Je kinderen opvangen, wat bijstuderen, voor je oude moeder zorgen of even wat meer tijd nemen voor je gezin of voor jezelf. Hiervoor vochten we voor het tijdkrediet, om leven en werken te verzoenen. Als werknemers zorgen we ervoor dat België in de top 5 van de productiefste landen te wereld staat. Af en toe hebben we ademruimte nodig voor onszelf of tijd om te zorgen voor hen die ons dierbaar zijn. ‘Hangmatwerknemers’ weergalmt dan uit de – klaarblijkelijk zonovergoten – loopgraven aan de overkant.

Heeft de distributie cijfers over de spectaculaire toename van de verkoop van hangmatten? Met als uitschieter de luxeuze 50-plus versie? Door het Generatiepact moeten we langer werken, en werken we effectief ook allen langer. De vijftiger van vandaag, die op zijn 23ste begon te werken, weet dat hij – met de huidige wetgeving – sowieso minstens moet doorwerken tot zijn 62ste vooraleer in aanmerking te komen voor brugpensioen. Toch blijven sommigen maar doorbomen over die hangmatwerknemers.

Over de andere maatregelen van het Generatiepact die soepelheid in de werkregelingen op latere leeftijd moesten brengen, horen we bitter weinig. Liever wijzen naar de splinter in het werknemersoog dan naar de balk aan werkgeverszijde.

En werknemers verdelen veelal ook de lasten van het tijdkrediet onder mekaar. Want met het wegvallen van de vervangingsplicht vangen ze ook op de werkvloer de gevolgen op. Het vergt inderdaad organisatorisch talent van het human resources management  om werkroosters en planningen te doen kloppen. Maar vaak wordt het werk van de ‘loopbaanontspanners’ geheel of gedeeltelijk opgevangen door de andere werknemers. Door de band met plezier: omdat ook zij bij gelegenheid hun krediet aan tijd kunnen aanspreken, wanneer hun plannen zich aandienen. Een hangmat komt er niet aan te pas.

Marc Leemans, nationaal secretaris