Op 24/06/2015 juist 5 jaar geleden werd ‘operatie kelk’ gestart met de ‘doelbewust onregelmatige’
inbeslagname door toenmalige onderzoeksrechter De Troy, bijgestaan door z’n acolieten Audenaert en De Wael, op basis van een algemene en niet nader bepaalde saisine waarmee gelijktijdig in Mechelen en Leuven, toegang werd verschaft tot 481 persoonlijke verhalen van mensen die in het verleden in een pastorale relatie seksueel werden misbruikt. 

De kerk zelf had toen psychiater Adriaenssens aan het hoofd gesteld van een commissie die met alle geldende wetenschappelijke technieken van opvang van slachtoffers, gericht op herstel en gesprek en met volledig correcte afspraken met het gerecht de slachtoffers uitnodigde hun verhaal te doen, daders én de kerk voor hun verantwoordelijkheid stelden en het perspectief opende naar genoegdoening. Met één klap werd op die bewuste 24 juni 2010 gans deze dynamiek onderuit gehaald. Geen enkele van deze 481 slachtoffers hebben nadien nog iets gehoord van het gerecht, van de kerk of van de commissie, behoudens 204 slachtoffers waarvan men nog een e-mail adres had met de vraag hun verhaal geanonimiseerd te mogen publiceren. 143 gaven daar de toelating voor en op 10 september 2010 werd hun wedervaren wereldkundig gemaakt in het Rapport van de commissie Adriaenssens. Het is dat verhaal dat de storm van reacties heeft losgemaakt, zonder dat deze 143 en de 338 anderen nog iets van iemand gehoord hebben. Dat het gerecht niets meer heeft laten horen tav de slachtoffers wiens ‘dossier’ ze in beslag namen is een regelrechte schande, zeker omdat de rechtspraak de gerechtelijke actie en wie ze uitgevoerd hebben over de volledige lijn in het ongelijk gesteld heeft. Er kon, tot vandaag, nog geen enkele verontschuldiging vanaf.

Hier volgt het verhaal van de alsmaar verder uitdeinende schade en schande die ‘operatie kelk’ heeft teweeggebracht, zonder dat iemand de verantwoordelijkheid heeft opgenomen, zonder dat de reguliere media ook maar enige aandacht heeft besteed aan het lot van de 481 die het dossier door hun verhaal aan de commissie Adriaenssens, hebben opengebroken en maatschappelijk bespreekbaar gemaakt.

“En alles gaat hier zunnen gewonen gang“

1. Na melding van de neef van Van Gheluwe van het misbruik door z’n onkel aan de
Commissie Adriaenssens hebben op een 6-tal weken tijd 481 slachtoffers van
seksueel misbruik hun verhaal gedaan aan psychiater Adriaenssens en z’n
commissie. Maar op 24/06/2010 werd er doelbewust onregelmatig beslag gelegd op
hun vertrouwelijke meldingen door ex-onderzoeksrechter De Troy. Geen enkele van
de 481 slachtoffers heeft daarna ooit nog iets vernomen, niet van de commissie
Adriaenssens, niet van de kerk en niet van het gerecht. Voor velen betekende het
melding van het misbruik en de inbeslagname ervan een onevenwicht in hun
persoonlijk bestaan, hun familiale relaties, hun zelfvertrouwen, zonder hierin
ook maar enige hulp te kunnen vragen of  krijgen. Voor anderen was het een
eerste stap in de onderkenning, de aanvaarding en voor sommigen een herstel,
mede door de gespreksmogelijkheden met kerkelijke verantwoordelijken, de
arbitragecommissie en de diocesane aanspreekpunten.

2. De onwettige
inbeslagname op 24/06/2010, zoals ten overvloede toegegeven door Rik Devillé,
was mee opgezet door de Werkgroep Mensenrechten in de Kerk. Er was een spontane
overdracht van Devillé-dossiers gebeurd aan het parket van Brussel op
16/06/2010, waarna Devillé mailde “Ik
had vandaag een afspraak met Peter De Waele, cel pedofilie van de federale
politie te Brussel. Samen
met procureur Roggen en Verlinden is een procedure uitgewerkt hoe ik al mijn
dossiers kon overdragen aan de cel pedofilie. Dat is met deze gebeurd.
Het
was een non-stopverhaal van 10 tot 16.30 u geworden. En eigenlijk is alleen de
procedure nog maar rond. Het werk moet nu nog beginnen.
Ik
hoop dat hiermee één van de stappen is gezet in het samenspel van de
verschillende instanties om alle info te verzamelen
opdat gerechtigheid geschiedde”.
Deze mail werd ook naar Adriaessens
gestuurd, die toen al de bui moest hebben zien hangen. Maar misschien kon hij
zich toen niet zoveel kwaadwilligheid voorstellen van mensen waarmee hij tot dan
in volle vertrouwen en openheid samenwerkte. Wat hij ook niet kon weten is dat
van de ‘honderden’ Devillé dossiers er maar 6 aanwezig waren in de 481 meldingen
die bij hem waren toegekomen. De frustratie van Devillé dat een dossier hem
ontsnapte waar hij al jaren zonder veel resultaat mee bezigwas moet enorm
geweest zijn. Om meteen het vertrouwen te schenden van zowel zijn ‘dossiers’ als
dit van honderden anderen is een wel erg zware kostprijs voor deze persoonlijke
frustratie.

