Kort voor de opening van het Forum voor de Toekomst van de Landbouw (Forum voor the Future of Agriculture, FFA) slaagden verschillende groepen activisten erin zich vast te ketenen aan fietsen en koffers gevuld met beton, waardoor ze de toegang tot het conferentiecentrum SQUARE te Brussel verhinderden. Met hun actie hekelen zij het intensieve gelobby van de organisatoren van het FFA om milieuregelgeving te vertragen dat voortvloeit uit de Europese Green Deal en de Farm to Fork-strategie. Onder de gasten bevinden zich Europees Commissaris voor Milieu Virginijus Sinkevičius en vicevoorzitter van de Europese Commissie Frans Timmermans.
Volgens Camille, woordvoerdster van de activisten, “proberen multinationals uit de agro-industrie vorm te geven aan een Europees rechtskader dat hun bevoorrechte positie verzekert door hoge politieke vertegenwoordigers uit te nodigen. Vandaag blokkeren wij hun pogingen om te lobbyen en aan “greenwashing” te doen, terwijl zij permanent elke poging blokkeren om onze voedselsystemen op een duurzame manier te hervormen. Syngenta, waarvan de CEO ook voorzitter is van de pesticiden-lobby-organisatie Croplife, heeft zich bijvoorbeeld fel verzet tegen Europese voorstellen om het gebruik van pesticiden te verminderen. [1] Dat zij dit soort “greenwashing”-show nog durven te organiseren is ongelooflijk cynisch.”
De Belgische ngo’s van de campagne Stop Pesticiden hebben Syngenta, net als Bayer en BASF, aan de kaak gesteld omdat zij in Europa pesticiden blijven produceren die gevaarlijk zijn voor de gezondheid en de biodiversiteit. Gezien de verkoop van deze gevaarlijke pesticiden binnen Europa zelf verboden is, exporteren ze de pesticiden naar landen in het Zuiden, waar mens en milieu er de gevolgen van ondervinden. [2] In plaats van zich te houden aan het wetenschappelijke discours dat ons waarschuwt voor de gevolgen van pesticiden voor onze gezondheid en biodiversiteit [3], stellen de organisatoren van het FFA “oplossingen” voor een zogenaamd “duurzame” landbouw voor die al lang door het maatschappelijk middenveld en boerenbewegingen worden bekritiseerd.
Onder de “oplossingen” die in het programma van het FFA worden belicht is ‘koolstofcompensatie”, dat bedrijven toelaat de impact van hun koolstofuitstoot te compenseren door opslag- of reductieprojecten te financieren. Deze valse oplossingen worden aan de kaak gesteld door het maatschappelijk middenveld, waaronder 257 organisaties die de compensatie veroordelen als een licensie om te blijven uitstoten in een ‘business-as-usual’ scenario. Tegelijkertijd vergroten deze “oplossingen” de greep van bedrijven op het land waarvan gemeenschappen in het Zuiden afhankelijk zijn om er koolstofopslagprojecten op te zetten. [4]
Volgens Camille “is de agro-industrie niet de oplossing voor de landbouw, maar het probleem. Boeren en boerinnen bouwen al aan een duurzame en voedzame landbouw. Zij laten ons zien dat een agro-ecologisch model, dat minder afhankelijk is van fossiele brandstoffen en van de agrochemische industrie en bijhorende pesticiden, mogelijk en lovenswaardig is. Zij zijn de stemmen naar wie Europese leiders moeten luisteren, steunen en versterken.”
