De aftrap voor de trip naar Lampedusa verliep niet echt volgens plan. Gisteren kwamen we alledrie aan in het kleine dorp Porto Empedocle, vlakbij Agrigento, om die avond over zee naar Lampedusa verder te reizen. Het schip zou vertrekken om middernacht, maar om half 1 werd er nog niet aan inschepen gedacht. Een uur later kwam het nieuws dat de boot averij had opgelopen en die nacht niet meer zou vertrekken.

Hierop volgde een heen- en weer geschreeuw tussen rood oplopende Sicilianen en de verkoper aan het loket. De man schreeuwde van achter zijn bureau de menigte toe dat hij alleen de orders kon volgen van de transportmaatschappij Siremar. Het enige wat hij kon doen was de gekochte tickets terugbetalen. Niemand kon ons vertellen wat er precies aan het schip mankeerde of wanneer we de dag nadien zouden kunnen uitvaren. Hele families met kleine kinderen wachtten lichtjes radeloos af wat de nacht zou brengen. Toen de meesten uiteindelijk vertrokken richting een hotel of zich voorbereidden op een slapeloze nacht in de auto, begonnen ook wij te denken aan een slaapplaats.

Reizigers zijn gelukkig nooit alleen en in moeilijkheden worden snel vrienden gemaakt. Zo belandden we al snel op het dichtstbijzijnde strand samen met een koppel uit Catania, een journalist uit Milaan en een toerist uit Oostenrijk. Tussen de drie tenten werd enthousiast gepraat over vroegere ervaringen en toekomstplannen in Lampedusa. Tussendoor deed iedereen een gok naar wanneer we uiteindelijk zouden aankomen. Onderweg naar het strand hoorden we immers verhalen van mensen die ooit 11 dagen moesten wachten vooraleer men het ruime sop koos.

Vandaag bevinden we ons opnieuw in dezelfde bar aan de haven van Porto Empedocle. Op deze plaats arriveerden voor ons reeds duizenden migranten, via militaire schepen overgebracht van het vluchtelingencentrum op Lampedusa naar andere centra in Agrigento, Trapani, Palermo of op het vasteland. Anderen werden simpelweg op een trein gezet richting Palermo, met een bevel om Italië te verlaten binnen de 5 dagen.

Maar vooraleer ik me in de juridische details verdiep, moeten we eerst op Lampedusa geraken. En dat blijkt zelfs voor 3 Europeanen geen makkie te zijn.