De recente uitbreiding van de euthanasiewetgeving in ons land roept kritische, ongeruste bedenkingen op vanuit de gelovige en de internationale gemeenschap. Deze wettelijke maatregel is een zoveelste teken hoe onze maatschappij de zachte, trage waarden kwijt raakt en stelselmatig verhardt en verzuurt. De hele sfeer van de affectiviteit moet het steeds vaker afleggen tegen een obsessie voor effectiviteit. Die heeft zelf te maken met toegenomen mercantiel denken, leven en streven. We maken het kapitalisme mee in overrijpe vorm. In mijn ogen betalen we hier overigens de prijs voor een ander fenomeen dat ons in internationale context doet opvallen: de zelfdodingen. Elk jaar vallen op die manier 1000 Vlamingen weg. Elke dag sterven door deze wanhoopsdaden acht Belgen. Wij verliezen als populatie, als natie zo al gedurende vele decennia de zachtste, de vriendelijkste, de meest kwetsbare laag van onze mensen! De nieuwe euthanasieregeling kon er zo snel komen omdat we op demografisch vlak danig zijn opgeschoven in de richting van de cynische mensen, van de koele kikkers onder ons. Het is hoog tijd liefde, tederheid, warmte, zorg, vriendschap, opoffering, geduld, luistervaardigheid, contactvaardigheid, overgave en spiritualiteit in al haar vormen te herontdekken en te beoefenen. Wie zo zachtmoedig door het leven tracht te gaan begeeft zich echter in vijandelijk gebied.