktober 2019 23:48
Spread the love

Overheden zijn inefficiënt, maar geen enkele grote samenleving heeft goed gefunctioneerd zonder één.
Veel deskundigen zijn van mening dat een radicale hervorming van dit systeem niet alleen wenselijk maar absoluut noodzakelijk is.

Tegenwoordig is de wereld radicaal onderling verbonden, snel bewegend en rijk aan informatie. Maar onze overheden niet, die blijven de logge machine die beperkt door hun eigen partijprogramma perfect zou functioneren in de 19e eeuw.

Ik citeer  Geoff Mulgan, CEO van innovatie stichting Nesta die zei “Het is onze pech dat moderne regeringen zijn uitgekristalliseerd op een bepaald moment in de tijd dat steeds verder weg staat van waar we nu zijn.”

Hoewel technologie en communicatie voor burgers meer manieren betekenen om hun stem te laten horen, blijft de democratische participatie grotendeels beperkt tot het uitbrengen van een stem tussen partijen om de zoveel jaar.

Als overheden niet met de tijd meegaan, worden ze steeds minder in staat om in de behoeften van mensen te voorzien en worden burgers ontevreden en ontmoedigd.
Nu samenlevingen over de hele wereld complexer, diverser, veeleisender en meer verbonden zijn geworden, zouden overheden nog meer gestimuleerd moeten zijn om petities en referendumoplossingen te implementeren.

We kunnen niet wachten tot alles perfect is en kunnen de oplossingen van gisteren niet blijven gebruiken.

“De oorsprong van het burgerlijk bestuur,” schreef David Hume in 1739, is dat “mannen niet in staat zijn om, hetzij in zichzelf of in anderen, de bekrompenheid van de ziel te genezen, waardoor ze het heden verkiezen boven het verre.” De Schotse filosoof was ervan overtuigd dat de overheidsinstellingen – zoals politieke vertegenwoordigers en parlementaire debatten – zouden dienen om onze impulsieve en zelfzuchtige verlangens te temperen en de langetermijnbelangen en het welzijn van de samenleving te bevorderen.

Het beeld van Hume lijkt vandaag weinig meer dan wishful thinking, omdat het zo verrassend duidelijk is dat onze politieke systemen eerder een oorzaak van ongebreideld kortetermijndenken zijn dan een remedie daarvoor.

Veel politici kunnen nauwelijks verder kijken dan de volgende verkiezingen en dansen op de melodie van de laatste opiniepeiling, krantenartikel of tweet.

Overheden geven meestal de voorkeur aan snelle oplossingen, zoals meer criminelen achter de tralies plaatsen in plaats van de diepere sociale en economische oorzaken van criminaliteit aan te pakken.
Naties kibbelen rond internationale conferentietafels, gericht op hun kortetermijnbelangen, terwijl de planeet brandt en hele soorten verdwijnen.

Terwijl de nieuwsmedia de nieuwste wending in de Brexit onderhandelingen oppompen of geobsedeerd zijn door de weggooi commentaar van de Amerikaanse president, is de bijziendheid van de moderne democratische politiek maar al te duidelijk, neem daarbij het vermogen van speciale belangengroepen – met name bedrijven – om het politieke systeem te gebruiken om op korte termijn voordelen voor zichzelf te behalen, terwijl de kosten op langere termijn worden doorberekend aan de rest van de samenleving.

Of het nu gaat om de financiering van verkiezingscampagnes of lobbyen met grote budgetten, de inmenging van politiek door bedrijven is een wereldwijd fenomeen dat beleid op lange termijn van de agenda duwt.

Een groot probleem is dat de representatieve democratie systematisch de belangen van toekomstige mensen negeert. Aan de burgers van morgen worden geen rechten verleend, noch zijn er organen om hun bezorgdheid of mogelijke mening over beslissingen van vandaag te vertegenwoordigen die ongetwijfeld hun leven zullen beïnvloeden.

En dat is waarom honderdduizenden schoolkinderen wereldwijd, geïnspireerd door de Zweedse tiener Greta Thunberg, opvallen en marcheren om rijke naties ertoe aan te zetten hun CO2-uitstoot te verminderen: ze hebben genoeg van democratische systemen die hen stemloos maken en hun toekomst niet kan garanderen.

De tijd is gekomen om een ongemakkelijke realiteit onder ogen te zien: die moderne democratie – vooral in rijke landen – heeft ons in staat gesteld de toekomst te koloniseren. We behandelen de toekomst als een verre koloniale buitenpost zonder mensen, waar we ecologische achteruitgang, technologisch risico, nucleair afval en overheidsschuld vrijelijk kunnen dumpen en dat we ons vrij voelen om te plunderen zoals we willen.

Toen Groot-Brittannië Australië in de 18e en 19e eeuw koloniseerde, was het gebaseerd op de juridische doctrine nu bekend als terra nullius – het land van niemand – om zijn verovering te rechtvaardigen en de inheemse bevolking te behandelen alsof ze niet bestonden of claims op het land hadden.

Eind juli had de aarde haar natuurlijke middelen opgemaakt, dit met 7.7 miljard mensen op aarde.
Dat wil zeggen dat we op een kleine 7 maanden tijd alles opgebruikt hebben wat de aarde kan produceren en verwerken voor de hele mensheid.

De industrie draait op deze natuurlijke middelen, dus eigenlijk draait onze huidige industrie op geleende tijd van de aarde, en die kan de industrie nooit meer terugdraaien of terugbetalen. En toch blijven alle traditionele partijen maar zeggen dat de industrie moet uitbreiden, je kan zelf de fout zoeken.

We leven allemaal op de aarde die niet onuitputtelijk is, we moeten niet elke vier jaar hopen dat er een partij iets gaat veranderen, we moeten dit onmiddellijk kunnen veranderen!

De reserves gaan in sneltempo naar beneden en de mensheid groeit in sneltempo, zo komen er +/- 230.000 mensen per dag bij, (overlijdens zijn er al af) die moeten binnen 20 jaar ook aan de slag, elke dag 230.000 mensen die onderdak, eten, drinken… nodig hebben.

Milieu is er zo slecht aan toe dat het gevaarlijk wordt voor mens en dier, en de huidige kibbel en graai politiek wil dat het tegen 2030 en 2050 stabiel tot een beetje beter zou worden.
Als de industrie moet blijven groeien, om de economie stabiel te houden, maar toch belachelijk veel geld kan pompen in een oorlogsmachine die meer dood en verderf strooit dan is er maatschappelijk in deze tijden iets serieus mis.

En dit toont de onmacht van huidige overheden overal in het westen, een nieuw en beter systeem dringt zich op.

Creative Commons

take down
the paywall
steun ons nu!