We zagen afgelopen zomer allemaal de gruwelijke beelden van de bombardementen op Gaza. 50 dagen lang bestookte het Israëlische leger de Gazastrook van op zee en vanuit de lucht. 

De Israëlische aanval ‘Protective Edge’ maakte 2131 doden, van wie 70% burgers. Eén vierde waren kinderen. Er vielen meer dan 10.000 gewonden en 50.000 mensen sloegen op de vlucht. Aan Israëlische zijde vielen 71 doden, waaronder 4 burgers.  

Nooit eerder, sinds het begin van de bezetting van 1967, was de vernietiging zo groot: volledige huizenblokken werden met de grond gelijk gemaakt, VN-scholen liggen in puin, de enige elektriciteitscentrale van Gaza werd vernield. De volledige schade wordt geraamd op 7,8 miljard dollar.

Een maand geleden, op 26 augustus, na 51 dagen van bombardementen, kwam het tot een wapenstilstand tussen Hamas en Israël. Hamas beloofde volledige demilitarisering, Israël zou de blokkade van Gaza verlichten (de blokkade werd na de verkiezingsoverwinning van Hamas in 2006 door Israël geïnstalleerd). 

Tot nu toe lijkt van dat laatste weinig in huis te komen. Beperkingen op de in- en uitvoer van materiaal blijven gehandhaafd en ook de Palestijnse eis voor een eigen zee- en luchthaven is door Israël verworpen. Zelfs de EU – die zich doorgaans voorzichtig uitdrukt rond het conflict – reageert sceptisch: ‘Er heerst in de Gazastrook grote wanhoop en angst dat het geweld zal hernemen. Niets is veranderd aan de situatie in Gaza en het leven daar wordt alleen maar erger’. 

Eén oplossing : de bezetting stoppen!

Dit is een van de meest gehoorde slogans binnen de solidariteitsbeweging met Palestina. Met de bezetting van Palestina, blijft ook de ‘miserie’ aanhouden. De ingrediënten blijven aanwezig voor een nieuwe golf van geweld.

Maatschappelijke en politieke druk op Israël is daarom absoluut noodzakelijk. Als ngo van de socialistische beweging, veroordeelt FOS de bezetting en de voortdurende schendingen van mensenrechten. 

Daarom sloten we ons afgelopen zomer aan bij het ‘Actieplatform Gaza’ en namen deel aan manifestaties en acties om het einde van de aanval te eisen én onze Belgische en Europese beleidsmakers aan te zetten tot échte actie en sancties tav Israël. 

We roepen ook op tot een boycot van Israëlische producten zolang de bezetting stand houdt. Een gelijkaardige internationale boycot-campagne tegen het Zuid-Afrikaanse apartheidsregime heeft toen namelijk tot échte verandering geleid. 

Dergelijke acties hebben hun nut bewezen en kunnen effectief leiden tot het einde van het Israëlische bezettingsbeleid, het einde van de blokkade van Gaza, van de bezetting van de Westbank. 

Steun aan lokale organisaties

Naast politieke druk, is ondersteuning van lokale organisaties in Gaza en de Westelijke Jordaanoever momenteel heel belangrijk. Er is een enorm tekort aan medisch materiaal, brandstof, bouwmateriaal,… Daarom blijven solidariteitsacties en structurele partnerschappen met organisaties ter plekke broodnodig. 

Zo was er de solidariteitsactie die Bond Moyson West-Vlaanderen op 25 september organiseerde. De opbrengst van die actie ging naar de Union of Health Work Committees ( UHWC). Ondanks de moeilijke situatie probeert UHWC het Al-Awda ziekenhuis, in het Noorden van de Gazastrook, draaiende te houden. Ook zijn er 4 medische centra, verspreid over de Gazastrook. Op die manier bereiken ze meer dan 380.000 Palestijnen. Om die zorg te kunnen garanderen is internationale steun voor de aankoop van medicijnen en brandstof heel belangrijk.

FOS zelf steunt al jaren, samen met de Algemene Centrale van het ABVV, de vakbond (PUPW) in de Westelijke Jordaanoever. Deze vakbond vertegenwoordigt arbeiders uit de petrochemische sector in Palestina.

Tijdens de zomermaanden hadden we geregeld contact met deze partnerorganisatie. Zo bleven we op de hoogte van de situatie in Gaza en de gevolgen voor de mensen in de Westbank. We hoorden verhalen over pijn en frustraties, maar ook over de talrijke solidariteitsacties die mensen ondanks de bezetting organiseerden voor hun familie en vrienden in Gaza. 

Dit zijn stukjes uit een brief die Atef Saad van PUPW ons eind augustus stuurde: 

“De laatste 50 dagen is het dagelijkse leven in de Westbank radicaal veranderd. Organisaties van de civiele maatschappij en vakbonden waren betrokken bij acties, die dringende ondersteuning boden aan onze mensen in Gaza. Jonge vrijwilligers, jongens en meisjes, gingen aan het werk in hun buurt om kledij, toiletpapier, dekens, lakens en zelfs speelgoed voor kinderen in te zamelen. Alle steden, dorpen en vluchtelingenkampen zijn verenigd, we zijn één familie.

De agressieve oorlog van Israël tegen Gaza heeft Palestijnen op een emotionele, maar ook praktische manier verenigd.

Hoe kunnen we al dit lijden aanvaarden? Natuurlijk zullen we dit niet aanvaarden. We doen ons best om onze capaciteiten te verbeteren om de Israëlische bezetting tot een einde te brengen. Gaza heeft ons geleerd dat we met alle legale en beschikbare middelen moeten blijven strijden, om onze vrijheid terug te winnen.”

(Uit Letter from Palestine – Atef Saad, PUPW – 29/8/14 – voor de volledige brief, zie onder)

  Hello from Palestine – letter PUPW.pdf

30 september 2014 

Auteur: Karolien Debel 

Contact: karolien.debel@fos-socsol.be