‘Mijn voordeur, dat is voor de mensen die ik niet ken.’
In de knusse keuken ruikt het al naar een eerste sigaretje op deze vroege ochtend. De kachel straalt. Een koffiekan staat klaar om op te gieten, zoals in de goeien ouwen tijd.
‘Wat wilde gij drinken?’ En voor ik het weet staat er een flinke jenever voor mijn neus. Uit beleefdheid nip ik er even aan en gebaar dan naar de koffie.
Dat het moeilijk wordt, want dat hij binnenkort de 88 ingaat. En ‘kom alhier’ om me vanuit het keukenraam te tonen waar het huis staat van de ouders van huppeldepup. ‘En dat ander huis, daar woonde Charel’. Zijn stem klinkt helder als een hoentje. Hij is een flinke man en woont al zestig jaar op deze plek. Hij zag een en ander gaandeweg veranderen, daar hoeft niet aan getwijfeld.
Enfin, zo op een ochtend ‘s even halt houden, met de fiets op weg naar het werk, het zet je in de wereld -ook al is dat vlakbij…
Wat ik eigenlijk wilde zeggen: dat in deze donkere tijden (te) veel van de autorijders veel te snel en veel te brutaal aan het stuur zitten. En daar zijn vast ook goedbedoelende mensen bij, vaders en moeders die dat niet zo bedoelen. Maar die niettemin door de macht van de gewoonte het gevaar niet meer inzien van hun autotuig, dat een grote bedreiging vormt voor mensen per fiets (uiteraard geldt het bijkomende gevaar door dat rijgedrag ook voor mensen te voet of in een rolwagen).
Als dagelijkse fietser blijf ik daarom kritisch kijken naar evident geworden autoverkeer dat onze samenleving meer kwaad dan goed doet.
Pas op, er zijn heus wel auto-chauffeurs die zo veilig mogelijk rijden en het ook voor andere weggebruikers zoals fietsers zo veilig mogelijk willen houden. Die zijn echter nog steeds in de minderheid. Als dagelijkse fietser kan je dat elke dag merken. Elk uur van elke dag op weg met de fiets.
En nogmaals, bij die autorijders zitten best veel vrienden en familie, die ik geen kwaad oog bedoel. Dat kan mij echter niet van mijn stuk brengen: we kunnen het met vééél minder auto doen. En we zullen daar allemáál wel bij varen.
Ik weet ook wel dat ik de échte bruten, de schurken, niet zal bereiken met mijn verhaal. En dat zij zorgen voor extra gevaar op de rijweg. En voor extra zorgen voor dagelijkse fietsers, zowel bij kinderen als bij hun ouders, als bij jonge snaken, jongvolwassenen en -nou ja- grotere mensen zoals ik (dat laatste mag u beslist tegenspreken…)
Bedenk even hoe bedreigend dat overkomt, wanneer u met de auto een fietser passeert, zelfs in een voor een autorijder lage snelheid -die altijd hoger ligt dan die van de fietser-, met een tuig dat een enorm grote massa heeft, in een hels bulderend lawaai op het asfalt, op een rijweg die amper veiligheid voorziet voor die fietser.
En dan kan u mss een échte bijdrage leveren aan een warme week, het hele jaar door, door écht meer rekening te houden met die fietsers en het ook voor hen zo veilig mogelijk te houden.
U doet er niet alleen mij, ook vele anderen, én uzelf een pleziertje mee..
Enfin, u mag mijn relaas ook terzijde schuiven, geen probleem. ;-}
Prettige feesten!
