De ethische boodschap die in deze reeks altijd erbij hoort, is dat we geen racisten of xenofoben (met angst voor andere volkeren) mogen zijn. Die afkeer van immigranten komt duidelijk aan bod, en de personages van de Pakistaanse vrienden van de professor sluiten aan bij de boeken die gaan over Simla en de Indische prinses waar Philip Mortimer een romance mee beleefde als jongeling.

De wereld van de gevangenis is ook een ingrediënt, evenals het organisatietalent van meesterbandiet Olrik, geholpen met dure technologische snufjes als een soort James Bond. Ook de noodzaak zijn financiële toestand op orde te brengen is een thema. Het regionale nationalisme dat misdadig wordt en mythisch wordt ondersteund, krijgt een veeg uit de pan; ook dat lijkt een verantwoorde themakeuze in deze tijd.

Zo werken Yves Sente en André Juillard, die onlangs overleed, op hun bescheiden manier weer mee aan een betere mentaliteit en een minder giftige of egocentrische tijdsgeest. De professor en de kapitein helpen mensen waar ze kunnen als ware gentlemen, zelf zijn ze zonder blaam of zonder zelfs maar kleine ondeugden. In die zin kon de reeks misschien wat volwassener, eigentijdser, maar ja, noblesse oblige, en het is verdedigbaar de opgebouwde traditie stelselmatig te volgen.

Los van deze bedenkingen is dit een rasecht avontuur om een uur goed bij weg te dromen. De keuze van de cover tenslotte was misschien niet optimaal; de boef achter de realies met zijn luxe sigaret straalt weinig dynamiek uit. Misschien mogen we het als een metafoor interpreteren voor de situatie van tegenwoordig? Die schijnt rond een crimineel genie of twee te draaien, een tijd waarin de mens lijkt vast te komen zitten en niet zelden tot piekeren gebracht wordt