Na een rustig genomen ontbijt alles ingpakt en in de auto geladen. Het is donderdag 25 november 2010 en we rijden naar Mc Gregor. Een klein dorpje zo’n 150 km van Cape Town en een twee uurtjes rijden vanuit Gordons Bay.
Het is een fabelachtige rit in een inmens mooi landschap. Het eerste gedeelte gaat zig zag naar omhoog om de eerste bergen te overwinnen. De hoogte van de bergen kan je vergelijken met het centraal massief of de vooralpen. Ons autootje moet trekken en sleuren om boven te geraken maar het lukt best. Zeker in verhouding tot de zwaar geladen vrachtwagens die bijna tot stilstand komen. Maar hun bulderende motoren zorgen er wel voor dat ze toch op de top geraken. De rest van de rit is letterlijk met ups en downs.
De Zuid Afrikaners vlammen er nog niet naast. Steevast worden snelheidovertredingen gemaakt. En wij ons maar houden aan de limieten en zelfs trager omdat we wat onzeker zijn. Zelfs hooggeladen camionnetjes steken ons gevaarlijk voorbij. De weg wisselt zich af met dan weer één rijstrook en als het omhoog gaat komt er weer plots een tweede bij. Daar waar er maar één rijstrook is speelt zich een waarachtig spel af. Als je merkt dat achter jou een wagen nadert is het de gewoonte dat je opzij rijdt op de pechstrook. De wagen die je dan laat passeren dankt je door zijn beide knipperlichten twee maal te laten flitsen. Rare jongens die Sud Afrikaners… maar het werkt wel!
We volgen de N2 richting George en Port Elisabeth tot de afrit Stormsvlei. Daar nemen we de regionale weg R400 richting Robertson. Een kleine 5 km verder moeten we plots linksaf richting Mc Gregor. En hier begint het avontuur. Een rijweg van een 3 meter breed met enkel zand en keien maar wonderwel goed berijdbaar. Beter zelfs dan sommige secundaire wegen in België. We maken heel veel stof en wanen ons een beetje in Parijs Dakar. Maar het uitzicht is mooi. Wondermooi! We stijgen en dalen. Er komt precies geen eind aan deze weg. Plots zien we een tegenligger aankomen. Een 10 tonner komt letterlijk op ons afgestoven. We kunnen niet anders dan aan de kant te gaan staan en te wachten tot het opstuivende stof is gaan liggen. Ons wit autootje heeft nu een hele andere kleur gekregen. Even verder moeten we links af en rijden gezwind over de zandweg. Na elke heuvel denken we dat we er zijn. Het duurt echter toch nog een hele poos voor we in het dal Mc Gregor zien liggen.
Mc Gregor Waldorfschool.
Eindelijk komen we toe in het dorp. Onmiddellijk komen er herrinneringen aan ons eerste bezoek van vorig jaar. Nu, nu zijn we terug en het voelt heerlijk. We worden direct hartelijk ontvangen door enkele leerkrachten die ons Giantworkers noemen. Katleen, ons Vlaamse gastvrouw, wordt gebeld met de boodschap dat de reuzenbouwers uit België aangekomen zijn. Katleen werkt al meer dan 10 jaar voor de regenboogschool waar ze nu verantwoordelijk is voor de sponsering en donaties. Maar daar vertellen wij jullie later meer over. De leerkrachten zijn een beetje (over) bezorgd hoe alles in zijn werk zal gaan. Na enige uitleg over hoe eenvoudig ons syteem van reuzen bouwen uit afvalmaterialen wel is, zijn ze snel gerustgesteld.
Ondertussen is Katleen gearviveerd en het is een warm weerziens. We krijgen elke een superzoen en een heerlijk knuffel. Als vrij snel wordt Katleen weer aangesproken met nieuwe dingen die moeten geregeld worden. Toch maakt ze eerst tijd om ons het verzamelde afvalmateriaal te laten zien. Het ziet er goed uit. Daar kunnen we heel wat mee doen. Hoe er gewerkt zal worden zullen jullie in een volgend verhaal kunnen lezen.
Op aangeven van Katleen rijden we eerst naar onze verblijfplaats voor de volgende 9 dagen. Het is een backpackersflat waar we beschikken over een slaapruimte met zitgelegenheid. Een slaapruimte met wel 4 eenpersoonbedden, een redelijk grote badkamer met toilet en een gemeenschappelijke keuken. Het ziet er allemaal heel oud uit maar alles wat er moet zijn is er wel.
Na de auto te hebben uitgeladen rijden we met Katleen, Mary (haar geadopteerde dochter van nu 9 jaar), een vriendin van Mary een jongen vrijwilliger uit Bremen, Duitsland, die hier voor één jaar verblijft, naar Robertson. Liam moet naar de dokter voor een ontsteking in zijn been. Wij stoppen ondertussen bij een bankkantoor waar de we 1360 Euro, opbrengst van onze benefit van 2 oktober jl. op de bankrekening van de school overmaken. De vreugde om het opgehaalde bedrag is groot. Een klein deeltje van de opbrengst zal gebruikt worden voor ons reuzenproject. De rest gaat naar het bouwfonds om hopelijk volgend jaar te kunnen beginnen bouwen aan nieuwe en broodnodige klassen.
We pikken Liam terug op en begeven ons naar het ‘bird paredise’. De kids wilden er heen en wij kunnen er iets kleins eten en drinken. Het is heerlijk op het terras. Vlak naast ons is een vijver met wel twee krokodillen. Gelukkig zijn ze vandaag lui en genieten volop van de zon. Na deze heerlijke verpozing rijden we terug naar de stad om enige inkopen te doen voor de komende dagen.
Terug in Mc Gregor trachten we onze spullen wat op orde te brengen en ons te installeren in het verblijf. Voor het avondeten zijn we uitgenodigd bij katleen thuis. Daar leren we Rosa kennen, een jong meisje uit Den Haag, Nederland die voor 6 weken vrijwilligerswerk in het schooltje komt doen. Aan tafel bij een heerlijk kipgerecht met rijst en groentjes wordt afwisselend Nederlands en Engels gesproken. Het is een fijne avond waar uiteraard een glaasje lekkere Zuid Afrikaans wijn wordt gedronken. We gaan behoorlijk vroeg naar ons verblijf omdat we morgen vroeg uit de veren moeten. We vetrekken al om 5.30 uur.
Want morgen…
Morgen …
Gaan we iets anders doen!!!