3. De doelbewust onregelmatige inbeslagname is gebeurd met
medewerking van Peter de Waele, de zogezegde specialist in zaken van seksueel
misbruik, die de 1 ste regel, nl respect voor het vertrouwelijke van de
mededeling voor 481 mensen heeft doorbroken. De inbeslagname is gebeurd nadat
Johan Delmulle, ex-hoofd van het Federaal Parket, op 23/06/2010 Bruno Bulthé, de
vroegere Procureur des Konings in Brussel, dringend verzocht geen inbeslagname
te doen gezien er een afstemming van het werk van de commissie Adriaenssens was
op de vereisten van het gerecht in België. Door de saisine van Bulthé werd echter in één klap
alle respect voor het gerecht in geval van seksueel misbruik de grond in
geboord. Geen enkele van de toen betrokken magistraten en politiemensen is nu
trouwens nog in functie. Maar er is ook nog geen enkele verontschuldiging
gekomen van geen enkele van de uitvoerders van een actie die tot drie Cassaties
toe alle geconfronteerd zijn met de onrechtmatigheid van hun gerechtelijke
actie. Ook dat doet nog vele slachtoffers pijn.

4. Na inbeslagname door
De Troy werden de 481 dossiers opengesteld voor de betrokken partijen, ondermeer
het bureau Van Steenbrugge, dat met 3 advocaten gedurende 2 dagen alle
vertrouwelijke mededelingen van de 481 Adriaenssens dossiers ingesproken heeft.
Bij protest mijnentwege ter plaatse probeerde advocaat Mussche me te kalmeren,
“Wij zullen jou dossier niet
inkijken” hetgeen bevestigde wat hun bedoeling was, deze van iedereen
in te kijken en te registreren.  Dat gebeurde voor een politiemacht van 4 die me
molesteerde, en m’n ‘frozen shoulder’ voor eeuwig in de juiste positie plaatste
en dit voor het oog van de ex-directeur van de federale politie Audenaert. Een
uur later zat ik, namens de overleggroep slachtoffers-kerk, die driekwart van de
toen publiek gekende slachtoffers vertegenwoordigde, bij de bevoegde bisschop
voor een bespreking van wat de slachtoffers wenselijk achtten.

5. Uit het
overleg slachtoffers-kerk is ondermeer een amendering van tientallen punten tav
de kerkelijke brochure gebeurd alsmede een afstemming van de procedure van de
arbitragecommissie op het slachtofferbelang, arbitragecommissie die tot
tevredenheid van het overgrote deel van de 650 slachtoffers heeft
gefunctioneerd. Alleen spijtig dat het voor de slachtoffers bij dat ene gesprek
is moeten blijven terwijl in het kader van de deskundige begeleiding door de
commissie Adriaenssens slachtoffers diepgaander en vollediger in hun herstel en
erkenning zouden zijn opgevolgd.  Ook de totstandkoming van de aanspreekpunten
in elk bisdom, in feite gedecentraliseerde commissies Adriaenssens, was onze
uitdrukkelijke wens op 10 september 2010. Tot op vandaag en in de toekomst
worden aldus slachtoffers van seksueel misbruik verzekerd om met hun verhaal te
kunnen komen en ook een zekere financiële genoegdoening te krijgen..

6.
Na het misbruik zelf, de onwettige inbeslagname en de ongevraagde inzage door
‘derden’ hadden de slachtoffers het wel gehad. Niet dus. Alsof het gerecht in
haar toenmalige bezetting nog niet voldoende schade had berokkend aan de
slachtoffers  verdwenen enkele dagen voor de overdracht van het dossier operatie
kelk op 01/04/2012 van De Troy aan Callewaert minstens 445 pv’s. De verdwijning
van deze 445 pv’s en een mogelijk onderzoek ernaar werd, zo blijkt nu pas, na
enkele dagen al geklasseerd door het Parket Generaal wegens ‘geen misdijf’. 445
pv’s kunnen verdwijnen onder verantwoordelijkheid van de onderzoeksrechter en
z’n ex-griffier Coppens, zonder dat er een haan naar kraait. Bulthé zou volgens
De Troy volledige duidelijkheid kunnen geven zo verklaarde hij voor een KIB op
05/02/2013 dat de verdwijning behandelde. Hoe kan een rechtsgang in goede orde
verzekerd worden als honderden pv’s met persoonlijke info van slachtoffers en
daders zich in handen van derden kunnen bevinden? Fernand Keuleneer,
advocaat van de kerk, legde z’n vinger op de wonde: “ Het blijft een
onvoorstelbaar schandaal dat honderden processtukken “verdwenen”, zonder enig
ernstig onderzoek naar de precieze oorzaken, beweegredenen van en
verantwoordelijkheden voor deze “mysterieuze” verdwijning/ontvreemding.  Niemand
lijkt zich druk te maken om het feit dat honderden originele stukken zich
“ergens” bevinden.„ Blijft ook hier ‚de kerk’ over als
enige die het slachtofferbelabng tegemoet komt?

7. Van Steenbrugge en co bleven volledig
afwezig in de verdediging van het slachtofferbelang bij de verdwijning van deze
pv’s . Integendeel, langs Roel Verschueren gaven zij volgende ventilatie
op 02/02/2013: „Alle andere procedures lopen nog, met of zonder
“operatie kelk’. Laten we niet vergeten dat we elk stuk dat in beslag werd
genomen ondertussen kennen. Dat elk dossier werd ingekeken, of bepaalde mensen
dat graag hebben of niet. Dat alle bewijzen geregistreerd zijn, en openbaar
zullen gemaakt worden wanneer dit nodig is. Daarvoor is geen rechtbank meer
nodig“. Devillé dikte met dezelfde arrogante zelfzekerheid dit
statement nog eens aan voor Belga op 24/04/2015: “Ondertussen is
het kerkelijk misbruikboek uitgegroeid tot een volwassen bibliotheek. Zich
verschuilen achter verjaring, verdwijning, verloren gelegd dossier, onvolledig
en andere juridische spitsvondigheden… het boek zal er niet vanzelf van
dichtgaan. Al moesten de kuisvrouwen het uitbrengen, gerechtigheid zal geschieden.”  Hier wordt
minstens geïnsinueerd dat de verdwenen dossiers‚ ergens’ ter beschikking’ staan
en alleszins gekend zijn.

8. We hebben de titel van
elk van deze pv’s kunnen nagaan, het betreft een volledige doorsnede van het
dossier ‘operatie kelk’, met inbegrip van de ondervraging van Adriaenssens en
ook het pv van het Comité P mbt de klacht van Peter de Waele en het parket tegen
misbruik van m’n gsm bij de verschijning van Godelieve Halsberghe voor de
parlementaire Commissie. In een ironisch artikeltje ging het over het spelletje
 koud en warm .Ik vroeg aan Danneels of hij
koud of warm zou zeggen als ik dichter bij de bewuste dossiers zou komen,
aldus Halsberghe voor de commissie, hetgeen uiteindelijk het decisief
element zou worden om ‘operatie kelk’ te starten. De verbeelding van de politie
Brussel was blijkbaar te klein en VRT-journalist Leo Stoops maakte er een
gesmaakt item van in Terzake
04/11/2011.

9. De slotconclussie van Operatie Kelk is
dubbel: enerzijds is er de zorg voor de slachtoffers die uitsluitend door de
kerk is opgebracht met de commissie Adraiessens, de Arbitragecommisie en met de
huidige contactpunten in elke provincie. Daarnaast is er de ruimte die het
gerecht voortdurend geboden heeft voor kwaadwilligheid, schending van de
privacy, het toegang geven tot private informatie aan derden, onzorgvuldigheid
en wanbeheer van documenten met persoonlijke informatie, het totaal in
onwetendheid brengen en houden van slachtoffers van seksueel misbruik. Maar
schrijnend was en is het onvermogen of de onwil van de meeste media,
uitzonderingen niet te na gesproken, om het belang van de slachtoffers aan de
orde te stellen en aan het woord te laten.

10. Wat de actuele stand van zaken betreft
heeft het Hof van Cassatie op 12/05/2015 de klacht van de kerk verworpen en het
dossier operatie kelk zonder
gebrek geacht. Onderzoeksrechter Callewaert kan dus verder en
eventueel tot inbeschuldigingstelling overgaan. Hierin kan ook m’n klacht wegens
schuldig verzuim tav de inmiddels overleden bisschop Paul Schreurs aan de orde
komen. Ik heb me ervan verzekerd dat dit pv niet tot de verdwenen pv’s behoort.
M’n poging van 03/06/2015 me burgerlijke partij te stellen tegen De Troy,
Coppens, De Waele, Audenaert en enkele anderen bij het parket van Brussel werd
door onderzoeksrechter De Breucker verwezen naar het Generaal Parket wegens
voorrang van rechtsmacht. Op 03/06/2015 deelde Johan Delmulle van het Generaal
parket me mee dat de klacht mbt de ‘wegmaking van pv’s’ zoals hij de
verdwijning noemde, geseponeerd is wegens ‘geen misdrijf’, zonder enige verdere
uitleg. Blijft nog m’n klacht tegen de commissie Adriaenssens, De Troy en de
Belgische staat van 24/06/2010 die van toen af al, onder een ander nr dan
Operatie Kelk, door onderzoeksrechter Callewaert wordt opgevolgd, en die nog
niet geseponeerd werd.

“En alles
gaat dus hier zunnen gewonen gang”, zo meldden jonge dwangarbeiders
in Duitsland aan het thuisfront. Slachtoffers van seksueel misbruik met melding aan de Commissie Adriaenssens kunnen
hetzelfde zeggen.

Jan Hertogen