De community ruimte is een vrije online ruimte (blog) waar vrijwilligers en organisaties hun opinies kunnen publiceren. De standpunten vermeld in deze community reflecteren niet noodzakelijk de redactionele lijn van DeWereldMorgen.be. De verantwoordelijkheid over de inhoud ligt bij de auteur.

Elena

Elena

maandag 7 januari 2013 16:46
Spread the love

Elena snijdt diep in de Russiche ziel. In al zijn soberheid en uitgepuurde vorm is het een rake evocatie van het leven in een metropool als Moskou in het Rusland van Poetin in de 21 eeuw. Geleidelijk aan verandert de film van gedaante naar een subtiele thriller. De ietwat lang uitgesponnen epiloog en het geforceerde einde doen de film wat aan kwaliteit inboeten, maar bij vlagen is hij toch buitengewoon goed, vooral door de secque toon en de manier waarop de actrice de krachtdadigheid van het personage Elena neerzet.

Elena is een vrouw van middelbare leeftijd die zich als een moderne lijfeigene in alle bochten wringt om haar rijke man Vladimir in de watten te leggen. Haar grote wens is dat haar kleinzoon verder kan studeren en zij rekent daarvoor op Vladimir. Die kan echter maar weinig begrip opbrengen voor Sergej , Elena’s zoon, een in zijn ogen verwerpelijke nietsnut die zelf de verantwoordelijkheid moet opnemen voor zijn zoon. Katia, een cynische ‘spoiled brat ‘ en de enige dochter van Vladimir is dan weer een doorn in het oog van Elena, met wie ze op voet van oorlog leeft. Wanneer Vladimir een hartaanval krijgt en compleet afhankelijk wordt van Elena’s zorg ziet deze de kans schoon om de machtsverhoudingen om te keren, zeer tot ongenoegen van Katia.

Regisseur Zvyagintsev laat vooral zien dat de uitbuiting van het tsaristische rijk nog steeds geldt en dat een gebrek aan sociaal vangnet vele miljoenen mensen in diepe miserie doet belanden. Poetin’s politiek sluit enerzijds aan bij het aloude tsarisme met een prominente rol voor de Orthodoxe kerk en anderzijds  belichaamt het perfect het neoliberale gedachtengoed met al zijn uitwassen.

Marx en Lenin zouden zich in hun graf omdraaien als ze zien hoe op de ruïnes van een eens zo machtig Sovjetrijk zich een centralistisch regime entte waar oligarchen en nouveaux riches met hun graaicultuur het land in de vernieling storten. Het eens zo roemrijke imperium is tevens verworden tot een etnisch lappendeken van autonome staten die elkaar bevechten. Was het beter tijdens het communistisch regime met zijn apparatsjiks, zijn collectivistische economie en Goelags? De cineast laat het oordeel aan de kijker over, een wijze beslissing.

take down
the paywall
steun ons nu!