Met veel hoera roept de Vlaamse regering haar veel te late klimaatakkoord uit. Te laat is duidelijk: Glasgow is al halverwege en nu is het pas klaar. Van een lacher gesproken of eerder een intriest politiek vertoon. Tot dusver de commentaar op de performance. Nog erger is de inhoud.

Wie nog wil bouwen zal wellicht over begoede ouders moeten beschikken of een serieus salaris hebben. Stelselmatig werden bouwregels verstrengd. Wat nu op tafel ligt is een rekening van 10duizen(den) euro extra voor al wie een woning wil kopen, laat staan er zelf een bouwen.

Wie nog met de wagen wil rijden in de toekomst zal diep in de buidel moeten tasten. Electrische wagens worden verondersteld goedkoper te worden. Kan wel zijn voor een wagen met korte afstandsmogelijkheden. Wie verder wil rijden kan onherroepelijk rekenen op een dubbele prijs.

En dan hebben we het nog niet gehad over de energieprijzen: elektrisch is niet gratis. Momenteel swingen de prijzen de pan uit. Hogere vraag, laat me raden, hogere prijzen.

Nog een leuke: waar gaan we al die wagens laden?  Toch niet met honderdduizend laadpalen voor miljoenen wagen?

Enfin, absurditeiten genoeg.

Een nieuwe klassenmaatschappij is op komst. (Al is dit eerder een trend die nog maar eens bevestigd wordt.)

Enkele voorbeelden:

• Wie het geluk heeft in een alleenstaand huis te wonen kan gerust een laadpaal installeren. Terwijl de bewoner lekker naar ‘Thuis’ of ‘Familie’ zit te kijken kan hij volop chargeren. De buurman in zijn even nette woning zal wellicht ook zij eigen laadpaal hebben.
• Wie in een volksbuurt woont kan 10 laadpalen installeren, al dan niet gesubsidieerd, hij zal al van geluk mogen spreken als hij één keer om de drie à vier dagen een van die laadpalen kan gebruiken. Elektrisch vanuit de woning gaat ook maar dan zullen we in de toekomst moeten uitkijken waar de trottoir ligt en waar de kabels.
• Dan hebben we het nog niet over de woonblokken en appartementsgebouwen zonder garages of privé parkeerplaatsen. Ontelbaar in de stad. Ondergetekende woont op de derde verdieping. Zie je al die kabel hangen voor het venster van de onderbuur, dwars over straat naar mijn wagen. Er zal wat afgelachen worden.

Tot hier alleen enkele flarden van toekomstige extra absurditeiten.

Wat erger is: de middenklasse bestaat niet meer als middenklasse. Enkele decennia geleden kon je zeggen dat zelfs een deel van de arbeiders tot de middenklasse behoorden. Ze hadden het geluk gehad in de naoorlogse decennia een huis te verwerven, wat momenteel een hemelse rijkdom op aarde betekent gezien de uit de pan rijzende huurprijzen.

Nu kan een arbeider zonder extreme hulp nauwelijks nog een tuinhuis bouwen, laat staan een woning. Ook de bescheiden middenklasse (wat een grote meerderheid van die middenklasse uitmaakt) zal over kort afzienbare tijd met dezelfde problemen geconfronteerd worden.  Geen geld voor een eigen woning. Dure huren betalen waardoor wie rijk is rijker wordt en wie niet voldoende heeft, zal moeten geven.

Heeft ooit iemand bij de huidige akkoorden nagedacht hoe een gezin met een bescheiden inkomen dit alles moeten mee helpen realiseren. Shame on politics.

De grootste schande is de jarenlange nalatigheid. Reeds jaren (eerder tientallen jaren wordt gezegd dat er matregelen nodig zijn). Nu het kot in brand staat komen er spoedmaatregelen die de laatste centen van de middenklasse weg zullen zuigen als een turbo stofzuiger.

Ze weten geeneens of het elektriciteitsnet dit kan dragen

Ze weten geeneens hoe de prijzen van wagens zullen evolueren.

Ze weten geeneens of ze voldoende palen zullen hebben.

Ze weten geeneens of de productie zal kunnen volgen.

Ze weten geeneens dat de gewone burger dit niet kan betalen.

Ze weten geeneens hoe ze het zullen financieren, behalve dan dat ze wel de lasten zullen verhogen. Een parlementair met een pree van 6000 euro en meer zal wellicht slechts zuchten. De middenklasse zal de rekenmachine moeten boven halen.

Eigenlijk weten ze niets zinvol behalve dat hun eer gered is in Glasgow, waar alle internationale politici opdraven met beloften die we al duizend keer gehoord hebben en nog vaak zullen horen. (Tussen haakjes gezegd: geen enkele van de politieke figuranten heeft ook maar een fluit te zeggen, uiteindelijk beslist de economisch elite, maar dit terzijde).

Zo worden fossiele wagen niet meer aftrekbaar voor bedrijven, ook niet voor eenmanszaken of kleine bedrijven. Ook worden wagens vanaf 2029 niet meer verkocht. Wel mogen we ons verwachten dat al die beloofde subsidies via de energiefacturen bij de middenklasse terecht zullen komen.

Het lijkt er bovendien op dat niet de bezorgdheid om het milieu de grootste stimulans is, maar eerder het ontwikkelen van nieuwe markten om het kapitalisme overeind te houden (al is dit een doordenkertje).

En de mensen aan de onderkant van de samenleving: die hebben nu al budget tekort. Wellicht maakt het politici niks uit. Wat is het verschil tussen niet rondkomen en twee keer zoveel niet rondkomen?

Op zich niet veel. Betekent gewoon niet rondkomen. Erger is wel: het model van opklimmen op de sociale ladder wordt compleet onderuit gegraven. De afstand tussen hebben en niet hebben wordt extreem uitgediept. Mattheüseffect maal 3,4,5, …

Tot slot een vraag: “Is er nu werkelijk geen enkele politicus meer die voeling heeft met de mens in de maatschappij? Is de burger of hardwerkende Vlaming niet verworden tot een theoretisch model? Iets abstracts wat niet meer begrepen wordt door politici maar enkel een factor is van economisch denken. Doen die nu echt hun best om extremisten links of rechts wind in de zeilen te geven?”