Een grote onder- en middenlaag van Vlamingen blijkt te leven vanuit goor-racistische buikgevoelens. Bij de dood van een jonge moslim leerden wij openlijk die kudde ranzige roepers kennen via Sociale Media. Zullen wij het werken aan onszelf dan maar gewoon opgeven? En als opiniemakers, het werken aan innerlijke Vrede? Aan Menselijke Noblesse? Deze crisis nodigt uit een ander perspectief te kiezen. Zijn wij niet allen gewond? Is de mens vandaag niet en masse toe aan een leven vanuit grotere integriteit? De vraag dringt zich nu nog scherper op dan gewoonlijk: Waar kan de mens vandaag terecht op zijn zoektocht naar heelheid en schoonmenselijke deugd?

Een groep mensen als deze die wonen tussen de Noordzee en de Hoge Venen, bekend als toegewijd aan het poetsen van hun huizen, hun liefste motorvoertuigen, hun modieuze kleding… blijkt vol te zitten met gemene, racistische, egoïstische, onwaardige opinies en de laagste emoties. Vol van een houding waaruit het ontbreken van respect blijkt voor de Vreemdeling, de Gast, de Andere Mens, en voor de Dood zelf… Dit is ernstig. Want in de limiet blijkt uit deze mentaliteit het gebrek aan respect en eerbied voor henzelf, natuurlijk.

~ Mocht dit ons werkelijk verbazen? Is deze geest niet wat wij mochten verwachten, in het besef van het levensfeit dat “Je kan nooit alles tegelijk hebben”? Konden wij echt geloven dat ze naast elkaar konden bestaan: de hard bevochten hoge materiële welvaart aan de ene kant, en geestelijke noblesse aan de andere?

~ Laat ons hierbij toch een paar pertinente vragen stellen.

Wie zal de morele opkuis aanpakken? Wie zal de Harten en Geesten willen en kunnen een zuiveringsbeurt geven?

Welke Institutie, gedreven en geleid door welke geest?

Wie zal de niet zo kleine groep kleinburgerlijke haatdragende luitjes opvangen en heroriënteren? De kranten en tijdschriften? De publieke zender?

Die klus gaat niet eenvoudig zijn, en veel jaren in beslag nemen, zo lang wij leven in een denkklimaat waarin het belang van de Geest als ondergeschikt wordt ervaren, omdat die niet met het blote oog zichtbaar is? In een tijdperk waarin het bestaan van de Ziel om die reden nog vaak klakkeloos wordt ontkent? In een Tijd waarin nog geregeld  graag wordt gespot met gelovige mensen en met religieuze praktijken?

—

—

—