Rahmat werd in beroep uitgewezen, dat betekent dat hij in eerste instantie wel mocht blijven in dit land. Na het traject dat hij doorliep, met al die vorderingen en dat enthousiasme om zijn leven hier herop te bouwen, houdt dat toch geen steek? Op welke basis wordt hier geoordeeld? Gewoon om zo weinig mogelijk vluchtelingen te aanvaarden, hoe goed ze ook geïntegreerd zijn. Theo Francken vindt toch dat ‘het probleem zo goed als opgelost is en alle asielcentra mogen sluiten’.

Dit maakt het probleem des te groter, het is alles behalve opgelost. Met iedereen tegen te houden en/of weg te sturen, bouwen we geen diverse en veilige samenleving op, we verplaatsen het probleem naar de buitengrenzen van Europa en laten de tikkende tijdbom vroeg of laat ontploffen. Onder andere in ons eigen gezicht.