De kinderpsychiater Binu Singh brengt een boodschap van optimisme op Facebook nadat iemand uit haar omgeving haar voorhield:
“De geschiedenis herhaalt zich eindeloos; er gaan altijd oorlogen zijn, want de mens leert niet bij.”

Singh komt met de boodschap: “Wanneer jongeren en toekomstige beleidsmakers mogen ervaren ‘Er is genoeg voor jou’ zal alles ten goede keren.” Genoeg aan liefde, steun, veiligheid, vervulling van mijn basisbehoeftes…

“Dan wordt delen veilig.
In het andere geval gaat die persoon dat ervaren tekort trachten opvullen, levenslang. ”

Mooi en hoopvol, oppervlakkig bekeken.

Het is een “model tot verbetering van de wereld” dat ik zelf ook heb ontwikkeld.

Geef de kleine kinderen meer aandacht en warmte, en het zullen vriendelijke, goedlachse mensen worden. En volgens mij klopt ook de proef op de som: de Britten deden het eeuwenlang andersom: de opvoeding van de elite was kil en hard. Die mensen werden later wrede kolonisatoren! Dappere officieren die vochten met “doodsverachting”… alsof het leven hun niet lief was!

En toch… Zelden heb ik zulk denkbeeld tegen gekomen.

Dat haaks staat op de befaamde filosofie over “Het menselijk Tekort”.
Die zegt dat het mensenhart nooit lang vervulling ervaart.

Bon-heur = geluk = duurt een uurtje.

Iets datvolgens filosofen zelfs de hele menselijke dynamiek verklaart. & Het evolutieverhaal en het ver uitstijgen van de mens boven het verhaal van de andere dieren.

Historisch was er trouwens steeds tekort aan voedsel, comfort, veiligheid, wapens, kleding… en wellicht mede daardoor niet genoeg plaats voor volop liefde voor elkaar en kinderen. Wie honger lijdt en kou en gevaar, is onder stress, en kan moeilijk warmte en volle aandacht (en moedermelk) geven, toch?

Intussen IS er een historisch hoog niveau van comfort bereikt. Was het maar waar dat mensen nu gingen zitten knuffelen, kindjes wiegen en zoenen. Of toch beter niet?

Het tekort lijkt echter/immers vooral innerlijk, ingeprogrammeerd.

En misschien is dat maar best ook.

“Il faut s’imaginer Sisyphe heureux”.

Deze kijk geeft de Franse theatermaker Anouilh mee bij zijn interpretatie van de Griekse legende van Sisyphus, de man die door de goden gestraft werd en levenslang een rotsblok een helling moet opduwen die eenmaal boven, weer naar beneden rolt. Misschien is dit personage wel de Mens. Die onvermijdelijk eindeloos werkt en zorgt, maar in wezen wel tevreden is met dit lot.

2. Vandaag de dag met alle buitenshuis werkende mama’s, kunnen kinderen echter zelfs lastiger aan hun benodigde dosis tastbare, warme liefde komen in de meest belangrijke, formatieve drie-vier eerste levensjaren! De hechting is minder sterk.

Daarom mogen we m.i. juist nog meer on- tevredenheid verwachten onder de “nieuwe generaties”. Meer krachteloosheid, meer recours à la violence, naar anderen, naar “het systeem” en naar zichzelf.

Bij Tele-Onthaal sprak ik met jongeren die aan zelfverwonding doen. Zoals Dirk De Wachter zie ik piercings, nieuwe fenomenen als binge alcohol drinken… als een vorm van zelfverminking; de uitdrukking van groot gemis aan warmte en nabijheid in de ontstaansjaren. De expressie van een diepe on-tevredenheid met het bestaan, met de maatschappij. Als uiting van een verdrongen on-tevredenheid met de ouders.

Misschien is het wel onmogelijk als puber en volwassene tevreden te zijn met “het systeem”, nadat je als Infant niet genoeg warmte en nabijheid hebt gekend.

Ouders lijken in 2023 meer en anders dan in de geschiedenis de slaaf van het werk, de job. Terwijl al die hyperactiviteit maar mogelijk werd door aarde-uitputtende inzet van energie (olie) en delfstof. Waar gaat dit heen?

Velen zijn zo gehecht aan kleine vormen van genoegens en comfort dat ze niet meer aan bepaalde grote harde beslissingen & keuzes toe komen.

Zoals een gezin stichten, waar je als ouder écht voor aanwezig zal zijn.

Of deze existentiële sfeer en tijdsgeest minder oorlogen zal opleveren? Let us Wait and See.

Het vertrouwen in Overheid, Autoriteit en Wetenschap lijkt alvast bij sommigen ingestort. Terwijl internet de expressie, maar ook chaos, brokkelbrein, zittend leven en onzekerheid laat toenemen.

Ter info mijn beschouwing van 11 november: Kan-je-een-mensenkind-tot-een-niet-oorlogszuchtig-wezen-opvoeden?