Auteur: Adrien Trocme LA Ruta
Grenssteden zijn in het algemeen gevaarlijke broeinesten van smokkel, drugshandel, prostitutie en meer van dien aard. Maar in Quijarro, tussen de steden Puerto Suárez en Corumba, ziet het ernaar uit dat de verstikkende hitte het gewemel had lamgelegd, en dat de inwoners zich nog het meest druk maakten om de stekende muggen.
De Boliviaanse mijn El Mutún, die de grootste ijzerertsreserves van de wereld herbergt, heeft veel mijnwerkers uit de Altiplano, de Boliviaanse hoogvlakte, aangetrokken. De aanwezigheid van deze mijnwerkers heeft dit stukje pampa er echter niet beschaafder op gemaakt. De inwoners van Oruro hebben hun carnavalsmaskers nog niet afgezet, of hun kinderen geven zich als ware stadsguerrilla’s over aan straatgevechten waarbij ze elkaar met verf en gekleurd poeder besmeuren.
Na afloop van de feesten nemen we de pendelbus van Quijarro, waar we overnachten, naar Puerto Suárez. Daar houden we ons bezig met diverse gezondheidsthema’s en de binnenkort startende activiteiten van het indiaanse bedrijf Jindal in El Mutún. Reizend door deze gebieden van grootgrondbezitters worden we geconfronteerd met de unanieme antipathie en afkeer van onze chauffeurs jegens de regering van Evo Morales. Duidelijk wordt dat de burgemeester van Puerto Suárez in kwaad daglicht staat. De taxichauffeurs ventileren hun beledigingen aan zijn adres, terwijl hun voertuigen zich hortend en stotend door de vele wegverzakkingen voortploegen. In plaats van te investeren in het asfalteren van de openbare wegen in de stad, zouden de lokale machthebbers zichzelf hebben verrijkt met openbare gelden.
Maar zodra we onze chauffeurs vragen waarom de burgers zo ontevreden zijn over de nationale regering, luidt het antwoord: corruptie. Ze zijn wanhopig vanwege het gebrek aan infrastructuur, het tekort aan banen, het moeizame leven. Hun grootste klacht is dat hun president, volgens hen de slechtste uit de hele geschiedenis, zich totaal niet druk maakt om dit gedeelte van Bolivia, omdat hier geen “Indianen” wonen. De communistische idealen, het stokpaardje van Chávez en Castro, maken hen dikwijls nerveus. We vragen hen expliciet naar hun standpunt over het openbare, bijna gratis ziekenhuis, waar een groep Cubaanse medici werkt. “Ahhh!! Ja, Cubanen zijn de beste artsen ter wereld. Uitmuntend!”
Ook de beste toegang tot de openbare gezondheidszorg heeft geen invloed op de politieke mening van de inwoners van de provincie Germán Busch. Ze zijn voor het leven ingeënt met het anti-Evo-serum.
