De community ruimte is een vrije online ruimte (blog) waar vrijwilligers en organisaties hun opinies kunnen publiceren. De standpunten vermeld in deze community reflecteren niet noodzakelijk de redactionele lijn van DeWereldMorgen.be. De verantwoordelijkheid over de inhoud ligt bij de auteur.

Gezocht: spreekbuis voor idealistische Vietnamezen
Watmet, Watmet? -

Gezocht: spreekbuis voor idealistische Vietnamezen

vrijdag 2 september 2011 19:52
Spread the love

Geen seconde heb ik getwijfeld, toen ik over de inleefreizen van Jeugd & Vrede vzw hoorde. Op inleefreis ontdek je een andere cultuur op een originele manier: je verblijft in een gastgezin, bezoekt projecten van lokale NGO’s en probeert hier en daar een handje toe te steken. Na lang nagelbijten was het dan eindelijk zover: dertien dolenthousiaste jongeren vertrokken naar het verre en mysterieuze Vietnam.

Vietnam is om vele redenen een artikel meer dan waard. Waarom zijn er in de hoofdstad van een communistisch land zoveel Amerikaanse bedrijven? In hoeverre is de oorlog nog tastbaar aanwezig in het alledaagse leven? Hoe staat de jonge generatie tegenover het boeddhisme? En hoe ervaart de gemiddelde landbouwer de razendsnelle economische groei van de afgelopen jaren?

Een probleem viel tijdens de inleefreis meer en meer op: kritisch denken en vooral handelen volgens je eigen idealen zijn in Vietnam vrijwel onmogelijk. 

Ik ben opgegroeid met het idee dat kritisch denken en onderbouwde kritiek uiten (op een respectvolle manier, weliswaar) uitermate belangrijk zijn. Toegegeven, zelfs bij ons is niet elke jongere kritisch en mondig. Maar iedereen beschikt over tal van mogelijkheden om kritiek te uiten over de meest verschillende onderwerpen. 
Of die kritiek altijd terecht is en of ze altijd gehoor vindt, dat laten we even in het midden …

In Vietnam heerst een andere mentaliteit. Kinderen wordt aangeleerd dat de ouders altijd gelijk hebben. Naar school gaan staat gelijk met ‘luister-naar-de-leerkracht’, want zelfs vragen stellen is meestal taboe. Als je zeer slim of rijk bent, kan je naar de universiteit, maar zelfs daar is  zelfstandig nadenken allesbehalve het hoogste doel. Toch zijn er wel degelijk kritische individuen in Vietnam. Maar waar ga je in een land als Vietnam heen, als je het niet eens bent met de regering, met het onrecht in de wereld, of met de massale houtkap dichtbij de voormalige keizerlijke stad Hué? Alvast op democratische wijze kan men er heel weinig veranderen. Er zijn verkiezingen, maar er staat maar een partij op het stembiljet – en men zorgt ervoor dat dit zo blijft.

Wie wel een cruciale rol kunnen spelen, zijn de NGO’s. Niet alleen werken zij aan een betere toekomst voor degenen die het moeilijk hebben (bijvoorbeeld weeskinderen en mensen met een fysieke of mentale beperking). Diezelfde NGO’s bieden jonge Vietnamezen een unieke kans om op hun manier mee te bouwen aan een maatschappij met oog voor een betere toekomst. 

Veel NGO’s zorgen ook voor beter onderwijs, onder meer door didactisch materiaal te gebruiken of leerkrachten kwaliteitsvolle opleidingen aan te bieden. Zo leren kinderen vragen te stellen, zelf de wereld te ontdekken en daar hun eigen mening over te vormen.  

 Heel lang was Vietnam een laag inkomensland, in 2010 werd het officieel een middeninkomens land. Het gevaar is reëel dat meerdere organisaties hierdoor vertrekken naar landen waar de nood hoger is.

Toch hoop ik dat de structurele hulp blijft, zodat er op termijn een omgeving ontstaat waarin jonge Vietnamezen meer en meer hun eigen mening kunnen vormen. Want hoe sceptisch wij, in het Westen, wel niet kunnen staan tegenover de Vietnamese samenleving, uiteindelijk zijn het de Vietnamezen zelf die de toekomst van hun land moeten uittekenen.
En ze verdienen een echte kans!

take down
the paywall
steun ons nu!