De Witte Woede is in 1988 ontstaan en heeft haar volle kracht kunnen ontplooien mét resultaat omwille van het opzetten en respecteren van minimale dienstverlening. Wat bewakers in gevangenissen doen is een ‘misdaad tegen de menselijkheid’, de minimale diensten ontlopen en hopen dat anderen er voor opdraaien.

Zolang bewakers zich onttrekken aan het respect voor de rechten van de mens, dus staken zonder minimale dienst, ondermeer bezoek en wandeling van de gevangenen, zolang zullen ze niets uit hun acties halen, en verdienen ze het ook niet. Welke vakbondsverantwoordelijke kan hen dat eens duidelijk maken? En voor wanneer  een weerspiegeling van de samenleving (3/4 migratieachtergrond in Brussel, 1/2 in Antwerpen en 1/3 in Gent) in het bewakerskorps? Bij gevangenisbewakers is deze onderaanwezigheid nog erger dan bij de politie.

Waarom gaan de gouverneurs of de equivalente vertegenwoordiger in Brussel niet over tot opeising van de gevangenisbewakers, zoals ook in de Non-Profit en culturele sector het geval is wanneer gestaakt wordt. Deze opeisingen gebeuren op basis van een overeengekomen werkschema tussen vakbonden en directies, liefst in overleg met de gevangen en hun vertegenwoordigers. Dat vraagt geen nieuwe wetgeving, maar het lost het probleem van de minimale rechten van en diensten voor gevangen wel volledig op.

Jan Hertogen, socioloog
oud-consulent LBC-NVK Non-Profitsectoren
vakbondsmilitant in de Witte Woede bij het tot stand komen van de regeling van de minimumdienstdiensten in de Non-Profitsectoren in 1988