Hoe leven in een goed Hier en Nu? Het is heerlijk te leven in de geest. Ieder komt verdrietige ervaringen tegen. Wij mensen moeten veel lijden. Maar let op. Wij moeten ons verdriet niet koesteren. Veel van ons lijden is het gevolg van de relaties met de mensen die van ons houden. Ik ben mij er al een tijdje van bewust dat mijn zorgen en wanhoop veel minder het gevolg zijn van al de gebeurtenissen die ik op de tv zie of in de kranten lees dan van mijn verhouding met de mensen met wie ik mijn dagelijks leven deel en gedeeld heb. De meisjes, jongens, mannen en vrouwen die me nabij zijn, zijn ook degene die mij pijn doen.(640 woorden)

Als we ouder worden, ontdekken we vaak dat we niet goed bemind zijn. Degenen die van ons hielden, hebben ons ook vaak gebruikt. Degenen die ons veel gegeven hebben, hebben ons daar ook dikwijls veel voor teruggevraagd. Degenen die ons beschermd hebben, hebben ons op kritieke momenten ook willen bezitten.
Zoals jullie die je best doen je geest te ontwikkelen, heb ik de behoefte uit te zoeken hoe en waarom ik gekwetst ben. Zoals vele mensen kom ik tot de bevinding dat de liefde die ik heb ontvangen (en ook deze die ik heb gegeven!) niet altijd zo zuiver was. Die liefde was niet zo eenvoudig als ik had verwacht. Het is belangrijk deze dingen direct onder ogen te durven zien. Vooral als wij ons overmand voelen door angsten, zorgen of duistere drijfveren die wij niet begrijpen.
Het is echter niet genoeg dat we onze pijn begrijpen. Het beste is dat we er toe komen diegene die ons wonden aangedaan hebben, te vergeven. Is dat mogelijk voor een mens? Het gevaar bestaat dat ik zou verzanden in woede en wrok. In de periodes dat ik me op dit vlak liet gaan, heb ik geleefd als “een gekwetste mens”, en heb ik geklaagd dat het leven mij tekort deed. Ik lees en hoor dat bij velen op de sociale media. Dat heeft weg van cynisme en beschuldigen van groepen mensen. “Het leven lijkt mij te mislukken. En de schuld, dat zijn anderen!”
Voor wie zoals ik jarenlang het christendom aandachtig heeft bekeken, en het goed heeft begrepen, is Jezus juist met zijn boodschap gekomen om ons te bevrijden van dat soort “zelfvernietigend zelfbeklag”.
Jeshoea, de zoon van Maria, geboren op het kruispunt van Drie Continenten, lijkt te zeggen: “Hou op met klagen. Vergeef de mensen die op zulke onvolmaakte manier van je gehouden hebben. Zet het gevoel dat je niet aanvaard bent opzij. Ontwikkel een andere kijk. Een nieuwe kijk, nieuwe ogen op de grote dingen van het leven: liefde en dagelijks leven, avontuur, spel, plezier, ontdekking, erotiek, beweging, reizen, culturen, je moeder en je vader. “Heb de moed te vertrouwen dat je daarbij niet in de afgrond van het niets zult vallen. Heb moed en het basisvertrouwen in het Leven. Heb er vertrouwen in dat je in de veilige armen van de Schepper zult terecht komen. In de omarming van een Vader met een Liefde die de de pijn van je innerlijke wonden zal wegnemen.”
Intussen zal het duidelijk zijn dat wie veel tastbare, affectieve liefde heeft ontvangen als klein kind, met meer tools in het volwassen leven zal staan om die heilservaring, dat basisgeloof en basisvertrouwen te bereiken en zich te herinneren. Laat ons een negatieve cirkel doorbreken, en de kleinen koesteren.

Jezus’ Boodschap kan intussen ieder mens deugd doen. En als je niet gelooft in de troostende en inspirerende boodschappen die zijn genoteerd en doorverteld  naar aanleiding van het toegewijde leven van Jezus, geloof het dan van mij. Ik ben een vergelijkbare weg gegaan. Mijn conclusies zijn bijna dezelfde. De lente blijft binnen bereik. De bevrijding. De verlossing.
Ook voor wie lange tijd dacht, wat ben ik toch een benadeelde mens.

Stefaan Hublou Solfrian