Grenzeloze liefde, voorbij religie?
Jamal Kazza | Kif Kif
Elke twee weken schrijft Jamal Kazza (winnaar Kif Kif Awards 2010) een column. Deze week staat de liefde centraal.
Onder de parels heerst een hevige discussie over de vraag wie van de verschillende soorten sieraden in de etalage van het zuiverste karaat is. Naargelang ouderdom heeft de overtuiging de vorm van een massieve steen en laat de cohesie geen opening voor de lichtstralen van de nog jonge en onwetende parels.Onder de parels heerst een hevige discussie over de vraag wie van de verschillende soorten sieraden in de etalage van het zuiverste karaat is. Naargelang ouderdom heeft de overtuiging de vorm van een massieve steen en laat de cohesie geen opening voor de lichtstralen van de nog jonge en onwetende parels. Maar verderop, bij de smaragden, diamanten en robijnen, debatteert men ook over de invloed van buitenaf en hoe men het ontglanzen kan tegengaan.
In de hoek van de verboden vruchten loert vaak de verleiding te achterhalen waarom het niet mag. Maar in een samenleving met uiteenlopende culturen is het reëel dat samenvloeiingen gebeuren. Al vanaf de prille levensjaren fladdert de wetenschap in de onderbuik dat niets zo moeilijk te voorspellen is als een verliefdheid. Afgaand op het uiterlijk en de persoonlijke kenmerken kan de aantrekkingskracht sterker worden dan jezelf. Het (referentie)kader waarbinnen je tot het eigenste moment naar geleefd hebt, lijkt dan een kamer van opgetrokken levenslucht. Je verhulde fantasie staat onder emotionele druk en de begeerte die hiermee gepaard loopt is meer dan een wilde bevlieging. Je ratio slaat op hol en ineens plaats je alles in een breder perspectief. Je stelt je jezelf én je omgeving in vraag. …
Als het lichaam nog in prille ontwikkeling is en de geest onvatbaar (lijkt) voor onkuise gedachten, zijn smakkusjes en innige knuffels vrij van taboe. Verhalen over het toekomstige echtpaar en hun nageslacht maken deel uit van de familiaire gezelschapsspelen. Hét moment dat de guitige snuitjes zich van hun romantische kant laten zien en schroomloos vertellen op wie ze verliefd zijn. En kinderen vertellen altijd de waarheid!
Tot de omgeving het welletjes vindt en zij haar principes afstemt op het feit dat de leeftijd van doktertje spelen bijna overschreden is. Dan gelden de spelregels van de volwassenen: Er zijn duidelijke grenzen tussen de mensen van het platteland en die van de stad. De afkeer voor gemengde kleuren en kroezig haar luidt explicieter. Een tweede blik naar het andere (of hetzelfde) geslacht is ten strengste verboden, laat staan mee te gaan met de puberale driften en de liefdesperikelen die hieruit voortvloeien. …
Wat vandaag wenselijk is, is ooit onvermijdelijk. Een doordenkertje waarmee je alle kanten uit kan. Neem nu mijn eigen realiteit. Mijn ouders hadden nooit gedacht dat ik thuis zou komen met een niet-Marokkaanse vrouw en die op de koop toe geboren en getogen is in een katholiek geïnspireerd gezin. Hun ideaalbeeld ging meer in de Maghrebijnse richting en liefst nog afkomstig van de atlasgebergten, vlakbij de rozenstreek van Ouarzazate. Het had de omstandigheden enigszins verlicht als ze van Marokkaans Belgische oorsprong was. Maar neen, zoonlief heeft de spelregels fout begrepen! Is dit een geïsoleerd of exclusief geval? Of is de menselijke (angst)reflex niet altijd gevoelig voor het ‘thuiskomen met een vreemde’?
Wat is er zo anders tussen een ‘normaal’ en gemengd huwelijk? Hebben mijn vrouw en ik het over andere onderwerpen dan een doorsnee gezin? Speelt het verschil in religie ons parten waardoor we hier dag in dag uit mee bezig zijn? Is het voor ons een (grotere) opgave dan twee geliefden die van een en dezelfde ‘steen’ zijn? En wat met de opvoeding van de kinderen? Hoe leren ze het onderlinge onderscheid en voor welke overtuiging kiezen ze? Of, brengt die samensmelting juist niet een schitterende rijkdom met zich mee? …
Angst is een slechte raadgever en toch zie je hoe ze zich heeft ontpopt tot een uiterst kostbaar en tegelijk vernietigend wapen. Naar het gebruik ervan zie je hoe de media en politiek hier te pas en te onpas, en soms op bijna platvloerse wijze, kijkers en stemmen mee ronselen. Het doel heiligt de middelen en indien het niet anders kan, gaat het zelfs ten koste van een gemeenschap of heel de samenleving.
Geprojecteerd op de menselijke relaties vind je dezelfde mechanismen van propaganda en populisme. Hoe eerder en frequenter je krijgt ingefluisterd dat je iets of iemand niet mag of kan hebben, des te groter de invloed op je beeldvorming. Al passeren de mooiste modellen de revue, je geweten kijkt mee over je schouders en loeit al bij de overtreding die je wilt maken.
Maar wie er vandaag nog zo van overtuigd is dat religie als een dwangbuis werkt om emotionele en lichamelijke behoeften (of uitwisseling) uit te sluiten, leeft in een virtuele wereld. De realiteit in onze samenleving bestuift de jonge en onwetende generatie met het geluk in de liefde. Jongens en meisjes fladderen totdat ze de voor hen juiste bloem ontdekken.
En dan wensen ze hun geliefde mee naar huis te nemen. Eender van welke soort. …
Lees ook de vorige bijdragen van Jamal:
