Gisteravond is in Brugge het nieuwe filmfestival MOOOV van start gegaan. Morgen is Turnhout aan de beurt en daarna volgen ook Sint-Niklaas, Roeselare, Koersel-Beringen, Lier en Genk. In Brugge vervangt MOOOV het Cinema Novo-festival dat vorig jaar zijn 29ste en meteen laatste editie beleefde. Net als Cinema Novo focust MOOOV op films die u niet meteen in het commerciële circuit zult terugvinden. Thema dit jaar is de Arabische Cinema. Op de openingsavond in Ciné Liberty werd ‘The Attack’ van Ziad Doueiri vertoond.
Na de obligate speeches door de politici en voorzitter Piet Crauwels wenste gastheer Martin Heylen de toeschouwers veel kijkplezier, want “Elke film die op dit festival vertoond wordt, zal je een beter gevoel en een bredere kijk bezorgen”, zei hij. Dat alle films die op Mooov vertoond worden een ‘beter gevoel’ garanderen, is onwaarschijnlijk. Sommige films zijn zelfs gemaakt om een zeker ongemak te genereren. Aan de openingsfilm ‘The Attack’ kon je alvast geen goed gevoel overhouden.
‘The Attack’ is gebaseerd op de gelijknamige roman van Yasmina Khadra. Misschien vermoedt u een vrouw achter deze naam? Yasmina Khadra betekent Groene Jasmijn en is het pseudoniem van de Algerijnse schrijver Mohammed Moulessehoul. Zijn verhaal ‘L’Attentat’ speelt zich af in Tel Aviv, waar een gerespecteerde arts van Palestijnse afkomst vaststelt dat zijn vrouw verantwoordelijk was voor een zelfmoordaanslag, terwijl zij er nooit extremistische ideeën op na gehouden had. Integendeel: Ze was mooi, modern en sexy, had een goedbetaalde job en was zelfs christelijk. Toch liet ze zichzelf exploderen in een restaurant, met zeventien doden als gevolg, onder wie elf kinderen. Allemaal Joden.
Tot een kwartier voor de vertoning zag het ernaar uit dat de organisatoren naar een alternatieve openingsfilm moesten zoeken, want de kopie van ‘The Attack’ die ze gekregen hadden, bleek niet compatibel met de afspeelapparatuur in Ciné Liberty. Het was voor de organisatoren een opluchting dat het mankement net op tijd verholpen werd. Positief was alvast dat Mooov het publiek niet opzadelde met vervelende commercials vooraleer van start te gaan. De vorige jaren zetten die toch telkens een domper op het filmgebeuren, al was het maar door hun commerciële aard die inging tegen de filosofie van de films die vertoond werden.
De verfilming van ‘L’Attentat’ door Ziad Doueiri leverde een fraaie bewerking van het boek op, maar miste toch de nodige spankracht om echt te overtuigen. In zijn zoektocht naar de waarheid achter de aanslag die zijn vrouw gepleegd had, nam hoofdacteur Ali Suliman (Dr. Jaafari) de toeschouwer mee in een wereld vol Joods-Palestijnse conflicten die voor een westerling moeilijk te vatten zijn. Zelfs de ontknoping, die suggereerde dat zowel persoonlijke als ideologische motieven een rol gespeeld hadden in het plegen van de fatale terroristische daad, roept vraagtekens op over de kronkels in onze hersenen en plaatst ook de eigen kronkels – die van ons westerse denken – op de helling.
De film zal ongetwijfeld verwijzingen oproepen aan de aanslag in Boston, enkele dagen geleden, hoewel het daar niet om een zelfmoordaanslag ging. Vooral de gesprekken met de Palestijnen, die de vrouw als een heldin vereerden, lieten de film toch overhellen naar pro-Israëlisch, hoewel de regisseur – overigens zelf een Libanees – beweert een neutraal standpunt te hebben ingenomen.
De Libanese overheid heeft ‘The Attack’ alvast verboden. Niet omwille van de inhoud, maar omdat Doueiri in Israël is gaan filmen, wat wettelijk verboden is.
De reactie van het publiek gisteravond was vrij koel, al had dat natuurlijk anders kunnen uitpakken indien de regisseur zelf aanwezig was. Dat was niet het geval, dus zat er voor velen niets anders op dan het wegspoelen van de miserie in de foyer van de Stadsschouwburg. “Op naar het zuipfestijn!” om Martin Heylen te parafraseren.
Misselyk
