De Argentijnse oud-president Nestor Kirchner is overleden. Dat melden verschillende Argentijnse media. Kirchner zou bezweken zijn na een hartaanval in zijn thuisstad Calafate. De voormalige president onderging eerder al operaties aan het hart. Hij werd amper zestig jaar.

Tal van Argentijnse partijen brachten al lovende woorden en spijtbetuigingen uit aan de ex-president die afkomstig was uit Patagonië, het zuidelijke deel van Argentinië. Verzachtende woorden zijn ook te verwachten uit de rest van Zuid-Amerika want Kirchner was secretaris-generaal van de Unasur, een unie van twaalf Zuid-Amerikaanse landen.

Met de dood van Nestor Kirchner lijkt het erop dat Argentinië afscheid neemt van het Kirchnerregime. De ex-president was van zin om zich volgend jaar opnieuw kandidaat te stellen om zijn vrouw en presidente Christina Fernandez de Kirchner op te volgen, maar aan die droom is nu een abrupt einde gekomen. Het is nog maar de vraag of Christina de Kirchner zichzelf volgend jaar wil, en vooral kan opvolgen.

Inflatie

De Argentijnen zijn misnoegd door de aanhoudende en torenhoge inflatie.

De macht van de presidentsfamilie heeft immers de afgelopen jaren een knauw gekregen. Zo verloor Kirchner in 2009 na verkiezingen al de meerderheid in het parlement.

Bovendien bevindt het Zuid-Amerikaanse land zich momenteel in een diepe economische crisis met een sterke inflatie. Volgens de regering ligt die rond de 6 à 8 procent maar onafhankelijke instellingen en economen geven een inflatiecijfer dat schommelt tussen de 12 en de 16,5 procent.

De reputatie van de man die tussen 2003 en 2007 de presidentsambt uitoefende, was ook geschonden toen begin dit jaar uitlekte dat Nestor Kirchner, en zijn vrouw, zouden hebben gespeculeerd op de dollar in volle financiële crisis. Het bracht de Kirchners in vieze papieren.

Kwam daar nog eens bij dat in diezelfde periode presidente Kirchner een vertrouweling aanstelde als hoofd van de centrale bank. Daardoor werd er getwijfeld aan de onafhankelijke en autonome werking van de bank. De’Eva Peron van de 21ste eeuw’ stak niet onder stoelen of banken dat ze wel iets zag in staatsinmenging in de centrale bank, dit tot ongenoegen van de groeiende oppositie.